Μάνα μόνη Εσύ

Μάνα μόνη Εσύ

Μάνα μόνη εσύ ποτέ  δεν σβηέσαι από τη σκέψη,

Κι αν έχουνε χρόνια πολλά περάσει που έχεις φύγει

Κάθε φορά που τα δάκρυά μου έχουνε στερέψει…

Ολοζώντανη σε φέρνει ο καημός μου, που με πνίγει!

*****

Είσαι γλυκιά σαν βάλσαμο στην άκρια του πόνου,

Παρηγορήτρα μάνα μου ελπίδα μου και φώς μου

Στα σκοτεινά τα έγκατα του πλάνου τούτου κόσμου

Φύλακας είσαι, οδηγός μα και μαζί τροφός μου!

*****

Είσαι κραυγή, είσαι λυγμός, στα χείλη ανεβασμένη

Στα στήθη είσαι φυλαχτό απ’ τ ΄άδικου το βόλι

Δροσοσταλίδα της ψυχής που ΄ναι βασανισμένη

Μάνα Eσέ γνωρίζουνε κι Εσέ τιμούνε όλοι!

Χρήστος Π. Μαλασπίνας