Στοχασμοί: Κάποτε!‏

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Συγγραφέας

Για την ΡΗΡ

Καίγανε κάποτε τα μάτια σου θυμάσαι; Δεν λογάριαζες ούτε ρίσκο, ούτε κινδύνους! Ήθελες απλά! Και τολμούσες! Τολμούσες να θες, να διεκδικείς, να απαιτείς και να το επιδιώκεις! Και ας μην είχες από την αρχή τα αποτελέσματα που προσδοκούσες.
Και όμως, όσο και αν πληγωνόσουν, όσο και αν πονούσες σωματικά και ψυχικά, δεν εγκατέλειπες! Γιατί το ποθούσες! Και ο πόθος μάτια μου σαν θα γεννηθεί, δεν λογαριάζει λογικές και εμπόδια. Τέτοιος ήσουν, και τέτοια τεράστια δύναμη είχες.
Και άφηνες άναυδους τους γύρω σου με τα επιτεύγματά σου. Χωρίς να σε απασχολεί και πολύ η γνώμη τους, επειδή το έκανες για σένα! Γι αυτό και προχωρούσες με το ίδιο φλογερό βλέμμα για τον επόμενο στόχο σου. Για τη δικιά σου την κατάκτηση.
Ακόμα τότε βλέπεις, δεν σου είχε γίνει βιωματική εικόνα το “δεν μπορείς” και το “δεν γίνεται” και όλα τα μπορούσες. Ούτε που καταλάβαινες το ότι ήσουν πολύ μικρός, γιατί δεν σύγκρινες ακόμα.
Θυμάσαι; Αλλά που να θυμάσαι! Αυτά, ποτέ δεν φρόντισαν να στα κρατήσουν ζωντανά στις μνήμες σου. Ήσουν βλέπεις μόνο ένα χαριτωμένο μωρό που δοκίμαζε τα πρώτα του βήματα, και αυτό, για τους μεγάλους είναι υπόθεση απλά γλαφυρή, χωρίς ιδιαίτερο νόημα. Μια δυο μέρες θαυμασμού, μέχρι να ασχοληθούν με το επόμενο επίτευγμά σου, αν ασχοληθούν.
Και όμως, εσύ ήξερες τότε τόσα πολλά! Γι αυτό και μόλις χαιρόσουν με την κατάκτησή σου, χαμογελούσες, και τράβαγες για την επόμενη! Μέχρι να ακούσεις κατάμουτρα αυτό το πανικόβλητο “μη”!
Ξαναβρές αυτή τη φλόγα των ματιών! Το ίδιο λειτουργεί σε όλες τις ηλικίες! Το μόνο που θα σε σταματήσει, είναι να πιστέψεις στο “μη”.