Απόψεις επί της επιστολής της ΠτΔ για την ομογένεια

ΑΠΟΨΗ: ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μεγάλη ήταν η αναγνωσιμότητα του άρθρου μας με τίτλο « Ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα με σημαντικές προεκτάσεις» που αφορούσε στο Χριστουγεννιάτικο διάγγελμα της ΠτΔ Κυρίας Κατερίνας  Σακελλαροπούλου. Από πολλές περιοχές του πλανήτη, Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία, λάβαμε e mails στον υπολογιστή, αλλά και σχόλια στο facebook για το άρθρο μας αυτό. Κοινή  συνισταμένη των μηνυμάτων η αντίληψη πως το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν «οπωσδήποτε μεστό από λέξεις όπως πάντα. Οι πράξεις όμως λιγοστές. Και είναι οι πράξεις που κάνουν την διαφορά. Οι λέξεις δεν φέρνουν αποτέλεσμα». Αλλά και κάποια περισσότερο «προχωρημένα» που έγραφαν: «τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Το μήνυμα της Προέδρου τις δυστυχίας. Όλοι σας να πολεμήσετε (σκοτωθείτε) και όλοι μας να δοξαστούμε»…

Η ανάδειξη της χαοτικής απόστασης ανάμεσα στα λόγια και στις πράξεις των πολιτικών σε ό,τι αφορά τον Απόδημο Ελληνισμό, ήταν και ο πυρήνας του άρθρου μας που με έμφαση στα καλά λόγια της Προέδρου, τα «μεστά από λέξεις και υψηλά νοήματα», όπως έγραψε ο αναγνώστης μας, αναδείξαμε κατ΄ αντιδιαστολή τις πράξεις των πολιτικών επί συγκεκριμένων θεμάτων (ψήφος, ΓΓΑΕ) μέσα από τις οποίες  προβάλλει αφτιασίδωτος η ασυνέπεια των έργων που χαρακτηρίζονται από κινήσεις και αποφάσεις κατευθυνόμενες από κομματικό συμφέρον, από μία συντεχνιακή νοοτροπία και από μία ακαταμάχητη εγωκεντρική σκοπιμότητα.

Πως θα αντιδράσει σ΄ αυτήν την νοοτροπία του εθνικού κέντρου η Ομογένεια; Πώς θα προωθήσει τα αιτήματά της, τα θέλω και τα πρέπει της; Πως θα διαπεράσει η φωνή της τους χονδρούς πέτρινους τοίχους της Βουλής; Πως θα φθάσουν τα αιτήματά της μέχρι την αυλή του Μαξίμου; Και έπειτα, εάν υποτεθεί ότι θα βρεθεί τρόπος να «σπάσει» το τείχος του αποκλεισμού, πως θα πείσει τους επαΐοντες; Πώς θα ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά της; Ερωτήματα αυτά η απάντηση στα οποία δεν θα δοθεί εάν η ομογένεια δεν στρατευθεί σε νέους αγώνες για να διεκδικήσει τα αυτονόητα.

Διότι αυτονόητο είναι να θέλει ο απόδημος ψηφοφόρος να ψηφίζει επιστολικά αποφεύγοντας τις ταλαιπωρίες των ταξιδιών, των εργασιακών συνεννοήσεων και των ταξιδιωτικών δαπανών.  Να επιθυμεί ο Έλληνας του εξωτερικού να εξυπηρετούνται οι ανάγκες του, να προωθούνται τα συμφέροντά του και να προστατεύεται η περιουσία του στη γενέτειρα, να αξιοποιείται η πολύπτυχη προσφορά του προς την πατρίδα και ο ίδιος να βλέπει να συντονίζονται οι ανάγκες του από ένα Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού. Που θα καλύψει το κενό και θα αξιοποιήσει στο έπακρον αυτό το ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο που λέγεται  Ελληνισμός του εξωτερικού.

Όλα αυτά δεν τα είπε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ούτε το Υπουργείο Εξωτερικών τα φρόντισε στον νέο Κανονισμό λειτουργίας του που συνέταξε και οσονούπω κατατίθεται στη Βουλή για ψήφιση.  Ούτε το Υπουργείο Εσωτερικών όταν κατάρτιζε το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων. Όλα αυτά «είναι καλά, αλλά συνήθως παραμένουν λόγια στα χαρτιά» όπως μας έγραψε άλλος αναγνώστης.  Ωστόσο, όλα όσα εξέθεσε στο μήνυμά της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για όσους θέλουν να πατήσουν επάνω τους για να τα μετατρέψουν σε ζώσα πραγματικότητα. Διότι όλα αυτά, πραγματοποιούμενα,   θα αποτελέσουν  τη λεωφόρο που θα οδηγήσει στην γενικότερη ευημερία του Ελληνισμού. Του Οικουμενικού Ελληνισμού…

«Σε ευχαριστώ για τις προσπάθειες και τον αγώνα σου για την Ομογένεια και ελπίζω σε καλύτερες μέρες για την Πατρίδα! Με εκτίμηση και σεβασμό!», μας έγραψε άλλος αναγνώστης ενώ ένας ακόμη, αποκαμωμένος από το να ακούει πολιτικολογίες, αλλά να μην βλέπει πράξεις,  προτίμησε τις προσωπικές ευχές <χρόνια πολλά φίλε για την εορτή σου και ευτυχισμένο το νέο έτος». Το ίδιο έπραξε, τέλος,  και μία καλή φίλη αναγνώστρια από την Ιταλία που έγραψε «χρόνια πολλά με υγεία για ένα καλύτερο αύριο!»

Σ΄αυτό το καλύτερο αύριο προσβλέπουμε όλοι. Γι αυτό αγωνίζονται οι ομογενείς. Και δεν καταθέτουν τα όπλα.