Τι υποδηλώνει το μεγαταφικό μνημείο της Αμφίπολης.

Του Μιχάλη Κοκκινάρη

Παιδίατρου-Συγγραφέα

Αν έχει χρονολογηθεί επακριβώς το μνημείο,είμαστε πλέον στην Ελληνιστική περίοδο,όπου τα πάντα έχουν διαφορετικό περιεχόμενο στην αποτύπωση το παραγόμενου πολιτιστικού προϊόντος.Η πολιτική Δημοκρατία της εποχής του Περικλέους επενδύει στα δημόσια οικοδομήματα,για να αποδώσει το πνεύμα της ισότητας και της δημοκρατίας στην τέχνη,που αποτελεί το διαρκές μέσον για την αθανασία και του καλλιτέχνη αλλά και του παραγόμενου πολιτιστικού προϊόντος.Μετά την εκστρατεία του μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή και την ουσιαστική αποδόμηση της πόλης κράτους,η επαφή του ελληνισμού με τους μεγάλους πολιτισμούς της Ανατολής παράγει ένα κράμα αντιλήψεων θρησκευτικών και πολιτικών και προάγει τη γένεση της απόλυτης μοναρχίας,όπως αυτή θα αποτυπωθεί στα βασίλεια των επιγόνων του Αλεξάνδρου και στη γένεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Στη απαρχή λοιπόν αυτής της περιόδου ο ένοικος του τάφου της Αμφίπολης,με το μνημείο που οικοδομεί, επαίρεται ως ηγέτης,που διεκδικεί για τον εαυτό του και μόνο το αισθητικό διάκοσμο που θα συνοδεύσει το μεταθανάτιο ταξίδι του σε έναν Άδη,που δεν είναι πλέον ο ζωφερός Άδης του Ομήρου,αλλά ο Άδης της ελληνιστικής Ανατολής,που δανείζεται μεταθανάτιες αντιλήψεις από τον καινούργιο κόσμο με τον οποίο ήρθε σε επαφή ο ελληνισμός.
Γι’ αυτό και επίζηλα,πιθανώς ενώ ζούσε ο ηγέτης αυτός,σχεδιάζει τον τρόπο θα διασφαλίσει την αιώνια μεταθανάτια ησυχία του,επιχωματώνοντας το μνημείο που θα δεχθεί τα οστά του ή τη σωρό του.
Ανθρώπινη ματαιοδοξία;Μάλλον όχι,γιατί  είμαστε στην απαρχή της γένεσης της ελληνιστικής περιόδου,όπου τα πάντα αλλάζουν,όπως και οι αντιλήψεις για τη μετά θάνατον ζωή,μέχρι την εμφάνιση του Χριστιανισμού,που θα οριοθετήσει πλέον και το χρόνο αλλά και τον πολιτισμό του λεγόμενου δυτικού ανθρώπου.