Μία από τις τελευταίες συνετεύξεις της Αντιγόνης Βαλάκου- Σήμερα η κηδεία της

Ο συνεργάτης της Panhellenic Post,  Αχιλλέας Παπαδιονυσίου, μας έστειλε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει η αείμνηστη μεγάλη μας ηθοποιός, Αντιγόνη Βαλάκου.  Η συνέντευξη δόθηκε το 2005 στον κ. Παπαδιονυσίο και η ΡΗΡ την δημοσιεύει σαν ένδειξη τιμής στην εκλειπούσα μεγάλη ηθοποιό.

Η Κηδεία της  αλησμόνητης ηθοποιού, γίνεται σήμερα Τετάρτη στις 3.30 το μεσημέρι από το Νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια…

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΑΧΙ: Κυρίες και κύριοι, στη σημερινή μας εκπομπή, έχουμε την μεγάλη τιμή και χαρά να είναι μαζί μας η μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου η κα. Αντιγόνη Βαλάκου. Κα Βαλάκου σας καλωσορίζουμε στην εκπομπή μας και σας ευχαριστούμε για την τιμή που μας κάνατε να έρθετε. Θα θέλαμε να μας πείτε πότε πρωτοξεκινήσατε στο θέατρο, πώς πήρατε αυτή την απόφαση, διότι απ’ ότι είχαμε διαβάσει σ’ ένα σημείωμα του κριτικού Κώστα Γεωργουσόπουλου ότι είχατε ανέβει στην Αθήνα απ’ την Καβάλα για να δώσετε εξετάσεις στο πανεπιστήμιο.

ΒΑΛ: Καταρχήν ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Γεννήθηκα και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Καβάλα. Κατέβηκα στην Αθήνα όχι  με σκοπό να παω στο πανεπιστήμιο γιατί ήμουν ακόμη μαθήτρια στο Γυμνάσιο. Ο σκοπός  ήταν να φοιτήσω σε δραματική σχολή. Αυτός ήταν ο πόθος και ο στόχος μου. Και πράγματι μπήκα αμέσως στη δραματική σχολή και τελείωσα μαζί με το γυμνάσιο. Είχα την τύχη να γίνω δεκτή από τη σχολή του Βασίλη Νότα. Ήταν ένας πολύ φωτισμένος άνθρωπος και πολύ φωτεινός άνθρωπος, του χρωστάω πάρα πολλά, και δεν το λέω απλά από ευγένεια. Του οφείλω – εκτός από τις γνώσεις που μου χάρισε – και μια στάση ζωής, όχι μόνο στάση στο θέατρο. Λεω κάτι  παράδειγμα που έλεγε, ότι δεν υπάρχει ταλέντο που χάνεται. Πολύ πιθανόν να καθυστερήσει, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει ταλέντο που χάνεται. Ξέρετε τι είναι αυτό για ένα νέο παιδί που ξεκινάει έχοντας την πεποίθηση ότι αν αξίζει δεν θα χαθεί;

ΑΧΙ: Σήμερα πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό; όχι μόνο στο θέατρο αλλά σε όλους τους χώρους. Αν εχεις ταλέντο σίγουρα δεν θα χαθεί ή υπάρχει περίπτωση σήμερα να χαθεί και ταλέντο να έχεις σε οποιαδήποτε εργασία.

ΒΑΛ: Εγώ δεν το πιστεύω. Άλλωστε έχω αυτή την αρχή που σου είπα. Πιστεύω ότι όταν υπάρχει αξία, πάντα θα βρεί τρόπο να διατυπωθεί και να κερδίσει αυτά που του ανήκουνε.

ΑΧ: Θα ήθελα να μας μιλήσετε λίγο για τα παιδικά σας χρόνια στην Καβάλα. Πως ήτανε;

ΒΑΛ: Ήταν χρόνια όπως όλων τα παιδικά χρόνια, έχουν αυτή τη νοσταλγία, αυτή την πρώτη γνωριμία με τη ζωή, το πρώτο ξεκίνημα, τα πρώτα όνειρα. Η Καβάλα έχει συνδυαστεί με ένα στοιχείο που πάντα λάτρεψα και το λατρεύω ακόμα, τη θάλασσα. Είχα ανοίγοντας το παράθυρο μπροστά μου τη θάλασσα, απέναντι τη Θάσο και από εκεί και πέρα ο ορίζοντας που αναρωτιόμουν πάντα τι να κρύβεται πέρα απ’ αυτόν τον ορίζοντα, ήταν όλα τα μαγικά του κόσμου που με περίμεναν. Αυτός ο έρωτας για τη θάλασσα δεν σταμάτησε ποτέ, και πραγματικά την έχω μέσα στην καρδιά μου αυτή την πόλη.

ΑΧ: Εκεί που σας βλέπουν σήμερα ότι μια συμπατριώτισσά τους έχει φτάσει τόσο ψηλά, και είναι μια αρχόντισσα μια απ’ τις αρχόντισσες του ελληνικού θεάτρου.

ΒΑΛ: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Φαντάζομαι ότι θα με νιώθουν δικό τους παιδί, δικό τους άνθρωπο.

ΑΧ: Πηγαίνετε τώρα συχνά στην Καβάλα τα καλοκαίρια;

ΒΑΛ: Όχι, δυστυχώς πάντα κάτι υπάρχει που πρέπει να γίνει και δεν έχω το περιθώριο.

ΑΧ: Βέβαια για τη σημερινή συνέντευξη μας βοήθησε πολύ το θεατρικό μουσείο με κάποια στοιχεία που μας έδωσε. Διαβάσαμε ότι ξεκινήσατε σαν πρωταγωνίστρια δίπλα στο ”Νυφιάτικο Τραγούδι” δίπλα στον αείμνηστο και

μεγάλο βέβαια Αιμίλιο Βεάκη. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για αυτή την εμπειρία σας στο θέατρο και τη συνεργασία σας με τον κ. Βεάκη.

ΒΑΛ: Είχα αυτό το προνόμιο, πραγματικά προνόμιο να ξεκινήσω τη θεατρική μου ζωή δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη. Βέβαια αυτά δεν είναι πράγματα που συμβαίνουν όλη την ώρα. Απλά τότε είχα την αίσθηση ότι κάτι σπουδαίο μου συμβαίνει, αυτό το καταλάβαινα αλλά δεν μπορούσα να δώσω εντελώς τη βαρύτητα και την αξία αυτής της συνάντησης. Έκτοτε ευγνωμονώ την τύχη μου γι’ αυτό. Ξέρετε το να βρεθεί κανείς δίπλα σε έναν τέτοιο ταλέντο αυθεντικό, ένα τέτοιο μέγεθος αποκτά ένα μέτρο σύγκρισης για τα επόμενα χρόνια, για τα χρόνια που έρχονται, και πάντα ήταν για ‘μένα ένα σημείο αναφοράς, απλότητας, αυθεντικότητας, αμεσότητας, γνήσιων συναισθημάτων, μια γλώσσα μοναδική τα υπέροχα ελληνικά του με τους χρωματισμούς και απλότητας. Ήταν ένας άνθρωπος τόσο απλός και αυτό ήταν όντως ένα δώρο που μου έγινε.

ΑΧ: Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τις συνεργασίες σας στο θέατρο και τον κινηματογράφο κα Βαλάκου. Έχετε συνεργαστεί σχεδόν με όλα τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου.

ΒΑΛ: Ναι άλλη μεγάλη τύχη, ξεκίνησα σε μια εποχή που το θέατρο ήταν πάμπλουτο από μεγάλους ηθοποιούς, και επειδή αμέσως συνεργάστηκα με το Εθνικό Θέατρο, είχα την τύχη να έχω μεγάλους σκηνοθέτες τον Σολωμού, τον Καραντινό, τον Μουζενίδη, και μεγάλους ηθοποιούς. Ξέρετε καμιά φορά όταν βλέπω ένα πρόγραμμα εκείνης της εποχής, μιλάμε για τη δεκαετία του ’60, ξαφνιάζομαι. Δηλαδή ήταν 20 πρόσωπα, 20 μεγάλοι ηθοποιοί που έπαιρναν μέρος, όντως ήταν μεγάλοι ηθοποιοί που ερμήνευαν τους ρόλους. Αυτό δεν είναι κάτι που συναντάει κανείς πια.

ΑΧ: Τι πιστεύετε ότι φταίει γι’ αυτό;

ΒΑΛ: Νομίζω ότι έχουν συμβεί πολλές αλλαγές και σ’ αυτό το κεφάλαιο όχι καλές. Δηλαδή από την εκκίνηση ενός ηθοποιού νέου ξέρετε ποιος είναι ο στόχος κατά κανόνα; η τηλεόραση. Δεν θέλουν, δεν ποθούν να μάθουν όπως εμείς διψούσαμε να μάθουμε. Παρακολουθούσαμε τους μεγάλους ηθοποιούς. Εγώ ήμουν πολλές φορές κρυμμένη πίσω απ’ το περιστροφικό για να ακούω ακόμα και στις πρόβες τους ηθοποιούς τι κάνανε, πως δομούσαν ένα ρόλο. Και βέβαια δεν υπήρχαν οι πέντε ώρες εργασίας που υπάρχουν σήμερα. Ήταν ατελείωτο αυτό.

ΑΧ: Ναι γιατί υπήρχε μεράκι φυσικά.

ΒΑΛ: Υπήρχε αυτός ο πόθος, ο έρωτας της σκηνής του θεάτρου. Πράγμα που δεν μπορεί να πει κανείς ότι το συναντάει σήμερα και μάλιστα σε τέτοια ένταση. Σας λέω η τηλεόραση. Ονέος σήμερα περνά από μια σχολή για να μπορέσει να συμπληρώσει στο βιογραφικό του κάτι, και από εκεί και πέρα ο στόχος του είναι να μπορέσει να εμφανιστεί στην τηλεόραση, γιατί αυτό του εξασφαλίζει και χρήματα και φήμη εν μια νυκτί. Για ποιο λόγο να βασανιστεί να παιδευτεί; Εκτός αν υπάρχει αυτό το δαιμόνιο το οποίο δεν είναι σύνηθες.

ΑΧ: Πιστεύετε όμως ότι αυτοί οι οποίοι τον ανεβάζουν σε μια νύχτα έχουν τη δύναμη να τον ανεβάσουν σε μια νύχτα μήπως όμως έχουν και τη δύναμη να τον κατεβάσουν και σε μια νύχτα; Όπως τον ανεβάζουν για κάποιους λόγους μπορεί να τον κατεβάσουν για κάποιους άλλους λόγους.

ΒΑΛ: Σίγουρα ναι. Όμως προτιμούν όχι μόνο την τηλεόραση αλλά γενικά υπάρχει ένα κλίμα ευκολίας να τα κατακτήσουμε όλα, να τα απολαύσουμε πιο γρήγορα. Οι παλιότερες γενιές ήταν πιο ταμένοι άνθρωποι. Είχανε πόθο και

να σας πω αυτό που εγώ πιστεύω προσωπικά αν δεν υπάρχει ανάγκη, εσωτερική ανάγκη δεν υπάρχει λόγος να γίνεται.

ΑΧ: Σωστά, το βλέπουν καθαρά επάγγελμα πλέον, χωρίς το πάθος και το μεράκι.

ΒΑΛ: Εκεί θέλω να καταλήξω. Δεν νομίζω ότι είναι επάγγελμα. Δεν είναι επάγγελμα.

ΑΧ: Εντάξει ζει απ’ τη δουλειά αλλά μην το βλέπει καθαρά ότι είναι επάγγελμα. Είναι αγάπη, είναι μεράκι, είναι πάθος. Πείτε μας ποιες ήταν οι καλύτερες στιγμές και ποιες οι χειρότερες στο θέατρο και ποιες ήταν οι καλύτερες αναμνήσεις με αυτούς που έχετε συνεργαστεί.

ΒΑΛ:Χωρίς να θέλω να ωραιοποιώ τα πράγματα δεν είχα κακές στιγμές ή τουλάχιστον δεν ήταν τόσες που να σφραγίσουν την πορεία μου. Οι ευτυχισμένες στιγμές ήταν πάρα πολλές. Να ας πούμε η πρώτη, βγήκα στο θέατρο και συνάντησα τον Βεάκη μια ευτυχισμένη εκκίνηση. Στη συνέχεια πήγα στο Εθνικό, έπαιξα μεγάλους ρόλους, με μεγάλους συντελεστές, την ”’Colombe”, ”Ρωμαίο και Ιουλιέτα”, πάμπολα έργα έχω παίξει γύρω στα 40 έργα στο Εθνικό θέατρο. Μετά συνεργάστηκα με τον Μουσούρη όπου -άλλη ευτυχισμένη στιγμή – ήρθε στα χέρια μου ένα έργο η ” Άννα Φράνκ” και με γνώρισε το ελληνικό κοινό, μου χάρισε μια ευτυχισμένη στιγμή. Πρέπει να σας πω ότι αδιάκοπα εργαζόμουν συνεχώς, συνεργάστηκα με το Βορείου Ελλάδος, έκανα σπουδαίς ηρωϊδες όπως η ”Μήδεια”, η ”Αντιγόνη”, με το Εθνικό Θέατρο πρωτοέπαιξα στην Επίδαυρο την ”Ηλέκτρα” του Σοφοκλή, κάτι που μου άνοιξε τους ορίζοντές μου και μπόρεσα να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου τις αντοχές μου σε ένα άλλο είδος πολύ απαιτητικό, πολύ σπουδαίο όπως είναι το αρχαίο δράμα. Και αυτό ήταν ένα οριακό σημείο στη διαδρομή μου. Αυτές όλες που λέω – για να μην αναφέρομαι γιατί είναι μεγάλος ο αριθμός- θα αναφερθώ σε κάτι ποιο πρόσφατο τι ”Rouge” του ”Serman” . Ένας μονόλογος δυο ρόλων που αναφέρεται σε μια Εβραία που επέζησε από το ολοκαύτωμα κ.λ.π, που το έζησε και επέζησε, ένα θηριώδες πράγμα που μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση, γιατί ήταν ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο, πολύ απαιτητικό. Φέτος παίζω ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι, ένα ιδιαίτερο έργο του Tenesi Williams τον ” Τελευταίο Επισκέπτη” που έχει επίσης μια ιδιαίτερη γοητεία.

ΑΧ: Και προβληματισμό μεγάλο απ’ ότι διάβασα. Μου άρεσε πολύ μια φράση που λέει μέσα ο συγγραφέας του έργου ότι  ”για να καταλάβεις το νόημα της ζωής πρέπει να καταλάβεις το νόημα του θανάτου”.

ΒΑΛ: Αυτός είναι ένα νόημα και ένας προβληματισμός υπαρξιακός. Βέβαια ο ίδιος δεν απαντάει στο ερώτημα γιατί είναι αναπάντητο. Αυτό το θέμα του υπαρξισμού, της υπαρξιακής αγωνίας, είναι ατελείωτο, αναπάντητο, και έχει εμπνεύσει πάρε πολλούς δημιουργούς γιατί είναι μια βασική αγωνία του ανθρώπου.

ΑΧ: Εσείς μπορείτε να δώσετε απάντηση;

ΒΑΛ: Όχι πιστεύω όμως ότι η αγωνία, ο προβληματισμός αυτός εξευγενίζει.

ΑΧ: Μας κάνει πιο συγκρατημένους προφανώς. Αν το σκεφτόμαστε συνέχεια αυτό μας κάνει πιο προσεκτικούς, πιο ήρεμους πιο προβληματισμένους. Συνήθως ερμηνεύεται κα. Βαλάκου τραγικούς ρόλους. Γιατί, τι είναι αυτό που σας αρέσει;

ΒΑΛ: Πιστεύω ότι ανταποκρίνεται σ’ αυτό που ο ”Λόρκα” το είχε ονομάσει ”Ρίζα της κραυγής” που υπάρχει βαθιά ρίζα της κραυγής. Εκεί μπορώ να ανταποκριθώ όταν θα υπάρξει το υλικό που θα το επιτρέψει. Αυτό το υλικό, η

απαίτηση, η ύλη η βασική υπάρχει στο αρχαίο δράμα. Γι’ αυτό ένιωσα όταν μπήκα σ’ αυτό το χώρο, ένιωσα όχι μόνο χαρά αλλά και ελευθερία. Ελευθερωνόταν κάτι που υπήρχε μέσα και είχε την ανάγκη να εκφραστεί, και βρήκα έναν δρόμο ανοιχτό όπως ήταν η τραγωδία. Και γι’ αυτό σας λεω ότι το βασικό συναίσθημα που ένιωσα ήταν αυτό το συναίσθημα της απελευθέρωσης.

ΑΧ: Σε κωμωδίες, σε επιθεωρήσεις έχετε παίξει;

ΒΑΛ: Κωμωδία έχω παίξει κλασικές κωμωδίες στο Εθνικό Θέατρο, είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί διασκεδάζω πολύ όταν παίζω κωμωδία, είναι πιο ευχάριστο. Επιθεώρηση όχι. Ίσως είναι το μόνο είδος που δεν έχω ασχοληθεί. Έχω παίξει όλα τα είδη θεάτρου εκτός από επιθεώρηση.

ΑΧ: Πως και δεν παίξατε;

ΒΑΛ: Δεν ξέρω, δεν έτυχε ποτέ, δεν μπήκα σ’ αυτή τη διαδικασία να δω αν μου πάει, αν θα μπορούσα

ΑΧ; Εσάς σας αρέσει η επιθεώρηση;

ΒΑΛ: Μου αρέσει πάρα πολύ σαν είδος θεάτρου και ως θεατής το διασκεδάζω ιδιαίτερα.

ΑΧ: Μήπως έχει καταπέσει πάρα πολύ σήμερα; Το πνεύμα θέλω να πω

ΒΑΛ: Ναι νομίζω. Έχει γίνει πιο πολύ θέαμα, έχει φύγει η σάτιρα, που είναι βασικό στοιχείο της επιθεώρησης , και έχει γίνει περισσότερο θέαμα show και δεν ξέρω αν αυτό είναι πρός όφελος. Πιστεύω ότι αυτό είναι μια επίδραση του ξένου ελαφρού θεάτρου. Το ”musical” έξω είναι το είδος που είναι όπως εμείς έχουμε την επιθεώρηση και έχει επηρεαστεί.

ΑΧ: Δεν υπάρχει πνεύμα σήμερα γενικά

ΒΑΛ: Εγω αγαπάω πιο πολύ τη σάτιρα που είναι και επίκαιρη και είναι πολύ πιο δραστική.

ΑΧ: Καυστική και που δίνει νοήματα μέσα απ’ αυτά που θα πει

ΒΑΛ: Μέσα από το σήμερα, μέσα απ’ τα γεγονότα του σήμερα. Εκεί πιστεύω πως έχει ατονήσει.

ΑΧ:Εγώ θέλω να πιστεύω ότι και  η κωμωδία και η επιθεώρηση η σωστή, όσο και αν διασκεδάζουμε πιστεύω ότι αν το σκεφθούμε στο βάθος και σκεφτούμε πολύ κάποιες ατάκες μας δίνει μεγάλο προβληματισμό και μεγάλη σκέψη.

ΒΑΛ: Μα σίγουρα όταν κάνεις κριτική, γιατί η σάτιρα είναι κριτική του σήμερα, σαφώς προβληματίζει.

ΑΧ: Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σ’ ένα σημείο που διάβασα έχει πει ότι ” Η Βαλλάκου αφόπλισε όλους τους μεγάλους ρόλους που της δόθηκαν, κάλιο της παραδόθηκαν”, και ότι ” το χειμώνα του ’55, δημιούργησε σ’ εκείνο το συνταρακτικό ρόλο στη ”Δοκιμασία” ή στις ” Μάγισσες” του Σάλεμ  και εκεί έδειξε έδειξε τη δαιμονική της φύση σαν ηθοποιός”. Νομίζω μια μεγάλη κουβέντα από έναν μεγάλο άνθρωπο.

ΒΑΛ: Αυτό ήταν ένα έργο στα πολύ νεαρά μου χρόνια όπου για πρώτη φορά – γιατί μέχρι τότε έπαιζα ρόλους της αθωότητας, του έρωτα, ήρα σε επαφή με το στοιχείο το δαιμονικό, του δαιμονισμού, με ξάφνιασε, με ανατάραξε αυτό, και με έβαλε ίσως για πρώτη φορά σ’ αυτή τη διαδικασία του αφυπνισμού, στοιχείο που μπορεί να είναι βέβαια και στον ίδιο μας τον εαυτό. Βέβαια έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να γνωρίσω μια μεγάλη μάγισσα τη ”Μήδεια”. Μιλάμε τώρα για διαφορά 20 ετών. Την μάγισσα Μήδεια του Σενέκα και τη Μήδεια του Ευριπίδη.

ΑΧ: Από όσους συγγραφείς έχετε παίξει στο θέατρο ποιος πιστεύετε ότι έχει προσφέρει περισσότερο;

ΒΑΛ: Πιστεύω ότι η απαρχή, όπως και είναι, και το αξεπέραστο είδος γιατί πάντα εκπροσωπεί τον άνθρωπο, ένας ύμνος στη μεγαλοσύνη του θεάτρου είναι τι αρχαίο δράμα. Είμαι πάρα πολύ περήφανη που γεννήθηκε εδώ η τραγωδία, στον τόπο μας, πραγματικά καμαρώνω, συγκινιέμαι και γι’ αυτό δόθηκα με τόσο πάθος, είναι αξεπέραστο θέατρο. Ξέρετε ότι υπάρχουν όλα τα είδη μέσα στην αρχαία τραγωδία, ακόμα και το παράλογο. Ακόμα υπάρχει το χιούμορ. Όταν αναφέρεται κανείς σ’ ένα τέτοιο μεγαλειώδες θέατρο δεν μπορεί παρά να πει κανείς ότι αυτό είναι το καλύτερο που δόθηκε. Φυσικά ακολούθησαν και άλλοι μεγάλοι, όπως έχουμε τον Σαίξπηρ, τον Μολιέρο κ.ο.κ.

ΑΧ: Από τους νεότερους συγγραφείς ποιοι πιστεύετε ότι έχουν προσφέρει στο θέατρο;

ΒΑΛ: Υπάρχει μια γενιά που έχει δώσει πολύ καλά δείγματα, ο Κεχαϊδης, η Αναγνωστάκη, και το σύγχρονό μας θέατρο έχει εκπροσωπηθεί πολύ καλά όχι μόνο στην Ελληνική σκηνή.

ΑΧ: Η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων διαμαρτύρεται ότι πολλοί δεν προτιμούν τα ελληνικά έργα.

ΒΑΛ: Δεν το ξέρω αυτό

ΑΧ: Και για το Εθνικό Θέατρο που δεν παίζει ελληνικά έργα μου το έχουν κάνει παράπονο και αυτό.. Τι σημαίνει η λέξη θέατρο για σας κα. Βαλλάκου;

ΒΑΛ: Εγώ το ταυτίζω και δεν το ξεχωρίζω με τη ζωή. Έχει ένα βασικό στοιχείο που με κάνει να το λεω το παρόν, την αξία της στιγμής, του παρόντος, συμβαίνει τώρα,ζει τώρα, υπάρχει τώρα. Σ’ αυτό το ταυτίζω απόλυτα με τη ζωή.

ΑΧ: Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν σας συγκινούν τα καθημερινά, τα κοσμικά, δεν ασχολείστε..

ΒΑΛ: Τα καθημερινά είναι άλλο πράγμα και τα κοσμικά άλλο. Τα κοσμικά δεν με συγκίνησαν ποτέ στη ζωή μου και δεν με συγκινούν ούτε τώρα. Το θεωρώ ότι είναι λίγος χαμένος χρόνος, ότι είναι άσκοπα όλα αυτά. Ίσως είναι και στη φύση μου, δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι καμιά ευχαρίστηση να περιφέρομαι σε συναναστροφές κοινωνικές, κοσμικές. Ως προς την καθημερινότητα δεν μπορώ να αμφισβητήσω, θα ήταν παράλογο, ότι η καθημερινότητα έχει την αξία της αλλά δεν παύει να είναι καθημερινότητα. Τι απολείπει; γιατί ασφαλώς αναφέρεσθε σε σχέση με την τέχνη. Η υπέρβαση.

ΑΧ: Γιατί οι θίασοι πλέον, και ο δικός σας ο θίασος δεν πηγαίνουν στην επαρχία; Κατεβαίνουν μόνο κάτι επιθεωρήσεις που και που.

ΒΑΛ: Πιστεύω ότι το θέμα είναι οικονομικό κυρίως. Σήμερα το να πάει ένας θίασος είναι μεγάλη δαπάνη. Τα σκηνικά εκτός αίθουσας, οι μετακινήσεις είναι πάρα πολύ δαπανηρά πλέον, και αν δεν συμβεί να τρέξει ο κόσμος;

ΑΧ: Να γεμίσει το θέατρο, να βγούν τα έξοδα οπότε έχει ρίσκο οικονομικό θέλετε να πείτε . Εσάς τι σας έχει χαρίσει το θέατρο;

ΒΑΛ: Μου χάρισε την επικοινωνία με τον κόσμο. Μοιράστηκα συγκινήσεις με τον κόσμο,δεν είναι λίγο αυτό. Ζω σπουδαίες στιγμές και τις μοιράζομαι με τον κόσμο. Δεν με άφησε ποτέ να πλήξω. Το θέατρο με κρατάει σε μια διαρκή εγρήγορση γιατί έχω την περιέργεια να μάθω, να γνωρίσω να αναζητήσω, να ψάξω και αυτό το οφείλω στο θέατρο.

ΑΧ: Έχετε διδάξει θέατρο και αν ναι που;

ΒΑΛ: Έχω διδάξει πάνω από 18 χρόνια στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είναι τώρα 2 χρόνια που διέκοψα γιατί έχω πολλές ενασχολήσεις και δεν μπορώ να ανταποκριθώ.

ΑΧ: Μόνο στο Εθνικό Θέατρο ή και αλλού;

ΒΑΛ: Στο Εθνικό και μια φορά για ένα διάστημα μικρό στη σχολή που είχε κάνει ο Σπύρος Ευαγγελάτος.

ΑΧ: Ποια πιστεύετε ότι είναι η προσφορά του Εθνικού Θεάτρου για τη χώρα μας; Ή μάλλον για τα γίγνεσθαι τα θεατρικά, τα θεατρικά δρώμενα.

ΒΑΛ: Το Εθνικό Θέατρο για πάρα πολλά χρόνια έχει περισώσει πάρα πολλά, αξίες, δημιούργησε την ιστορία του θεάτρου, περιέσωσε πολλά υπηρετώντας ένα υψηλό ρεπερτόριο, με προδιαγραφές φιλόδοξες. Και κατά κάποιον τρόπο σηματοδοτούσε το θεατρικό μας επίπεδο.  Πέρασαν φωτισμένοι άνθρωποι και αυτό είναι ένα έργο το οποίο έχει αποδώσει καρπούς, και βοήθησε όχι μόνο στην ιδέα του θεάτρου, βοήθησε το λαό μας. Δεν ξέρω αν δεν υπήρχε ένα Εθνικό θέατρο, είχε πάντα τις οικονομικές καλύψεις, δεν ξέρω αν θα είχε προχωρήσει τόσο πολύ και θα είχαν δοκιμαστεί αξίες, κατά κάποιο τρόπο όχι μόνο σηματοδότησε αλλά και προστάτεψε.

ΑΧ:  Να μας πείτε τώρα τη γνώμη σας για τον συγγραφέα του έργου που παίζετε τον Tenesi Williams ο οποίος πιστεύω έχει προσφέρει πάρα πολλά.

ΒΑΛ; Αυτός ο συγγραφέας έχει μια ιδιαιτερότητα. Γνωρίζει τόσο πολύ τη γυναικεία φύση, τη γυναικεία ιδιοσυστασία και έχει γράψει και αποδώσει τη γυναίκα μοναδικά. Δεν ξέρω ειλικρινά αν άλλος εκτός από τον Williams, αν άλλος ποιητής έχει αποδώσει τόσο πολύ, με τόση γνώση, τέτοιο οίστρο, τέτοια ευφυΐα τη γυναικεία φύση.

ΑΧ: Επικοινωνείτε με νέους ανθρώπους και πως;

ΒΑΛ: Επικοινωνώ, όταν σας λεω ότι 18 χρόνια και πλέον έχω διδάξει, που σημαίνει ότι έχω επικοινωνήσει με πάρα πολλά νέα παιδιά του χώρου μας.

ΑΧ: Πως βλέπετε τις πανεπιστημιακές σπουδές στο θέατρο;

ΒΑΛ: Πιστεύω ότι είναι ένας τομέας που έλειπε και γιατί να μην υπάρχει; ξέρω ότι πάρα πολύ νέοι όταν πρέπει να επιλέξουν έναν τομέα πολλές φορές προτιμούν το θέατρο, και τι ότι υπάρχει μια επιστήμη που να ασχολείται με αυτόν τον τομέα είναι πάρα πολύ σπουδαίο.

ΑΧ: Τι συμβουλεύετε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο, να γίνει ηθοποιός.

ΒΑΛ: Αν δεν το νιώθει σαν ανάγκη, όταν μπορεί να κάνει και χωρίς αυτό,αν δεν αγαπάει το βάσανο να μην ασχοληθεί.

ΑΧ: Ποιες οι δυσκολίες ενός νέου ανθρώπου  που θέλει να ασχοληθεί με τι θέατρο;

ΒΑΛ: Πρέπει να έχει κουράγιο και δύναμη, πρέπει να είναι ταμένος, που σημαίνει αφοσίωση. Δεν είναι επάγγελμα, είναι κάτι που κυριαρχεί σε όλη σου τη ζωή σε όλη σου την ύπαρξη. Αυτό εννοώ το βάσανο, την αφοσίωση. Έπειτα το να κατακτήσει κανείς κάτι και να αισθανθεί πλήρης, ικανοποιημένος και φτασμένος, για ‘μένα έχει την ίδια ώρα σταματήσει. Γιατί χρειάζεται μια συνεχής προσπάθεια, μια συνεχής αναζήτηση.

ΑΧ: Νιώθετε τυχερή στη ζωή σας που ασχοληθήκατε με το θέατρο;

ΒΑΛ: Γιατί όχι; ασχολούμαι όλη μου τη ζωή με κάτι που αγαπώ. Πόσοι έχουν το προνόμιο, αυτό το χάρισμα;

ΑΧ: Τι μελλοντικά σχέδια έχετε;

ΒΑΛ: Τα σχέδια αυτοσχεδιάζονται θα έλεγα. Έρχονται τα πράγματα και σε βρίσκουν, ας πούμε ένας ρόλος, ένα έργο που πιθανά να μην το υπολογίζεις, έρχεται και σε βρίσκει.

ΑΧ: Κα. Βαλλάκου σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που είχατε την καλοσύνη να έλθετε στην εκπομπή μας ,και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα σχέδιά σας.

ΒΑΛ: Πρίν αποχαιρετιστούμε θα ήθελα να σας πω για το έργο του Williams. Αυτό το έργο είναι ξέχωρο και για τον ίδιο γιατί αυτή του η ηρωίδα δεν είναι σαν τις προηγούμενές του. Δηλαδή δεν είναι παθητική αλλά ενεργητική. Αντιστέκεται, μάχεται με τρόπο που θα λέγαμε ότι αφοπλίζει όχι μόνο τον ερμηνευτή, όχι μόνο το θεατή, αλλά και το θάνατο. Πιστεύω ότι εδώ ο συγγραφέας έχει βάλει πράγματα που τον παιδεύανε και βρήκε έναν τρόπο πολύ λαμπερό να τα διατυπώσει γιατί έχουμε να κάνουμε με σάτιρα. Η ηρωίδα αυτοσαρκάζεται. Δεν υπάρχει καμία σκιά, όλα βγαίνουν στο φώς λαμπερά, όλα τα ερωτήματα, όλες οι σχέσεις, με μια γοητεία σκηνική που είναι ξεχωριστή για τον συγγραφέα.