ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Χθες και σήμερα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στη χώρα τούτη για καιρούς,

Άλλοι εκατοικούσαν.

Άλλους είχανε θεούς,

που με κρασί μεθούσαν.

Ήτανε τότε που θεές,

Με τους θνητούς γυρνούσαν.

Και οι άνθρωποι μαθές,

Κλαίγανε και γελούσαν.

Είχανε τότε αγορές

Που έσφυζαν σοφίας.

Κι ήτανε ο καφενές

Κέντρο φιλοσοφίας.

Τότε γεννήθηκε μαθές

Κάθε είδους γνώση,

Στην πέτρα και στις καλαμιές

Δημοκρατία τόση.

Κι αν σήμερα είμαστε εδώ

Κάτω απ τον ίδιο ήλιο,

Τίποτε έχουμε κοινό

Με κείνο το βασίλειο.

Σήμερα νοιάζεται καθείς

Πέρα πως θα τα βγάλει,

Και ενδιαφέρεται ουδείς

Το μέγα μας το χάλι!

Σήμερα είναι ο παράς

Η μέγιστη θεότης

Και ο νιός ο φουκαράς,

Απόβλητη οντότης

Σήμερα σαματατζής

Και σαλτιμπάγκος είσαι

Αριστερός σαλεπιτζής

αστράφτεις άψε-σβήσε

Σήμερα πρωθυπουργός

Είσαι δίχως γραβάτα

Είσαι φίνος ποντικός

Είσαι και μαύρη γάτα.

Σήμερα η διαφορά

Φαίνεται στην ούγια,

Μούρη πουλάς μια φορά

την άλλη βγάζεις χούγια…