Γύρω από την “τηλεμαχία” των Αρχηγών

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

 Σκεπτόμουν, όλη τη νύκτα, ποια θα θεωρούσα ως τα σημαντικότερα σημεία της «τηλεμαχίας» των πολιτικών αρχηγών, εάν θα ήθελα να μην παριστάνω τον «αντικειμενικό», αλλά να είμαι αυτό που επιθυμώ: «έντιμος δημοσιογράφος». Να θεωρώ χρέος μου, δηλαδή, να παίζω το ρόλο του μάρτυρα. Να μεταφέρω την είδηση. Να γράφω ό,τι ξέρω για τις δύο πλευρές. Και να λέω ποια είναι η δική μου γνώμη. Όπως τουλάχιστον μου δίδαξε ο δάσκαλός του στο επάγγελμα, αείμνηστος Μπάμπης Μαρκέτος.

Επιγραμματικά, λοιπόν, θα μετέφερα όσα εγώ πρόλαβα να αποτυπώσω:

Στιγμιότυπα:

-Μεϊμαράκης σε Τσίπρα: Αφού θες να με χτυπήσεις, γιατί βάζεις τον Πάνο;

– Φώφη Γεννηματά: Ο κ. Τσίπρας θα πάρει το χρυσό βατόμουρο!

-Επίθεση Παν. Καμμένου στον Ευαγ. Μεϊμαράκη: Είσαι υπόδικος (!)

-Αλέξης Τσίπρας σε Όλγα Τρέμη: Έχετε τη μύγα και μυγιάζεστε;

Θέματα:

– Σε ελάχιστες περιπτώσεις –και μόνον επί δευτερευούσης σημασίας ζητήματα- ανέβηκαν οι τόνοι «σπάζοντας» τους ανιαρούς παράλληλους μονολόγους.
-Η συζήτηση «ζεστάθηκε» κάπως προς το τέλος, όταν οι αρχηγοί δέχτηκαν ελεύθερες ερωτήσεις από κάθε δημοσιογράφο. Εκεί, υπήρξαν σε ορισμένα σημεία ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις και αντιπαραθέσεις.
-Κανένας πολιτικός αρχηγός δεν χρησιμοποίησε το δικαίωμα του να θέσει ερώτηση σε άλλον, παρά το γεγονός ότι ο κ. Μεϊμαράκης προκάλεσε τον κ. Τσίπρα σε αρκετά σημεία.
-Στον πρώτο κύκλο των ερωτήσεων εντύπωση προκάλεσε η παραδοχή του αρχηγού των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Πάνου Καμμένου, ότι «η μεγαλύτερη αποτυχία μας ήταν ότι δεν καταργήσαμε τον ΕΝΦΙΑ».

-Μόνο ο Ευαγ. Μεϊμαράκης (επιθετικά) και ο Αλέξης Τσίπρας (αμυντικά) αναφέρθηκαν σε ορισμένες οικονομικές παραμέτρους του 3ου Μνημονίου. Ο μεν πρώτος δεν θέλησε, προφανώς, να δεσμευτεί, ο δε δεύτερος θέλησε να χώσει “κάτω από το χαλί” τις ψεύτικες υποσχέσεις της (πρώτης) Θεσσαλονίκης. Είναι το ίδιο, όμως, παραπλανητικό να αναφέρεσαι λεπτομερώς σε όσα εσύ πιστεύεις ότι “κέρδισες” και να περνάς με ένα “υπάρχουν και δύσκολες πλευρές στη συμφωνία” όλα όσα επώδυνα θα κληθεί σύντομα -μετά τις εκλογές!- να πληρώσει ο ελληνικός λαός…

-Ευφυολόγημα η «ατάκα» της Φώφης Γεννηματά ότι «ο κ. Τσίπρας ούτε ως λαθρεπιβάτης μπορεί να περάσει από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Ούτε θέλει ούτε μπορεί», είπε.
-Συνεπές με την πραγματικότητα, το χαριτολόγημα του Παναγιώτη Λαφαζάνη: «Μετά από κάθε εκλογική μάχη, αυξάνονται τα κόμματα που τάσσονται με το μνημόνιο».
Υπήρξαν, ακόμη, και κάποιες γκάφες, κάποιες «τετριμμένες» δικαιολογίες, κάποιες «αναιμικές» επιθέσεις, αλλά και κάποιες σκόπιμες (;) ανακρίβειες κυρίως γύρω από τις οικονομικές επιπτώσεις του τρίτου Μνημονίου και των «επιτευγμάτων» της κυβέρνησης.

-Α, ναι, είπαμε: υπήρξε και λάσπη στον ανεμιστήρα κυρίως από την πλευρά του κ. Καμμένου. (Περίεργο, αλλά εξηγήσιμο και, κυρίως, διακομματικό: Όλοι οι “πρώην” σύντροφοι, γίνονται οι φανατικότεροι εχθροί αυτού που άφησαν πίσω τους…)

Εκείνο που ΔΕΝ υπήρξε, ήταν:

1. Μια καθαρή και ξάστερη «συγγνώμη» του κ. Τσίπρα για τη χαμένη «Ελπίδα». Όχι ότι μπορούσε να αποφύγει το πικρό ποτήρι (αυτά εμείς τα γράφαμε εξαρχής) αλλά γιατί με τις σκόπιμες καθυστερήσεις και τα επικοινωνιακά τερτίπια μιας δήθεν «αιματηρής» διαπραγμάτευσης, προκάλεσε -και υποχρεώθηκε στο τέλος να δεχθεί- μέτρα κατά πολύ σκληρότερα από όσα θα επέβαλαν οι δανειστές τον Φεβρουάριο.
2. Μια παλικαρίσια παραδοχή από τον κ. Καμμένο της «κωλοτούμπας» που έκανε να «καταπιεί» «κόκκινες γραμμές», Αιγαίο και «Κούγκι».
3. Μία ευθεία διακήρυξη εκ μέρους του κ. Μεϊμαράκη για το πώς θα πορευθεί στα Οικονομικά, ως πρωθυπουργός της χώρας, εάν έτσι είναι το εκλογικό αποτέλεσμα.

Στα μελανά σημεία θα τοποθετήσουμε και την επίθεση του κ. Τσίπρα στην Όλγα Τρέμη. Όταν ο πολιτικός χάνει την ψυχραιμία του και επιτίθεται σε δημοσιογράφο, υπάρχει θέμα. Όχι, πάντως, με τον ερωτώντα ή τοποθετούμενο δημοσιογράφο…

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ:

Ντιμπέιτ. Μια χαμένη ευκαιρία. Δεν βρήκαν το πολιτικό θάρρος οι αρχηγοί να πουν στον λαό την αλήθεια για το πώς έφτασε η χώρα εδώ που βρίσκεται. Να τον θέσουν προ (και των δικών του) ευθυνών. Να ενστερνιστούν το παράδειγμα των πολιτικών άλλων «χρεοκοπημένων» χωρών και αντί κοκορομαχιών να συμπράξουν (τουλάχιστον τα μεγάλα κόμματα) ώστε να εκσυγχρονιστεί η Οικονομία, να απαλλαγεί από τα διάφορα «βαρίδια», κινητά και ακίνητα, και να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας. Και όσο αυτό δεν γίνεται, από τον φαύλο κύκλο της κρίσης δεν θα ξεφύγουμε…

Ως κατακλείδα, θα «δανειστούμε» το tweet της Ζωής Κωνσταντοπούλου, στην οποία πολλά έχουμε να καταλογίσουμε, αλλά το συγκεκριμένο «έγραψε»:  «Τις μάχες τις δίνουν οι αποφασισμένοι, όχι οι παραιτημένοι».