ΓΝΩΜΗ:  «Οι Κρίσιμοι Καιροί Τώρα».

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο γράφων, δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι αρκετοί από όσους ομογενείς –κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αλλά και ευρύτερα- που θα διαβάσουν το σημείωμα τούτο ή θα πληροφορηθούν περί αυτού από αφηγήσεις φίλων και συγγενών τους, θα σπεύσουν, είτε να θεωρήσουν,  ότι τους «φωτογραφίζει», είτε ότι δεν τους «αγγίζει» καν.  Κι όμως, μας αφορά όλους. Και στην αποδημία και στη γενέτειρα.

Εκ προοιμίου ξεκαθαρίζουμε ότι αντιπαρερχόμαστε  με ένα «ανασήκωμα του ώμου» τα τυχόν αρνητικά σχόλια –ενδόμυχα ή δημόσια- που ήθελε γίνουν.  Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με τα αρνητικά.

Διότι η Ομογένεια είναι ένα ανεκτίμητο κομμάτι του Ελληνισμού.  Ίσως, μάλιστα, το πλέον εύρωστο και το πιο δυναμικό. Σε κάθε περίπτωση, είναι  το πατριωτικό, ανιδιοτελές και συναισθηματικό τμήμα των ελληνικής καταγωγής πολιτών που δεν αισθάνονται ενοχές να ομολογήσουν  το πρώτο, τύψεις να υποστηρίξουν  το δεύτερο και αναστολές στο να αναγνωρίσουν το τρίτο!  Η δε διαχρονικά απλόχερη προσφορά τους  στην γενέτειρα,  είναι αδιαμφισβήτητη.

Παρά ταύτα,  ενώ  οι ομογενείς βρίσκονται αρκετά ψηλά στη συνείδηση της  ελληνικής κοινωνίας, εντούτοις στην πολιτική σκακιέρα η ομογένεια  συγκυριακά και πρόσκαιρα μόνον  κατέχει τη θέση που της αρμόζει. Τον υπόλοιπο καιρό τοποθετείται σε ανομολόγητη «καραντίνα»…  Ιδιαίτερα  δε όταν εκφράζει θέσεις και απόψεις επί εθνικών θεμάτων  που δεν «εξυπηρετούν» εκείνες των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Γιατί συμβαίνει αυτό;  Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Φταίει η ελληνική νοοτροπία;  Σίγουρα.  Έχουν ευθύνες οι πολιτικοί  ταγοί; Ορισμένοι εξ αυτών, αναμφίβολα ναι. Ευθύνεται, όμως,  και ένα ελάχιστο ποσοστό Αποδήμων  (άλλοι ομογενείς και άλλοι όχι) που με την ερμαφρόδιτη στάση τους συμβάλουν στο θάμπωμα της εικόνας των Ελλήνων του εξωτερικού στην πρώτη πατρίδα.

Κυρίως, όμως, υπεύθυνοι γι αυτό είναι όσοι είτε από κάποιο ανομολόγητο μίσος, είτε από κάποια εσωστρεφή ματαιοδοξία, είτε, τέλος,  από διάφορες άλλες αιτίες και αφορμές εκκινώντας,  «ξιφουλκούν» κατά πάντων, ισοπεδώνοντας τα πάντα και υβρίζοντες τους πάντες. Προσφέρουν, έτσι, πολύ κακή υπηρεσία στην ομογένεια υπέρ της οποίας, εντούτοις,  υποτίθεται  ότι μάχονται!

Αφορμή, τη φορά αυτή, το εν όψει συλλαλητήριο στην Νέα Υόρκη,  για την Μακεδονία. Από ιδεοληψία; Από κομματισμό;  Ποιος  ξέρει.  Υψώνουν, πάντως,  κραυγές  απαξίας, ισοπεδώνουν  θεσμούς και αξίες,  προδικάζοντας αποτυχίες εκεί που μόνο σε επιτυχίες οφείλουμε όλοι να προσβλέπουμε.

Αποθαρρύνουν, αμφισβητούν, διαχωρίζουν τη θέση τους, προσφέροντας  έδαφος σε όσους λίγους επιχειρούν να  παρουσιάσουν την Ομογένεια  της Αμερικής ως «σπαρασσόμενη», «ανοργάνωτη» και «ετοιμόρροπη»… Αλλά το ίδιο ισοπεδωτικοί εμφανίζονται στους χαρακτηρισμούς τους και για τα θεσμοθετημένα όργανα της  γενέτειρας.

Καθόλου δεν υποστηρίζουμε πως όλα στην γενέτειρα είναι καλώς καμωμένα.  Και ασφαλώς είμαστε οι τελευταίοι που θα υποστηρίξουμε ότι η ομογένεια δεν έχει  οργανωτικά κλπ. προβλήματα.  Αλλά από το σημείο αυτό, μέχρι την ισοπέδωση υπάρχει χαοτική διαφορά.

Η αντίθεση της Ομογένειας στην εκχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς,  δεν διαφέρει από την αντίθεση της  πλειοψηφίας του ελληνικού  λαού. Όσο και εάν γνωρίζουμε ότι είναι εντελώς ανεπαρκές –σε εύρος- το δείγμα, εντούτοις, επειδή το άνοιγμα της ψαλίδας είναι τεράστιο, θα κάνουμε εδώ  χρήση  του «Κουίζ» που έχουμε αναρτήσει στην PanhellenicPost με το ερώτημα «Συμφωνείτε να ονομασθούν τα Σκόπια με χρήση του όρου “Μακεδονία”;  Το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα είναι σταθερό: Όχι ποσοστό 94%. Ναι, Ποσοστό 6%.

Δεν θα επιχειρήσουμε καμία αναγωγή. Αλλά βέβαιο είναι ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων, μέσα και έξω από τη χώρα, απορρίπτουν ως ονομασία των Σκοπίων  με γεωγραφικό ή άλλο προσδιοριστικό,  το όνομα Μακεδονία.

Χωρίς να αμφισβητούμε τον πατριωτισμό ουδενός, η  Κυβέρνηση δείχνει να το επιδιώκει αποσκοπώντας  στην εξυπηρέτηση κάποιων στόχων μη ορατών στον απλό πολίτη, για να πάρουμε την επιεικέστερη εκδοχή.

Το να αγωνίζεται ο λαός να πείσει την κυβέρνησή του να αναθεωρήσει τη στάση της, ή να του δώσει την ευκαιρία να εκφραστεί με δημοψήφισμα,  αποτελεί απαύγασμα Δημοκρατίας.  Ας μείνουμε σ΄ αυτό, ευχόμενοι επιτυχία στην ομογενειακή συγκέντρωση της Νέας Υόρκης. Η οποία έχει εθνικό και όχι κομματικό προσανατολισμό.

Και ας αφήσουμε πίσω μας όσα άλλα υπονομεύουν την ενότητα του Απόδημου Ελληνισμού.  Είναι ώρα αγώνος.  «Οι Κρίσιμοι Καιροί Τώρα».