Όχι, δεν πρέπει…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Published on: Dec 17, 2014 @ 11:17

Στη Βουλή ξεκινούν σήμερα Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014 οι ψηφοφορίες για την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας. Μόνος υποψήφιος ο Σταύρος Δήμας.

Θα ανέμενε κανείς η πρώτη ψηφοφορία -και οι άλλες δύο που θα ακολουθήσουν τις προσεχείς εβδομάδες-, ότι θα είχαν χαρακτήρα «γιορτής της Δημοκρατίας».

Ανταυτού, όμως, διεξάγονται μέσα σε ένα κλίμα ακραίας πολιτικής αντιπαράθεσης, με χαρακτηριστικό τις πολωτικές δηλώσεις ένθεν κακείθεν.

Ήδη ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έκανε την υπέρβαση. Με πρωτοβουλία του «κατεβάζει» τους τόνους, Παύει την οξεία φραστική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ευχή να πράξει τω αυτώ και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, επιβάλλοντας (αν το μπορεί) παύση στις συνιστώσες με τις ετερόκλητες αντιλήψεις και τις ποικιλώνυμες δηλώσεις.

Αλλά, βέβαια, δεν αρκεί μόνον αυτό. Πρέπει και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας να αλλάξει ρότα. Η άποψη πως αν η Βουλή εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας και, επομένως, αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, θα σημάνει την καταστροφή της Ελλάδος, μόνον στα κομματικά παρτέρια της Κουμουνδούρου μπορεί να φυτοζωεί.

Είναι κατανοητή η «πρεμούρα» του κ. Τσίπρα για εκλογές «εδώ και τώρα». Δυστυχώς, ποντάρει για να γίνει κυβέρνηση, στην αγανάκτηση και στο θυμό των Ελλήνων και όχι στο Πρόγραμμα και στα οράματα του κόμματός του. Θεωρεί, έτσι, πως αν κυλήσουν οι μέρες και φθάσουμε στο 2016 με σαφώς βελτιωμένη την οικονομική κατάσταση της χώρας, χωρίς μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα, με μερική έστω αποκατάσταση του βιωτικού μας επιπέδου, ο ίδιος και η Αριστερά δεν θα έχουν ελπίδες να ανέλθουν στην εξουσία.

Στην πραγματικότητα ο κ. Τσίπρας τίποτε δεν έχει να χάσει το 2016.  Ό,τι έχασε, αν το έχασε, το απώλεσε το 2012. Τότε –όπως εκτιμάει έμπειρη πολιτική πηγή προερχόμενη από τον ομογενειακό χώρο- είχε τη μοναδική ευκαιρία να φτιάξει δικό του κόμμα, με ενιαία αντίληψη, κοσμοθεωρία και  πολιτική, που να το ορίζει και να το κατευθύνει ο ίδιος. Στις εκλογές του ’12 θα συγκέντρωνε, ίσως, ένα 13%-14%  μίνιμουμ και σήμερα ή το 2016 θα μπορούσε να είναι ο επόμενος κυβερνήτης.

Προτίμησε να «ακουμπήσει» πάνω στις ασταθείς συνιστώσες, που απλώνονται από την μετριοπαθή αριστερά και φθάνουν μέχρι και τους Μαοϊστές, για να μην πούμε και παραπέρα…

Έτσι, ακόμη και στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές, αμφίβολο είναι εάν θα μπορέσει να κυβερνήσει. Θα είναι διαρκώς έρμαιο των συνιστωσών του. Οι τελευταίες μέρες προσφέρουν άφθονα παραδείγματα του ποιός «παίζει τη λίρα και ποιός χορεύει πεντοζάλη» μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ…

Είναι γι αυτό –και για τις ακραίες δημαγωγικές θέσεις- που η Ευρωπαίκή Ένωση ανησυχεί. Μαζί και οι Έλληνες νυκοκυραίοι. Ναι, τα τελευταία χρόνια το εισόδημά μας μειώθηκε. Ναι,  οι φόροι αυξήθηκαν. Τα χρέη μας έπνιξαν. Τους περισσότερους τουλάχιστον. Όμως, την ίδια ώρα,  η χώρα εκσυγχρονίζεται.  Η οικονομία αναρρώνει. Μπαίνει μία τάξη στην γενικευμένη αταξία των ΔΕΚΟ και των λοιπών δημόσιων και ασφαλιστικών οργανισμών.

Ήδη φθάσαμε σε ένα οικονομικό ξέφωτο. Μικρό, αλλά ξέφωτο. Και τι έχουμε; Αντί μια ενωμένη πολιτική  πλατφόρμα ικανή να περάσει του λοιπού από τις συμπληγάδες των αγορών και των δανειστών, εμείς βγαίνουμε με βαρκάκια στο αφρισμένο πέλαγος και  απειλούμε θεούς και δαίμονες!

Όχι, δεν πρέπει να πληρώσουμε με μια ολοκληρωτική καταστροφή  της οικονομίας την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ας μιμηθούν τον κ. Σαμαρά χαμηλώντας τους τόνους. Θα προσφέρουν υπηρεσία και στη χώρα και στο κόμμα και στον εαυτό τους.