ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Οι μεγάλοι ηγέτες κρίνονται όχι από αυτά που υπόσχονται αλλά από αυτά που πράττουν. Από αυτά που προβλέπουν. Και από αυτά που με θάρρος και παρησσία λένε στο λαό τους.

Ο Κων. Μητσοτάκης, είτε τον ψήφιζες είτε όχι, είτε ήσουν φίλος του είτε αντίπαλος, γι αυτά του τα γνωρίσματα, είχε αποσπάσει την καθολική αναγνώριση του μεγάλου ηγέτη.

Επί πρωθυπουργίας του (1990-1993) είχε προσπαθήσει να αναστηλώσει την ελληνική οικονομία τολμώντας να εξαγγείλλει μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς που συζητούμε ακόμη …σήμερα να εφαρμόσουμε! Εμποδίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην υλοποίησή τους από την τότε (και εσωκομματική) αντιπολίτευση.

Το 1994 είχε προβλέψει τις σημερινές περιπέτειες της χώρας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.  Σε μια προφητική ομιλία του στην Βουλή, είχε πει μεταξύ άλλων: «Το τραγικό πρόβληµα της ελληνικής οικονοµίας είναι ότι δεν αντέχει τα βάρη και τα ελλείµµατα, ότι δεν είναι µακριά η στιγµή που η Ελλάδα δεν θα µπορεί πια να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτης στο ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο».

Ο Κων. Μητσοτάκης  ένιωθε υποχρεωμένος να πει την αλήθεια στο λαό, σε κάθε περίπτωση και με όποιο πολιτικό κόστος.

Τον Κων. Μητσοτάκη είχαμε την τιμή να γνωρίζουμε από το 1982, με αφορμή τον Μπάμπη Μαρκέτο, του Εθνικού Κήρυκα. Συνεχίσαμε την δημοσιογραφική επαφή μαζί του τόσο από το πόστο του διευθυντή του Γραφείου Αθηνών της Πρωϊνής (1983-1993) όσο και του διευθυντή του Γραφείου Αθηνών του Εθνικού Κήρυκα (1993-2007).

Ήταν από τους λίγους πολιτικούς, που είχε διαρκώς ανοιχτό το κινητό του τηλέφωνο -ακόμη και ως Πρωθυπουργός- και απαντούσε πάντα στα τηλεφωνήματα που του έκανες για επαγγελματικούς λόγους. Ό,τι σου έλεγε, ήταν το πραγματικό. Αν δεν μπορούσε να το αποκαλύψει, σου έλεγε: Λυπάμαι δεν μπορώ να σου πω. Ούτε παραπλάνηση, ούτε μισόλογα.

Και όταν μιά φορά, τον συναντήσαμε στην παλιά βουλή, το 2008, σε κάποια εκδήλωση και πλησιάσαμε να τον χαιρετήσουμε (είχαμε να τον δούμε από το 2007) του είπαμε τ΄όνομά μας και αυτός, χαμογελστός μας απάντησε: Σας ενθυμούμαι πολύ καλά κύριε Μαλασπίνα!

Όταν μια άλλη φορά, χρόνια πολλά νωρίτερα, τον είχαμε επισκεφθεί στο γραφείο του στην Αραβαντινού, του είχαμε μιλήσει για τον Μπάμπη Μαρκέτο με τον οποίο τους είχε συνδέσει αγωνιστική φιλία από τα χρόνια του αντιδικατορικού αγώνα. Ο Μαρκέτος είχε αποστρατευθεί από τον Κήρυκα και ζούσε πλέον στην Αθήνα. Όταν άκουσε το όνομα του Μαρκέτου ανασήκωσε τους ώμους: Πού είναι ο Μπάμπης, τον έχασα, που βρίσκεται, θέλω να τον δω…

Δυστυχώς η συνάντηση εκείνη, παρότι ήταν αμοιβαία επιθυμία τους, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Ήδη ο Μπάμπης Μαρκέτος είχε αποτραβηχτεί πάνω από 15 χρόνια από τα κοινά και είχε διακόψει τις δημόσιες εμφανίσεις του.

Έτσι τον γνωρίσαμε εμείς τον αείμνηστο Κωσταντίνο Μητσοτάκη. Και αυτό καταθέτουμε. Δεν ήταν ανάγκη να είσαι “δικός” του για να σε δεχθεί. Και σε δύο συνεντεύξεις που μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει παλαιότερα, και σε κάθε επαγγελματική συνομιλία που είχαμε, ήταν αυθεντικός, ειλικρινής και εγκάρδιος.

Αιωνία του η μνήμη.

Η ΡΗΡ εκφράζει τα ειλικρινή και θερμά της συλληπητήρια στους οικείους του.