ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗ

Παιδίατρος-Συγγραφέας

Στη δεκαετία του ’90 είχα μια επιχείρηση συνεταιρικά. Χρειαστήκαμε λοιπόν εξοπλισμό για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και σκεφτήκαμε τον τραπεζικό δανεισμό, με το δεδομένο ότι το υψηλό κόστος δανεισμού θα το καλύπταμε με την αύξηση του κύκλου εργασιών μας.

Οι τράπεζες όμως δεν έδιναν τότε δάνεια για κεφάλαια κίνησης ή για αγορά καταναλωτικών αγαθών κι έτσι θε έπρεπε να περιμένουμε να αγοράσουμε τον εξοπλισμό με αποταμίευση. Απλά νοικοκυρεμένα πράγματα που σού επέτρεπαν να απλώνεις τα πόδια σου μέχρι εκεί που έφτανε το σεντόνι σου! Και ξαφνικά όλα άλλαξαν.

Σε μια οικονομία, που δεν παρήγαγε, μπορούσες να δανειστείς για ν’αγοράσεις σπίτι, να αγοράσεις αυτοκίνητο, να αγοράσεις οικειακό εξοπλισμό, να πάρεις εορτοδάνειο και διακοποδάνειο, αρκεί να πλήρωνες την ελάχιστη μηνιαία δόση, χωρίς να σε απασχολεί ο χρόνος αποπληρωμής του δανείου και οι τεράστιες επιβαρύνεις από τα τοκοχρεωλύσια!

Στο μεταξύ οι κυβερνώντες φρόντιζαν για τον εξωτερικό δανεισμό της χώρας για την αγορά π.χ. οπλικών συστημάτων ή για την εκτέλεση δημόσιων έργων με συμβάσεις τύπου Simens, που τους εξασφάλιζαν ανταδοτικά οφέλη ή αλλιώς μίζες και όλα κυλούσαν ομαλά.

Οι αγορές δάνειζαν τα κράτη και τις τράπεζες και οι τράπεζες με τη σειρά τους δάνειζαν τις επιχειρήσεις και τους πολίτες που χαίρονταν την ευημερία τους με την αγορά και νέων καταναλωτικών αγαθών, ενώ το κράτος εσωτερικά ήταν άρρωστο και εντέλει θνησιγενές, ενώ η οικονομία ήταν απλά παρασιτική!

Μέχρι που έσκασε η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ και κατέρρρευσε το εκεί χρηματοπιστωτικό σύστημα, εξαιτίας της αδυναμίας των δανειοληπτών ακινήτων να ανταποκριθούν στην εξώφληση των δανείων τους. Τότε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα έκλεισε τη στόφιγγα δανεισμού των τραπεζών και όλα τέλειωσαν άδοξα, με χιλιάδες ανέργους που έγιναν εκατομμύρια και ένα κρατικό χρέος που δεν μπορούσε πλέον να αναχρηματοδοτηθεί για να εξωφληθεί.

Επομένως ποιος φταίει στην προκειμένη περίπτωση; Οι τράπεζες, οι πολιτικοί ή οι πολίτες που σήμερα είναι δέσμιοι των δανείων τους; Σκεφτείτε το! Έχει σημασία.