ΓΝΩΜΗ: Μήπως υποχωρώντας σήμερα μονιμοποιήσουμε τους “κακούς όρους”;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δήλωσε ο Υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα απόδημου ελληνισμού, κ. Αντώνης Διαματάρης, αναφορικά με το θέμα της ψήφου των εκτός Ελλάδος Ελλήνων ψηφοφόρων, μεταξύ άλλων και τα εξής: ““Ασφαλώς διαφωνώ με τα 35 χρόνια, το ίδιο διαφωνεί και ο Πρωθυπουργός. Εφόσον χρειαζόμαστε 200 ψήφους και δεν τις έχουμε τις 200 ψήφους, ας κάνουμε μία αρχή έστω με αυτούς τους κακούς όρους και αργότερα το ξαναβλέπουμε το θέμα…”

Η άποψη αυτή ήταν και δημοσίως διατυπωμένη άποψη του γράφοντος, ήδη από το 2009.  Η άποψη αυτή, “ας κάνουμε μία αρχή” ήταν και η βασική αιτία διαφωνίας του γράφοντος (τότε συνεργάτης της δορυφορικής ΕΡΤ) με τον π. πρόεδρο του ΣΑΕ κ. Στέφανο Ταμβάκη.  Ο οποίος, ενώ αρχικά επέμενε στο “όλα ή τίποτα” όταν την τελευταία στιγμή στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής αποφάσισε να μετακινηθεί στο “ας πάρουμε τώρα αυτό που μπορούμε κιαι αργότερα το αλλάζουμε” βρέθηκε αντιμέτωπος με την απόλυτη άρνηση του ΠΑΣΟΚ που τότε είχε υιοθετήσει την άποψη της επιστολικής ψήφου κάτι που αρνιώταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Κώστα Καραμανλή.

Τα σημειώνουμε αυτά για να πούμε ότι τα πράγματα ίσως σήμερα δεν είναι όπως το 2009. Σήμερα η διαφωνία, όπως εξελίσσεται η διαπραγμάτευση,  δεν έγγειται μόνον στην επιστολική ψήφο, αλλά εκτείνεται σχεδόν στο σύνολο των προτάσεων της Κυβέρνησης, με εξαίρεση την ¨κόκκινη γραμμή” που έχει θέσει ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, να προσμετράται η ψήφος των Αποδήμων στο σύνολο του εκλογικού αποτελέσματος.

Ωστόσο, τίθεται εδώ το εξής ερώτημα: πρώτον: Εάν, όπως λέει ο κ. Διαματάρης, τα διάφορα κόμματα της αντιπολίτευσης “επιμένουν και βάζουν όρους που δεν πρέπει να βάζουν” δηλαδή, “όρους κακούς” που μειώνουν την αξία της ψήφου των αποδήμων μετατρέποντας την σε δεύτερης κατηγορίας ψήφο ή σε ¨κολοβοβή¨ ψήφο, γιατί πρέπει να τους αποδεχθεί η Κυβέρνηση; Μόνο για να λέει ότι πέτυχε την δήθεν “συναίνεση”, που, όμως, μοιάζει με άνευ όρων παράδοση των ομογενών στις “ορέξεις” της αριστεράς;

Θα χειροκροτούσαμε ανεπιφύλακτα την καλοπροαίρετη άποψη του κ. Διαματάρη, (που επαναλαμβάνουμε είναι και δική μας και την διατυπώσαμε, άλλωστε, και σε πρόσφατο άρθρο μας, όπου αναφερόμασταν πως είναι “πολύτιμο το σφάγιο”, δηλαδή είναι πολύτιμα όσα ζητούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να θυσιαστούν στο βωμό της συναίνεσης) θα την χειροκροτούσαμε, θα επαναλάβουμε, εάν επρόκειτο μόνον για παραχώρηση που αφορούσε μόνο την επιστολική ψήφο. Πράγματι, αν έπαιρναν σήμερα οι ομογενείς με νόμο την διευκόλυνση να ψηφίζουν από το τόπο κατοικίας τους έστω ταλαιπωρούμενοι σε προξενεία και πρεσβείες, χωρίς ΑΦΜ, 35ετίες κλπ., θα ήταν πολύ πιθανόν και σχετικά εύκολο στο μέλλον να αλλάξει αυτό και να εισαχθεί η επιστολική ψήφος. Θα απαιτείτο γι αυτό μόνον η βούληση μιας μελλοντικής κυβέρνησης και μιά απλή τροπολογία στο Νόμο.

Φοβόμαστε, όμως – και το ομολογούμε αυτό εδώ κάνοντας, είναι αλήθεια, δεύτερες σκέψεις- ότι αν μόνο κερδίσουν σήμερα οι ομογενείς την “κόκκινη γραμμή”, δηλαδή το να προσμετράτε η ψήφος τους στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα , αλλά μόνο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, στο μέλλον θα χρειασθεί ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ και πάλι με 200 ψήφους για να αλλάξουν οι βασικές διατάξεις του “μισού” νόμου που πάει να γίνει σήμερα. Δηλαδή, με άλλα λόγια, αν θέλει η όποια κυβέρνηση στο μέλλον να αλλάξει το άρθρο για την προϋπόθεση του ΑΦΜ, να αλλάξει την προϋπόθεση της απουσίας από την Ελλάδα λιγότερα από 35 χρόνια -μέσα στα οποία να υπάρχουν 2 χρόνια υποχρεωτική διαμονή στην Ελλάδα- να αλλάξει την ψήφο από το Επικρατείας στις εκλογικξές περιφέρειες και να αλλάξει και την κάλπη με επιστολική ψήφο, τότε μιλάμε για ΝΕΟ νόμο…

Και το κρίριμο ερώτημα που τίθεται είναι: Μήπως υποχωρώντας σήμερα μονιμοποιήσουμε τους “κακούς όρους”;    

Συμφωνούμε με τον κ. Υφυπουργό ότι  “το ζητούμενο είναι η σύσφιξη των σχέσεων των απόδημων Ελλήνων με τη μητέρα πατρίδα και αντιστρόφως”, αλλά η σύσφιξη των σχέσεων να γίνει πάνω σε στέρεες  βάσεις και όχι υπονομεύοντας το μέλλον των σχέσεων αυτών.

Ας ξανασκεφθεί η Κυβέρνηση και η αντιπολίτευση μαζί, το όλο ζήτημα. Το “ΟΧΙ” του δικτάτορα Μεταξά, έμεινε ιστορικό, για έναν και μόνο λόγο:  Επειδή εξέφραζε και εκφράζει το σύνολο του ελληνισμού διαχρονικά. Ασχέτως του ποιος το είπε!..