«’Ολοι μαζί μπορούμε»

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η κίνηση του προέδρου της ελληνικής κοινότητας Μελβούρνης κ. Βασίλη Παπαστεργιάδη να προκαλέσει συνάντηση στην οποία μετείχαν περισσότεροι από 40 πρόεδροι συλλόγων κλπ. αλλά –κυρίως- το πνεύμα που επικράτησε σ΄αυτήν, ένα πνεύμα συνεργασίας, για τον κοινό σκοπό, είναι στοιχεία εξόχως ενθαρρυντικά.

Δεν είναι η πρώτη, ούτε η μοναδική κίνηση που θέλει τους Απόδημους Έλληνες να μπαίνουν και πάλι στην πρωτοπορία αγώνων. Αγώνων είτε εθνικών, είτε, κοινωνικών, είτε εκπαιδευτικών.

Δεν θα ανατρέξουμε στο παρελθόν. Θα πούμε, μόνον, πως ήδη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, έχουν ξεκινήσει διεργασίες με άξονα την αντίληψη πως στις κρίσιμες τούτες ώρες, η ενεργητικότερη ανάμειξη της Ομογένειας στην προσπάθεια και την προοπτική ανόρθωσης της γενέτειρας, θα είναι και χρήσιμη και καθοριστική.

Ιδέες όπως πατρίς, θρησκεία, οικογένεια είναι βαθειά χαραγμένες στο υποσυνείδητο των Αποδήμων.  Με την οικογένεια και κυρίως, με την ελληνίδα σύζυγο, μητέρα και γιαγιά, στήθηκαν τα νοικοκυριά, μεγάλωσαν ελληνοπρεπώς τα παιδιά τους, ρίζωσαν στις ξένες χώρες υποδοχής.

Με την Θρησκεία βρήκαν στήριγμα και παρηγοριά στις  κακουχίες της ξενειτιάς που ούτε λίγες ήταν ούτε ευκαταφρόνητες. Το αντίθετο.

Τους έμεινε η πατρίδα ως γλυκειά ανάμνηση, ως νόστος επιστροφής και ως συνεκτικός κρίκος.  Ως πηγή υπερηφάνειας. Γι αυτό και κάθε φορά που κακοπαθαίνει η εικόνα της, νιώθουν βαρύ το πλήγμα.

Η ανιδιοτελής αγάπη ως κίνητρο, πάντα θαυματούργησε. Αυτή κινεί και σήμερα τα νήματα της προσπάθειας για προσφορά. Μπορεί να πρόκειται για κάποιες δειλές πρώτες κινήσεις. Ήδη, όμως, έχουν αποκτήσει  συνοδοιπόρους και στην Ελλάδα.

Το εγχείρημα είναι ελκυστικό και αποβλέπει στο «όλοι μαζί μπορούμε».

Προϋπόθεση η αυτοοργάνωση της Ομογένειας. Χρειάζεται να υπάρξει ροή νέου αίματος στις ομογενειακές οργανώσεις. Τα φρέσκα μυαλά των νέων ομογενών είναι η επένδυση του μέλλοντος του ελληνισμού.

Η πανθομολογούμενη αποτυχία του ΣΑΕ και η υστερόβουλη καλυσιεργία κάποιων ελληνικών κομμάτων σήμερα να στέρξουν στην ψήφιση του νόμου για την ορθολογικότερη αναδιοργάνωσή του, φωτίζουν το δρόμο.   Το δρόμο της αυτοοργάνωσης του Απόδημου Ελληνισμού στην κορυφή της πυραμίδος.

Με σωστά δομημένη κορυφαία ηγετική εκπροσώπιση νέο και παλιό αίμα, σε αγαστή και αποδοτική συνεργασία με τις ήδη υπάρχουσες ανά την υφήλιο οργανώσεις, η ομογένεια, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, ξεπερνώντας τη σημερινή της αδράνεια μπορεί να προσφέρει στον ελληνισμό το νέο όραμα.