Το κέρδος θα είναι η ελπίδα.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Οι εμπορικοί δρόμοι του Λεκανοπεδίου έχουν τη γνώριμη εορταστική τους μορφή: Λαμπιόνια χλωμά σε ακατάλυπτα σχήματα, να κρέμωνται ή να εκτείνονται από τις κολώνες δεξιά και αριστερά. Σουρεαλιστικές «δημιουργίες» που ο εργολάβος μάλλον δεν τις είδε ποτέ φωτισμένες!
Στους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά, αιωρούμενες γιρλάντες, άλλοτε σε απλά τοξωτά σχήματα,κάποτε και απλώς «εν σειρά», το ίδιο μονότονα άχρωμα. Στις λεωφόρους κάποια υπερμεγέθη, πολύπλευρα αστέρια στις άκρες των πεζοδρομίων, που ξαναείδαν το ασπρουλιάρικο φως τους ξεχασμένα να κρέμονται στους στύλους, από τα περσινά χριστούγεννα, για να υποδηλώνουν το απαράλλαχτο της εορταστικής αλληλουχίας!
Στο οδόστρωμα, αυτοκίνητα και μηχανάκια σε ένα διαρκές «σφιχταγκάλιασμα» -κάποτε και αιματηρό- με τους πεζούς που ξεχυλίζουν από τα «καρεκλοποιημένα» και «ναϋλονκουκουλωμένα» πεζοδρόμια. Τα καταστήματα, όσα έχουν απομείνει ανοιχτά, υποδέχονται τους πελάτες τους προσφέροντας το εμπόρευμα που τους έχει απομείνει! Ελάχιστοι έμποροι έκαναν εορταστικές προμήθειες… Ακόμη και πολυκαταστήματα έχουν καταντήσει «μπουτίκ». Λίγο είδος απ΄το καθένα!
Οι Τράπεζες, μέσα σε ένα διήμερο, 20-23 του Δεκέμβρη, μοιράζουν τις πενιχρές πλέον συντάξεις. Χωρίς δώρο και δίχως «φουλ» επιδόματα. Ζήτημα εάν φθάνουν να καλύψουν φως, νερό, τηλέφωνο… Το ίδιο και οι μισθοί που έχουν καταντήσει «υπόλειμμα του εαυτού τους».
Το μόνο που αυξάνει σταθερά είναι τα πρόστιμα, οι τόκοι και τα επιτόκια! Αν χρωστάς, καταστρέφεσαι. Αν δεν χρωστάς, πεθαίνεις χωρίς τροφή, φως, νερό και πετρέλαιο!
Ωστόσο, στο γενικότερο αυτό σκηνικό, υπάρχουν δρόμοι κάποιων προαστείων που σφίζουν από κόσμο, κίνηση και ψώνια. Δεν τους έχει αγγίξει όλους η οικονομική κρίση. Κάποιοι εξακολουθούν να αποταμιεύουν ακόμη και σήμερα. Κάποιοι άλλοι έχουν ακόμη «μαύρα» αποθέματα που μπορούν να τα ξοδεύουν. Και κάποιοι άλλοι -οι λιγότεροι- έχουν τον τρόπο τους να κερδίζουν πολλά χρήματα και μέσα στην οικονομική κρίση.
Δεν εξηγείται διαφορετικά το φαινόμενο να μην έχουν αποσυρθεί από τους δρόμους μοντέλα ΙΧ που πλέον ζήτημα είναι εάν επαρκεί ένας μισθός για να γεμίζει το ρεζερβουάρ τους. Αλλά και όλα τα άλλα αυτοκίνητα, τα μη «πολυτελή» επίσης έχουν καταστεί ασύμφορα απαιτώντας σοβαρό ποσό κάθε μήνα για να κυκλοφορούν, ασταμάτητα πάνω-κάτω στους δρόμους.
Δύο διαφορετικά σκηνικά που απλώς κάνουν πλέον αισθητή τη διαφορά ανάμεσα στη φτώχεια και τον πλούτο. Σήμερα ή το ένα είσαι ή το άλλο. Η αναμεταξύ τους «μεσαία τάξη» έχει αφανισθεί…
Στην μία ή την άλλη πλευρά του λόφου ευρισκόμενοι, οι Έλληνες ετοιμάζονται και φέτος να γιορτάσουν τη γέννηση του θεανθρώπου. Σε έναν κόσμο όπου όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Πόλεμοι, εδώ και κει, φτώχεια, εκεί κι εδώ, προσμονή παντού.
Προσμονή για καλύτερες μέρες που κι αν δεν έλθουν, το κέρδος θα είναι η ελπίδα. Αυτή που ο θεάνθρωπος σκόρπισε στον κόσμο με τη γέννησή Του.