ΣΧΟΛΙΟ: «Μάρτιαι Ειδοί»

(ΣΧΟΛΙΟ Χρ. Μ.: Είναι ίδιον των μεγάλων ποιητών-στοχαστών να γράφουν με αναφορά όχι μόνον στο παρελθόν, αλλά και στο μακρινό μέλλον. Μέσα από λίγους στίχους μπορούν να προβάλλουν γεγονότα που αφήνουν έντονα το αποτύπωμά τους στις τύχες των λαών.

Η μέρα η αυριανή είναι σημαδιακή. Συζητείται και ψηφίζεται στη Βουλή των Ελλήνων το Νομοσχέδιο για την Διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων από το εξωτερικό. Οι 200 ψήφοι που απαιτεί ο Νομοθέτης, φαίνεται ότι έχουν εξασφαλισθεί, αφού η Κυβέρνηση προχώρησε σε μια σειρά από παραχωρήσεις στα κόμματα της αντιπολίτευσης, προκειμένου να αποσπάσει την ψήφο τους.  Παραχωρήσεις  τέτοιας μορφής και έκτασης που κάποιοι μίλησαν ακόμη και για “πολιτικό ακρωτηριασμό” των Αποδήμων.

Ό,τι είχαμε να υποστηρίξουμε επ’ αυτού,  το έχουμε γράψει. Θα αρκεστούμε εδώ, αυτήν την σημαδιακή ημέρα, που ενώ θα έπρεπε να αποτελεί ημέρα αγαλλίασης για τους Έλληνες απόδημους, θλίψη και κατήφεια τους συνέχει, στην παράθεση ενός ποιήματος του Κωνσταντίνου Καβάφη που σχεδόν έναν αιώνα απ΄ όταν γράφτηκε, έρχεται να δώσει σήμερα απαντήσεις στις αιτιάσεις των Αποδήμων.

Να ερμηνεύσει το γιατί η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος “κλείνει τ΄αυτιά της” στις πανταχόθεν προβαλλόμενες  αντιρρήσεις της ομογένειας να αποδεχθεί ένα Νόμο που την διχάζει, την ακυρώνει και την χωρίζει σε κατηγορίες πολιτών.  Και, το ακόμη χειρότερο;  Γιατί ενώ -έστω και στο παρά 1′- η πολιτική ηγεσία καλεί τους απόδημους να εκφράσουν τις απόψεις τους, τις αγνοεί επιδεικτικά.  Απορρημένοι οι τελευταίοι, παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής, αρνούμενοι  να παραδεχθούν ότι αυτό συμβαίνει με Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, και,  με πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη,  στις ικανότητες  και την πολιτική οξυδέρκεια του οποίου πολλά είχε επενδύσει ο Οικουμενικός Ελληνισμός.

Θα έρθει, όμως, και σύντομα μάλιστα, η ημέρα που θα γίνουν αντιληπτά από όλους, τα συναισθήματα αγανάκτησης, ακόμη και θυμού, που διακατέχουν τους απόδημους, οι οποίοι μάταια προειδοποιούν την Κυβέρνηση για τις επαχθείς προϋποθέσεις που θέτει το Νομοσχέδιο, για την χορήγηση της “διευκόλυνσης”.  Παραθέτουμε επί τούτοις ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Έχει τίτλο “Μάρτιαι ειδοί”. (σ.σ.  Η φράση “Αι ειδοί του Μαρτίου” χρησιμοποιείται και για να προσδιορίσει την “αποφράδα ημέρα”).

Και ο νοών, νοείτω…

 «Μάρτιαι Ειδοί»

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.

Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις

αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις

να τες ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά προβαίνεις,

τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.

Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια·

έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,

τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω,

εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,

αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο

κανένας Aρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,

και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,

είναι μεγάλα πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν»,

μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν’ αναβάλεις

κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους

που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις

(τους βλέπεις πιο αργά)· ας περιμένει ακόμη

κ’ η Σύγκλητος αυτή, κ’ ευθύς να τα γνωρίσεις

τα σοβαρά γραφόμενα του Aρτεμιδώρου.

Κωνσταντίνος Καβάφης

( σ.σ. Για την Ιστορία, ο Ιούλιος Καίσαρ δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του την προειδοποίηση του Αρτεμιδώρου, ο οποίος  είχε πληροφορηθεί το σχέδιο δολοφονίας του  Καίσαρα, και δεν “γνώρισε” τα γραφόμενά του.  Έτσι, ο Καίσαρας, μπήκε ανυποψίαστος στη Σύγκλητο, και εκεί τον δολοφόνησαν!).