Γιατί επιλέχθηκε από τη γενέτειρα η σιωπή;

ΓΝΩΜΗ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η τελευταία σελίδα του δράματος που έζησε η ελληνοαμερικανική οικογένεια Ζαπάντη και βύθισε σε λύπη την  ομογένεια των ΗΠΑ, γράφτηκε χθες, με την κηδεία του άτυχου Γιώργου.

Τα συγκεκριμένα γεγονότα που συνέβησαν και οι πράξεις που οδήγησαν στο  θλιβερό αποτέλεσμα, αποτελούν ήδη αντικείμενο έρευνας των ειδικών αστυνομικών κλιμακίων. Θα αναμένουμε να δούμε το συμπέρασμά τους.

Στο μεταξύ, δύο είναι οι παράμετροι που θεωρούμε επιβεβλημένο να σχολιάσουμε.

Η πρώτη παράμετρος αφορά στη στάση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου στο  συγκεκριμένο ζήτημα, ως Πνευματικού Ηγέτη. Στάση θαρραλέα και επαινετή.

Η δεύτερη παράμετρος αφορά τη στάση της Πολιτικής Ηγεσίας απέναντι στο τραγικό γεγονός και την οποία εκφράζει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδος, αλλά  και της ομογένειας. Στάση ανάρμοστη και επικριτέα.

Πρέπει να αναγνωρίσει κανείς το θάρρος που επέδειξε ο Αρχιεπίσκοπος, να πάει πρώτα στο σπίτι και μετά να παραστεί και να συμμετάσχει την Εξόδιο Ακολουθία του άτυχου ομογενή.  Καθώς και την απόφασή του να αναλάβει η Αρχιεπισκοπή τα έξοδα της κηδείας.

Αλλά και τα όσα είπε μπροστά από τη σορό του άτυχου νέου, είναι αξιοσημείωτα.  «Αποχαιρετούμε ένα νέο παιδί. Ένα παιδί της ομογένειας, που ένας σκληρός παραλογισμός το στέρησε από την οικογένειά του. Σαν κοινότητα και σαν αμερικανική κοινωνία είμαστε θυμωμένοι για την αδικία που συνέβη».

Κατά την άποψή μας, ο Πνευματικός Ηγέτης έτσι πρέπει να αισθάνεται, να σκέφτεται και να πράττει. Και κατά τούτο αξίζουν συγχαρητήρια στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ελπιδοφόρο. Αυτός είναι ο σωστός ρόλος του.

Ο Πολιτικός ηγέτης, όμως;  Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δυστυχώς δεν λειτούργησαν όλα όπως θα έπρεπε. Και δεν το λέμε εμείς αυτό. Πρώτοι το σημείωσαν και το σχολίασαν οι ομογενείς μας. Πράγματι, τόσο οι ομογενείς πολιτικοί όσο και οι εκπρόσωποι της οργανωμένης Ομογένειας, έλαμψαν δια της απουσίας των! Τόσο από την κηδεία, όσο και από το νεκροπομπείο όπου η σορός του Γιώργου Ζαπάντη τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μόνη εξαίρεση η συνεργάτης του Πολιτικού Γραφείου του κ. Γιάνναρη και η δήλωση – παρέμβαση  ομογενή Δημοτικού Σύμβουλου, Κώστα Κωνσταντινίδηπου ζήτησε την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Άλλες παρουσίες στην κηδεία, του δικηγόρου της οικογένειας, Γιώργου Βομβολάκη, του πρόεδρου της Ιονίου Πολιτιστικής Ομοσπονδίας Νίκου Μπάρδη, του γενικού γραμματέα της Ομοσπονδίας Κεφαλλονιτών και Ιθακησίων «Οδυσσεύς», Κώστα Βαγγελάτου, στελέχη και μέλη των Κεφαλλονίτικων συλλόγων, καθώς επίσης και της κοινότητας του Τιμίου Σταυρού στο Γουάιτστόουν.

Παράλληλα, όμως, ανεξήγητη αφωνία σημειώθηκε και στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ουδείς, από την Πολιτειακή Αρχή, την  Κυβέρνηση και  την Αντιπολίτευση αναφέρθηκε στο γεγονός. Κανείς δεν βρήκε να πει δυο λόγια για την άδικη απώλεια μιας ομογενειακής ζωής.

Και καλά, ας πούμε ότι αντιλαμβανόμαστε (χωρίς και να τους υιοθετούμε) τους ιδιαίτερους λόγους για τους οποίους οι λαϊκές κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ  δεν συμπεριλαμβάνουν έναν ομογενή,  που έχασε τη ζωή του από την υπερβολική αστυνομική βία. Όσο και να προσπαθούμε, όμως, δεν καταλαβαίνουμε γιατί ούτε ο Έλληνας Πρόξενος δεν παραβρέθηκε στην κηδεία,  εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση. Επειδή ο Γιώργος ήταν ένας απλός νέος και μάλιστα με προβλήματα υγείας; Δύσκολο να γίνει πιστευτό.

Εάν αυτό συνέβαινε σε κάποιον επώνυμο ομογενή, πάλι θα τον αγνοούσε το ελληνικό κράτος; Το κράτος που κατά το Σύνταγμά του «μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα Πατρίδα. Επίσης μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των Ελλήνων που εργάζονται έξω από την επικράτεια»;

Πώς «μεριμνά» δηλαδή, το Κράτος για τους πολίτες του;  Και πως η συνταγματική μέριμνα δεν προκάλεσε σε κυβερνητικό, γραμματειακό έστω, επίπεδο ούτε ένα απλό Δελτίο Τύπου με την έκφραση λύπης, συμπόνιας, αν όχι (ως όφειλε) και αγανάκτησης;

Το θέμα έπαιξε πρώτο σχεδόν σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία Ειδήσεων με απευθείας ανταποκρίσεις. Δημοσιεύθηκε σε έντυπες και ηλεκτρονικές εφημερίδες. Και αναμεταδόθηκε από τους ραδιοφωνικούς Σταθμούς. Επομένως, η σιωπή της ελληνικής Πολιτείας ήταν καθαρή ΕΠΙΛΟΓΗ. Μένει να μας εξηγήσει η υπεύθυνη Κυβέρνηση για ποιο λόγο επιλέχθηκε αυτή η βοερή σιωπή!!!