ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: ‘Όταν οι μελισσούλες κάνουν σάτιρα!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Κοίτα τώρα που οι μελισσούλες μου βάλθηκαν να διαβάσουν, λέει, Λογοτεχνία!  Και, μάλιστα, Καζαντζάκη! Ναι, Νίκο Καζαντζάκη!

-Βρε, τους λέω, ντιπ χαζέψατε; Εδώ ο κόσμος χάνεται, τα Σκόπια γίνανε Μακεδονία και η Μακεδονία έγινε επαρχία κάπου στην Ελλάδα και ψαχνόμαστε, και σεις τώρα σας έπιασε η έγνοια να διαβάσετε τον συγχωρεμένο Καζαντζάκη;

-Ε, βέβαια τώρα, μου απαντούν εν χορώ, οι μελισσούλες μου. Τώρα γιατί όλα τούτα που μας λες, θυμίζουνε  τραγωδία και πρέπει να αντιδράσουμε μπροστά στο μεγάλο κακό!

-Καλά, και με Καζαντζάκη θα αντιδράσετε; Τι θα κάνετε; Θ΄ αρχίσετε να εκσφενδονίζετε τα βιβλία του;

-Τσσς, τι μπανάλ «Μον Ντιέ»! Εμείς οι ταπεινές μελισσούλες θα σου μάθουμε τι πρέπει να κάνουμε;

-Ε, από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια…  Αυτό είναι από παλιά γνωστό. Για πείτε, λοιπόν, τι ανακαλύψατε μέσα στον Καζαντζάκη που σας οδηγεί σαν στρατηγός,  στον αγώνα;

-Το διαβάσαμε όχι στον Καζαντζάκη, γενικώς. Στο βιβλίο του ο Καπετάν Μιχάλης, ειδικώς!

-Έστω, εκεί. Τι διαβάσατε και σας έκανε τόση μεγάλη εντύπωση;

-Εντύπωση, καλέ τι λες, μας συντάραξε σύγκορμες –και σιγά το κορμί που έχουμε, λέμε τώρα…

-Ε, πείτε λοιπόν…

-Τέντωσε τ΄ αυτιά σου να ακούσεις!.. Ψάχναμε να βρούμε τι να κάνουμε που έχει πάρει την Ελλάδα μας από κάτω… Μια τα μνημόνια, μια τα controls μια τα Σκόπια που τα αναγνωρίσαμε ως Μακεδονία κάτι, μιά ο Ερντογάν που το παίζει Αυτοκράτωρ, τρομάρα του, κατά διόλου πάμε, κι άλλο δεν έχει πιο κάτω. Σκεφτήκαμε λοιπόν να βρούμε τρόπο να ανορθώσουμε και το ηθικό και το αγωνιστικό μας φρόνημα!

-Ε, αντε με σκάσατε, πείτε λοιπόν, τι βρήκατε, το ανορθώσατε το πεσμένο …φρόνημά σας;

-Αμέ, λέει. Λοιπόν, διάβασε και συ αυτό που διαβάσαμε εμείς και μετά πες μας αν δεν χτυπήσει κόκκινο η πεθυμιά σου! Αν δεν ξυπνήσει μέσα σου ο Καραϊσκάκης!  Πρώτα δες πως σώζεται κάθε φορά η Ελλάδα! Διάβασε την επόμενη παράγραφο…

-Επ΄ σιγά, μελισσούλες, με μια παράγραφο σώθηκε ανά τους αιώνες η Ελλάδα;

-Δεν την πιάνει το μάτι σου για σπουδαία, ε; Για διάβασε, λοιπόν…

«Το ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα, Αν επέζησε ύστερα από τόσους εχθρούς –εξωτερικούς και εσωτερικούς, προπάντων εσωτερικούς- ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει όχι στη λογική –θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους που ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία, θυμηθείτε το 21 – το χρωστάει στο θάμα.  Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα τα σωθικά της Ελλάδας».

Ορέ, σαν να μου φαίνεται ότι έχετε δίκιο! Αυτό είναι, η «ακοίμητη σπίθα» που γράφει! Τι έγραψε ο άνθρωπος, ο Καζαντζάκης θέλω να πω…

-Καλά, άκου και τη συνέχεια…

«Ευλογημένη η σπίθα αυτή που αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του Γκρεμού, βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα. Στα θάματα χρωστάει η Ελλάδας τη ζωή της».

Τι λες τώρα! Ο Καζαντζάκης το έγραψε κι αυτό;

-Αμε;

-Και έχεις τους δικούς μας να μας λένε ότι καλά κάναμε και δώσαμε το Μακεδονία στα Σκόπια γιατί, λέει, πρέπει να ακούμε τη φωνή της λογικής! Μπαρμπούτσαλα, Αλέξη! Δεν διάβαζες λιγάκι Καζαντζάκη πριν αποφασίσεις;  Ή μήγαρις θα τον βγάλεις κι αυτόν τώρα εθνικιστή; Ή ανόητο;

-Άκου εμάς τις μελισσούλες σου… Έχει κι άλλο! Και πιο καλό!

-Σοβαρά; Πιο καλό από τα θάματα;

Ναι, ναι, διάβασε εδώ:

«Πατρίδα, πατρίδα, αναστενάζει ο Μακρυγιάννης, ήσουνε άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν! Μόνος ο Θεός… σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμη!»…