Οι Προτάσεις του Hellenic Congress of America, η Ομογένεια και η Γενέτειρα

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στην αρνητική συγκυρία, του ομογενειακού οργανωτικού γίγνεσθαι, με τις διενέξεις, τις δικαστικές περιπέτειες αλλά και τις ιερατικές “μανούβρες”, η κατάθεση του «δεκάλογου» εκ μέρους του Hellenic Congress of America (HECA),  με τελικό αποδέκτη την ελληνική κυβέρνηση για την ρύθμιση ζητημάτων που αφορούν την καθημερινότητα της ομογένειας, αποτελεί, τρόπο τινά «φιλί της ζωής» τόσο για την αναθέρμανση των σχέσεών της με τη γενέτειρα όσο και για την ρύθμιση θεμάτων σε τοπικό οργανωτικό επίπεδο.

Φυσικά, με την προϋπόθεση ότι η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές,  δεν θα κλείσουν τα μάτια μπροστά στην ευκαιρία η οποία ξανοίγεται για την βελτίωση των διμερών σχέσεων όσο και  για την επαναφορά πνεύματος «καλής συνεργασίας» αλλά και ουσιαστικής αναβάθμισης των οργανωτικών δομών της Ομογένειας.

Πιστεύουμε ότι η όποια μετεκλογική κυβέρνηση με τα αρμόδια υπουργεία της θα πρέπει να επεξεργασθεί τις προτάσεις του HECA με διάθεση εξεύρεσης της καλύτερης δυνατής ρύθμισης στα θέματα που τίθενται στον «Δεκάλογο» ώστε να προκύψει το  αναζητούμενο αμοιβαίο όφελος.  Δυστυχώς, το ζήτημα της θεσμοθέτησης “Ημέρα Απόδημου Ελληνισμού” -μία από τις δέκα προτάσεις του HECA- που έχει κατατεθεί στην Κυβέρνηση ήδη από τον Απρίλιο του 2021, ακόμη παραμένει στα ερμάρια του ΥΠΕΞ…

Κάθε ένα από τα δέκα θέματα που εκθέτει το  HECA, και ιδιαίτερα το αναφερόμενο στην ανάγκη να «ενθαρρύνουμε δυναμικά τη Νέα Γενιά στην ανάληψη πρωτοβουλιών για θέματα που αφορούν την Ομογένεια» με το σύνθημα: «Οι νέοι στην πρωτοπορία και εμείς μαζί τους»,  απασχολεί τον εκτός συνόρων Ελληνισμό. Η δε επίλυση ή ρύθμισή τους αναμφίβολα θα οδηγήσει σε καλύτερες μέρες την ομογένεια και, συνακόλουθα, και τον Οικουμενικό Ελληνισμό.

Ρίχνοντας μια συνοπτική ματιά στο παρελθόν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διαχρονικά το ελληνικό Κράτος δεν έχει επιδείξει στο βαθμό που χρειάζεται το ενδιαφέρον του για τον Απόδημο Ελληνισμό,  πέραν του κομβικού εκείνου σημείου όπου κατά περιπτώσεις το κράτος έχει την ανάγκη της πρακτικής συμπαράστασης των ομογενών προς τη γενέτειρα. Τότε και τους γνωρίζει, και τους πλησιάζει και τους παροτρύνει. Πέραν τούτου, αδιαφορεί, αγνοεί και θεωρεί τους Απόδημους ως «αποκομμένους από την ελληνική πραγματικότητα». Γι αυτό και έθεσε «προϋποθέσεις» για τη διευκόλυνση της ψήφου από το εξωτερικό. Με αποτέλεσμα, τον απογοητευτικό αριθμό των μέχρι σήμερα εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους των Προξενείων…

Αλλά και οι ομογενείς, τής Αμερικής εν προκειμένω,  ιδιαίτερα μετά και την απενεργοποίηση του ΣΑΕ, δεν έχουν να επιδείξουν κατακτήσεις και επιτυχίες ανάλογες των δεκαετιών του ’60 και του ’70  με τις οποίες ανήλθαν στη δεύτερη θέση από πλευράς εισοδήματος από όλες τις εθνικές ομάδες του πληθυσμιακού Μωσαϊκού των ΗΠΑ και στην πρώτη θέση από πλευράς Εκπαίδευσης ενώ, παράλληλα,  «έσπαγαν» δυναμικά το φραγμό του πολιτικού αποκλεισμού τους.

Ήταν τα χρόνια εκείνα που η Ομογένεια των ΗΠΑ, ομονοούσα και ενισχυμένη με το «νέο αίμα» των μεταναστευτικών ροών της δεκαετίας του 1970 «…θα άνοιγε τις πύλες των πανεπιστημιακών εδρών, σ΄ ολόκληρη την επικράτεια. Θα ανέβαινε με αξιοθαύμαστη  αυτοπεποίθηση σ΄ επίζηλες ηγετικές θέσεις στην ιεραρχία των μεγάλων ανωνύμων εταιρειών, θα  καλυτέρευε σταθερά το κοινωνικό και πνευματικό της επίπεδο.  Θα έκτιζε νέους, καλύτερους ελληνορθόδοξους ναούς. Θα καθιέρωνε την συμμετοχή της ελληνικής  Εκκλησίας στη Τελετή ορκωμοσίας του Προέδρου της Αμερικής στο Καπιτώλιο, θα έδινε, τέλος, νέες διαστάσεις στο όραμα, την οντότητα και το δυναμισμό της Ελληνοαμερικανικής κοινωνίας».

Και ακόμη, οι πρώτοι Ελληνοαμερικανοί θα έμπαιναν σιγά-σιγά στο Κογκρέσσο, ο Σπύρος Άγκιου θα γινότανε Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Εκατοντάδες άλλοι ομογενείς θα αναλάμβαναν Ομοσπονδιακά, Πολιτειακά, Διοικητικά και Δικαστικά  αξιώματα σ΄ ολόκληρη την Αμερικανική Συμπολιτεία. Θα συνέβαλαν αποφασιστικά στην επιβολή του “Εμπάργκο” στις πωλήσεις και τη δωρεάν βοήθεια της Αμερικής προς την Τουρκία…

Αποτυπωμένα όλα αυτά σε δημοσιεύματα του Τύπου της εποχής, αναγνωρισμένα και καταξιωμένα με τιμητικές διακρίσεις των πρωτεργατών της προόδου ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονταν επώνυμοι επιχειρηματίες, επιστήμονες, ομογενειακοί παράγοντες, ιερωμένοι, διπλωματικοί, δημοσιογράφοι και απλοί ομογενείς και απόδημοι Έλληνες πολίτες.

Έτσι φτιάξανε οι ομογενείς δυναμικές Οργανώσεις,  με προσφορά στην Ομογένεια και στην γενέτειρα,  όπως η ΑΗΕΡΑ που συνεχίζει να εξαπλώνεται μέχρι σήμερα. Άλλά και άλλες σπουδαίες Ομοσπονδίες, Συλλόγους και Ενώσεις. Έτσι ίδρυσαν ελληνικά  Σχολεία, Τράπεζες, γέμισαν την Αμερική με Εστιατόρια, με  κάθε λογίς Επιχειρήσεις. « Έτσι έγιναν υπολογίσιμη, δυναμική εθνική ομάδα, με τα δικά της εθνικά χαρακτηριστικά, που την ξεχωρίζουν και την τιμούν στην μεγάλη ηγέτιδα χώρα», όπως έγραφε το 1978 ο πρώην εκδότης του «Εθνικού Κήρυκα», αείμνηστος, Μπάμπης Μαρκέτος.

Αυθεντικές διαπιστώσεις που βρίσκονται σε καταφανή αντίθεση με τη σημερινή χαοτική πραγματικότητα, που, δυστυχώς, επικρατεί σε ορισμένες ελληνοαμερικανικές οργανώσεις. (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε ακόμη και σήμερα στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες ομογενειακές οργανώσεις αξιόλογες με έργο. Αναφερόμαστε, όμως, σε κάποιες κραυγαλέα αρνητικές περιπτώσεις, που, δυστυχώς, υπάρχουν και αυτές).

Για το οργανωτικό ζήτημα, δύο γνωστοί Έλληνες της Αποδημίας, από τη μια και την άλλη άκρη της γης, ο Μανώλης Βεληβασάκης από τις ΗΠΑ και ο Αναστάσιος Τάμης από την Αυστραλία,  συμπτωματικά συνέπεσαν στα συμπεράσματά τους σε πρόσφατα άρθρα τους που δημοσιεύθηκαν και στην Panhellenic Post. Αμφότεροι δε,  κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την οργανωτική κατάσταση στην ομογένεια, αλλά και για τα αίτια της  «αδιαφορίας» των νεολαίων ομογενών να ασχοληθούν με τα ομογενειακά κοινά. Αξίζει να θυμηθούμε:

Μανώλης Βεληβασάκης:

<< Η Παγκρητική Ένωση, η ΑΧΕΠΑ, και αρκετές άλλες, έχουν καταλάβει το νόημα των καιρών μας, και τις ανάγκες των μελών τους ακμάζουν, την ίδια ώρα που πάμπολλες άλλες οργανώσεις, που δυστυχώς ακόμη διοικούνται κατά πλείστον από παλαίμαχους, έχουν μείνει στο περιθώριο και καιροσκοπούν με πράγματα που πολλακις ούτε καν τους αφορούν, και μάλλον προσπαθούν “να πιάσουν πουλιά στον αέρα, χωρίς όμως ούτε τσιφτέδες, αλλά ούτε και μπαρούτι ακόμη για να τους οπλίσουν”! Στην κατηγορία αυτή δυστυχώς ανήκουν πάμπολλες από τις διάφορες τοπικές οργανώσεις και ομοσπονδίες που έχουν χάσει το προσανατολισμό τους, και ως εκ τούτου φθείρουν με τον καιρό, και πολλές από αυτές έχουν παραμείνει απλές «σφραγίδες» με μεγάλους και πομπώδης τίτλους και «εξοχότατους» αξιωματούχους. Μερικές δε, έχουν παραπέσει σε τέτοιο χάλι, που τα ολιγοστά μέλη τους όχι μόνο αλλήλο-φαγώνονται, αλλά καταλήγουν στην Αμερικανική δικαιοσύνη για να τους λύσει τάχα τις άλυτες διαφορές τους και να βρουν τα χαμένα λεφτά!>>

Και ο καθηγητής Αναστάσιος Τάμης:

<< 

Είμαστε ευχαριστημένοι με την τωρινή αδράνεια και αδιαφορία που είχε αδυνατίσει τη συλλογική μας ικανότητα; Είμαστε ικανοποιημένοι με τη λειτουργία, τις επιλογές και τις ρυθμίσεις του παρόντος μοντέλου ηγεσίας; Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις παραδειγμάτων ισχυρής ηγεσίας σε ορισμένες πόλεις της Αυστραλίας, συμπεριλαμβανομένης της Μελβούρνης, σχετίζονται κυρίως με πρόσωπα και το έντονο πάθος τους για την προώθηση του Ελληνισμού.

Το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών (ΑΙΜΣ) θα πρέπει επίσης να τεθεί υπό έλεγχο και να αποδεχθεί το δέον μέρος της ευθύνης για αυτήν την κοινωνικο-πολιτιστική αφερεγγυότητα. Ταυτόχρονα, όλοι και καθένας από τους ηγέτες μας πρέπει να αναλάβει/ουν το μερίδιό τους και να προσπαθήσει/ουν να σταματήσει/ουν την πλάνη ότι είμαστε καλά οργανωμένοι.>>

Αυτή την κατάσταση φιλοδοξούν να ανατρέψουν, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, τα δέκα θέματα αιχμής και η συγγραφή της Ιστορίας της Ομογένειας των ΗΠΑ, με τα οποία ασχολείται το Hellenic Congress of America. Η οποία Ιστορία ακριβώς θα αναδείξει και θα φωτίσει τα διαχρονικά επιτεύγματα των Ελληνοαμερικανών, αλλά θα ρίξει φως και στην άλλη πλευρά νομίσματος: Στις κακουχίες, στις διώξεις και στο εχθρικό κλίμα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν οι πρώτοι και η μετέπειτα Έλληνες μετανάστες πριν αλλάξουν θεαματικά τη μοίρα τους αναμφισβήτητα η εργατικότητά τους, αλλά και τα πολεμικά επιτεύγματα της Ελλάδος στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Προσβλέπουμε, λοιπόν, στην επίσημη κατάθεση των Προτάσεων στο Συνέδριο του HECA στην Νέα Υόρκη και, εν συνεχεία, στην κατάθεσή τους στην Ελληνική Κυβέρνηση για τα περαιτέρω…