ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η χώρα με πληγώνει…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

1. Πατρίδα μου σε αγαπώ,

Γιατί δεν είναι άλλη

Να ‘χει την τόση ομορφιά

Και τα δικά σου κάλλη.

2. Να ‘χει παραδοξότητες

Να ‘χει και μαντινάδες

Του κόσμου τις μικρότητες

Μα και τις κουζουλάδες.

3. Της διαφθοράς η συνταγή

Όλα τα διαπερνάει

Από ψηλά, πάνω στη γη

και μέσα της κυλάει.

4. Πετάει, σούρνεται μετά,

Αντρειεύει και θεριεύει

Τους παίρνει όλους σερπετά

Τρελό ρυθμό χορεύει.

5. Σ΄αλώνι ξέρο  και ξανθό

στην πέτρα στο πιθάρι

γέμισ΄η χώρα με ανθό

νεκρό το παλικάρι.

6. Αυγή, και μάλιστα Χρυσή

πως είναι είπαν κάποιοι,

κατάμαυρη και σκοτεινή

και μέσα όλοι σάπιοι.

7. Προτού σκεφθούν, πριχού να δουν

Άλλοι τους αφανίζουν,

Άλλοι αποφασίζουνε

Αλλοι τους ροκανίζουν.

8. Πίσω, στραβός ειν’ ο γιαλός

Μπροστά, βαθύ το ρέμα

που να σταθώ ο παλαβός

να δω σωστό το ψέμα…

9. Κάτω το μεροκάματο

πάνω η ανεργία,

ιδρώνουν απ’ τον κάματο

καθημερινή κι αργία!

10. Όσο βαθειά είν’ η πληγή

Απ’ την οικονομία,

Τόσο βυθάει τούτη η γη

Μες την παρανομία.

11. Πέφτω, σηκώνομαι, γυρνώ

Ο φόβος με ζυγώνει

Όπου κοιτάξω όπου σταθώ

Η χώρα με πληγώνει…