Ζητούν “αίμα” για την …ρύθμιση του χρέους!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Αθήνα. Επιπλέον μέτρα «φωτιά», ύψους 3 δισ. – 3,6 δισ. ευρώ, φέρονται να απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση οι δανειστές ως εγγύηση για την καλή εκτέλεση του μνημονίου, στην περίπτωση δηλαδή που δεν επιτευχθεί ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% το 2018.

Κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν την πρόταση αυτή και διευκρινίζουν ότι θα γίνει δεκτή μόνο υπό συγκεκριμένους όρους, σχετίζοντας το ζήτημα με την επίλυση του προβλήματος του χρέους.

Υπενθυμίζεται ότι το θέμα του χρέους το έχει θέσει ως “κορωνίδα” των διαπραγματεύσεων ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, αναβαθμίζοντας τη ρύθμισή του περίπου ως “ισοστάθμιση” στα αιματηρά μέτρα του 3ου Μνημονίου ενώ τώρα “προβάλλει” στον οικονομικό ορίζοντα και η εκδοχή ενός 4ου Μνημονίου!

Σ’ αυτό, όπως αναφέρει η Wall Street Journal που αποκάλυψε τις προθέσεις των δανειστών αναφέροντας ότι η λύση των πρόσθετων μέτρων προκρίνεται ώστε να αρθεί το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις, και συζητήθηκε στο περιβόητο Washington Club,  περιλαμβάνονται αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, αλλά και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου.

Συγκεκριμένα, όπως μεταδίδει το Mega και αναδημοσίευσε το in.gr, οι δανειστές έχουν θέσει τα εξής:

  • αύξηση ΦΠΑ σε ρεύμα και νερό από το 13% στο 24%
  • περικοπές κύριων συντάξεων
  • απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων
  • περικοπές των μισθών στο Δημόσιο, με έμφαση στα εισαγωγικά κλιμάκια και στους υπαλλήλους χαμηλών προσόντων
  • «πάγωμα» των προσλήψεων
  • κατάργηση και του υπερμειωμένου ΦΠΑ 6% που ισχύει σε φάρμακα, βιβλία, θέατρα.

Δεδομένου ότι ένα τέτοιο πρόσθετο Μνημόνιο είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα μπορέσει να το περάσει από τη Βουλή η Κυβέρνηση, πολιτικοί κύκλοι εκτιμούν ότι το σενάριο των πρόωρων εκλογών δεν πρέπει να αποκλείεται. Εξέφραζαν δε την απορία εάν η όποια ρύθμιση του χρέους (περί διαγραφής μέρους του χρέους πια δεν γίνεται ούτε συζήτηση στην ΕΕ)  θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία, ώστε να δικαιολογούνται και νέες αιματηρές θυσίες του λαού.

Τόνιζαν δε πως η εξυπηρέτηση του χρέους είναι αυτό που έχει σημασία και όχι το ύψος του. Η εξυπηρέτηση του χρέους, πρόσθεταν, επιτυγχάνεται, όμως, με ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής, με επενδύσεις  και  όχι με εισπρακτικά μέτρα.