ΑΝΑΛΥΣΗ: Δύσκολη χρονιά το 2020 για τον οικουμενικό ελληνισμό

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στο κατώφλι του 2020, και στον προθάλαμο του 2021 ευρισκόμενοι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Οικουμενικός Ελληνισμός πέρασε μια χρονιά δύσκολη, επικίνδυνη και στενάχωρη.  Η φονική πανδημία του Κορωναϊού ήλθε ως επιστέγασμα, να σκιάσει κάθε άλλο γεγονός, πολιτικό, κοινωνικό ή φυσικό κατά τρόπο δραματικό. Ταυτόχρονα, απλώνει τις αόρατες φτερούγες του και στο νέο έτος 2021. Ένα έτος με ιδιαίτερο νόημα για την Ελλάδα καθώς συμπληρώνονται 200 χρόνια από την κήρυξη της νικηφόρου ελληνικής επανάστασης κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Τις ίδιες συνθήκες βίωσαν και οι Έλληνες Ομογενείς και Απόδημοι, όπου κι αν ευρίσκονται εγκαταστημένοι, καθώς η πανδημία ουδεμία χώρα άφησε αλώβητη, μήτε καν την Ανταρκτική!  Έτσι και οι ομογενείς έζησαν και εξακολουθούν να ζουν, όπως και οι Ελληνες,  σε συνθήκες καραντίνας, απώλεσαν εισόδημα, είδαν να αρρωσταίνουν σοβαρά –ή κάποτε ακόμη και να χάνουν δικούς τους ανθρώπους.

Η ζωή, όμως, συνεχίζεται. Το 2021 για την ομογένεια, αναμένεται να εξελιχθεί σε έτος ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς  ήδη έχουν προγραμματισθεί από διάφορες οργανώσεις της αποδημίας συνελεύσεις και συνέδρια, που φιλοδοξούν να οδηγήσουν σε  νέα, βήματα προς τα εμπρός,  τον απόδημο Ελληνισμό. Βέβαια η διοργάνωσή τους τελεί υπό την προϋπόθεση ότι ο Κορωναϊός, με την αναμενόμενη ευρεία χρήση των εμβολίων, θα καταστεί δυνατόν να περιοριστεί αποτελεσματικά –αν όχι και να εξαλειφτεί-.  Και η ζωή να ξαναβρεί τους φυσιολογικούς της ρυθμούς.

Ωστόσο, είναι ένα μεγάλο ζητούμενο  η αποδοχή της οποίας θα τύχουν από τους ομογενείς οι πρωτοβουλίες αυτές. Ήδη στον ομογενειακό χώρο όλα δεν είναι ρόδινα, Ούτε υπάρχει σύμπτωση απόψεων επί όλων των θεμάτων,  όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει.  Και μεταξύ των ομογενειακών παραγόντων υπάρχουν διχογνωμίες και διιστάμενες απόψεις,  που εμποδίζουν την πρόοδο. Σύλλογοι αποφεύγουν διαδικασίες οι οποίες, εντούτοις  αποτελούν την πεμπτουσία της Δημοκρατίας όπως είναι οι εκλογές.  Ένα τέτοιο πρόβλημα –αλλά όχι και το μόνο- έχει αναφυεί στην Γερμανία, όπου ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας  Κώστας Δημητρίου εγκαλείται από μέλη της Ομοσπονδίας, αλλά και από άλλες οργανώσεις γιατί για τέσσερα χρόνια προσχηματικά δεν έχει πραγματοποιήσει τις ανά 2ετία προβλεπόμενες  από το Καταστατικό εκλογές.

Κάτι παραπλήσιο συμβαίνει  και στον  Καναδά, όπου δώδεκα ηγέτες της ελληνικής κοινότητας (οι: Γιώργος Διαμαντόπουλος, πρόεδρος του Ελληνικού Καναδικού Συνεδρίου της Βρετανικής Κολομβίας, Dennis Marinos, Πρόεδρος του Ελληνικού Συνεδρίου του Κεμπέκ, Ανδρέας Κρίλης, Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας του Μόντρεαλ, Αντώνης Αρτεμάκης, Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας του Τορόντου, Θεόφιλος Σανίδας, Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βανκούβερ, Κωνσταντίνος Νικολάου, Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Ανατολικού Βανκούβερ, Νικ (Νικήτας) Παπαδόπουλος, Πρόεδρος της Ελληνικής Καναδικής Κοινότητας του Νιού Μπράνγουγουικ, και πέντε πρώην πρόεδροι του HCC : Δρ. Γιώργος Τσούκας, Νίκος Πάνος, Δημήτριος Μανωλάκος, Γιώργος Πιτσικούλης και Γιώργος Μανωλακάκης) απηύθυναν πρόσφατα επιστολή στο  Ελληνικό Καναδικό Συνέδριο  (HCC) προτρέποντάς το επίσης να κινήσει εκλογές.

Υπενθυμίζεται ότι τον Φεβρουάριο του 2018, το Ελληνικό Συνέδριο του Κεμπέκ (HCQ) μήνυσε το Ελληνικό Καναδικό Συνέδριο (HCC) στο Ανώτατο Δικαστήριο του Οντάριο για σημαντικό αριθμό παρατυπιών στη λειτουργία της εθνικής οργάνωσης Καναδών ελληνικής καταγωγής. Οι ανωμαλίες περιλάμβαναν τη λειτουργία για χρόνια χωρίς να συμμορφώνονται με το δικό της σύνταγμα. Δεν διεξήγαγε εκλογές, δεν παρείχε οικονομικές καταστάσεις και δεν είχε ετήσιες συμβάσεις. Το χειρότερο, τροποποίησε το σύνταγμά του το 2016 χωρίς εξουσιοδότηση, για να ταιριάζει στους σκοπούς του.

Στο ιδιαίτερα δυσάρεστο γκρίζο, θα λέγαμε, αυτό φόντο, ήλθε να εντείνει τις ανησυχίες και η κρίση που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης  με τον νυν Πρόεδρο Κλεάνθη Μεϊμάρογλου  και τον πρώην πρόεδρο Πέτρο Γαλάτουλα   να βρίσκονται «στα μαχαίρια»…

Αντίθετα, καλύτερη από ότι στο παρελθόν εμφανίζεται να είναι σήμερα η κατάσταση στα ομογενειακά κοινά της Αυστραλίας, όπου η χειροτονία του Μακαρίου ως αρχιεπισκόπου φαίνεται πώς ένωσε δυνάμεις, κατασίγασε πάθη και πλέον άρχισε να ομαλοποιείται η εκρηκτική έως διχασμού, άλλοτε ατμόσφαιρα που επικρατούσε στις ενορίες.

Το ζουρνάλ της ομογένειας συμπληρώνουν δύο θέματα που απασχόλησαν έντονα τους Απόδημους  το 2020. Το ένα θέμα που αν και αναμφίβολα είναι το σημαντικότερο για την ομογένεια γεγονός του 2020, και που δεν είναι άλλο από την  καθιέρωση της ψήφου των αποδήμων από τον τόπο διαμονής τους, άφησε μία έντονη γεύση πικρίας στην Ομογένεια την οποία ουσιαστικά χώρεσε στα δύο: Σ΄ αυτούς που θα μπορούν να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο κατοικίας τους. Και σ αυτούς που για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να ταξιδέψουν ακόμη και αεροπορικώς ακόμη και για πολλές ώρες προκειμένου να φθάσουν στην γενέτειρα από όπου και μόνο θα μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους  δικαίωμά. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, κι αυτό ασχέτως του εάν πρέπει κανείς να απονείμει εύσημα στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί υλοποίησε –εν μέρει κατά τα ως άνω- την προεκλογική του δέσμευση…

Το άλλο ζήτημα που προώθησε η κυβέρνηση, επίσης δυσαρέστησε την Ομογένεια. Πρόκειται για την συγχώνευση της  Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Διπλωματίας με την Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού. Πεποίθησή μας είναι πως σύντομα ή αργά, οι δύο Γραμματείες θα χωρισθούν, και η ΓΓΑΕ θα ξαναγίνει ανεξάρτητη, μιας και θα αποδειχθεί στην πράξη-  «πως δύο καρπούζια δεν χωρούν στην ίδια μασχάλη…».  Όσο μεγάλη και εάν είναι αυτή.

Η ζωή, είπαμε, συνεχίζεται. Η ζωή κάνει, όμως, και κύκλους. Για σκάνδαλα μιλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν ανέλθει στην εξουσία η ΝΔ. Για σκάνδαλα ο λόγος από την ΝΔ σήμερα που ο ΣΥΡΙΡΖΑ, «αστεράτος» πλέον, βρίσκεται στην αντιπολίτευση,  παραμένοντας πάντα εγκλωβισμένος σε πρόσωπα και πράγματα του παρελθόντος.  Τότε το δήθεν «μεγαλύτερο» σκάνδαλο το λέγανε <Novartis> και εμπλέκετο η ΝΔ. Και ποτέ δεν αποδείχτηκε.   Σήμερα το λένε <folli follie> και εμπλέκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι αυτό  <καραμπινάτο> ή ένα αβγό τζούφιο, που μας ταλαιπωρεί εν μέσω Κορωναϊού;

Ελπίζουμε, πάντως, τα πέντε εμβόλια να είναι αποτελεσματικά ώστε “να πάρουμε και πάλι τη ζωή στα χέρια μας”.