Έβρος: Η ιστορία του καμένου σχολείου της Παλαγίας που φτιάχτηκε για τα ελληνόπουλα του Πόντου

Με το βλέμμα στραμμένο στην καταστροφική πυρκαγιά που είχε περάσει στο χωριό Παλαγία, στον Έβρο, και κατέκαιγε τα πάντα στο πέρασμά της, οι κάτοικοί του κλήθηκαν να το εγκαταλείψουν το βράδυ της Δευτέρας (21/08), αφήνοντας πίσω τις περιουσίες τους. Η φωτιά μέσα σε λίγα λεπτά περικύκλωσε τον οικισμό, και δόθηκε μεγάλη μάχη για να σωθεί, ωστόσο, δυστυχώς, το πλήρως λειτουργικό δημοτικό σχολείο που είχε δημιουργηθεί την δεκαετία του ’90, μετατράπηκε σε ένα μερικώς καμένο κτίριο και υπέστη σοβαρές φθορές.

Οι κάτοικοι του χωριού είχαν φύγει άρον άρον προς την Αλεξανδρούπολη, και την επόμενη ημέρα επέστρεψαν στον τόπο τους προκειμένου να δουν τι έχει απομείνει και τι σώθηκε. Λύπη, πόνος, οργή και αγανάκτηση είναι τα αισθήματα που τους πλημμύρισαν όταν αντίκρισαν το εξατάξιο σχολείο που φιλοξενούσε περίπου 100 μαθητές.

«Κάθε διευθυντής του σχολείου έβαζε το δικό του λιθαράκι για να γίνει όλο και καλύτερο, όπως και οι γονείς. Όπως στο χωριό, έτσι και στο σχολείο ήμασταν μία μικρή οικογένεια, φροντίζαμε ο ένας τον άλλον και χαιρόμασταν που δίναμε επί χρόνια ό,τι καλύτερο μπορούσαμε στα παιδιά του χωριού μας, καθώς δεν μας έλειπε τίποτα, σε σύγκριση με τα σχολεία των γύρω πόλεων. Τα παιδάκια, οι μαθητές, ήταν όλα απορημένα και κατσουφιασμένα. Μας κοιτούσαν μες τα μάτια και μας έλεγαν “τώρα τι θα κάνουμε; Πού θα πηγαίνουμε σχολείο;”» αναφέρει στο enikos.gr ο Φίλιππος Κετίκογλου, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου της Παλαγίας.

Η ιστορία του σχολείου στην Παλαγία στον Έβρο

Το σχολείο, σύμφωνα με τον κ. Κετίκογλου, είναι μία κατασκευή προκάτ, με λυόμενες αίθουσες και υπόστεγα το οποίο είχε δημιουργηθεί την δεκαετία του ’90, για τις ανάγκες διδασκαλίας των δεκάδων μικρών παιδιών που έφτασαν στο χωριό με τις οικογένειές τους από τον Εύξεινο Πόντο. Με την επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» που πραγματοποίησε τον Αύγουστο του 1993 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, είχαν μεταφερθεί πάνω από 1.000 άμαχοι Έλληνες του Πόντου από το Σοχούμι, όπου είχε ξεσπάσει πόλεμος, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, κι έτσι το χωριό Παλαγία έγινε ένα από τα βασικότερα κέντρα υποδοχής των παλιννοστούντων.

«Εκείνο το διάστημα στο χωριό δεν υπήρχαν πολλοί κάτοικοι και τα παιδιά ήταν λιγοστά, οπότε δεν υπήρχε σχολείο. Έκαναν τα μαθήματά τους σε καφενεία και σε άλλους παρόμοιους χώρους. Ωστόσο, από την παρουσία των παλιννοστούντων αλλά και από την άφιξη υπολοίπων Ελλήνων στον οικισμό μας, αυξήθηκε και ο αριθμός των παιδιών, και παρέστη ανάγκη να δημιουργηθεί ένα σχολείο. Αυτός ήταν τότε ο ιδανικότερος χώρος, και με τρεις λυόμενες αίθουσες οι οποίες ενώθηκαν φτιάχτηκε ένα εξατάξιο σχολείο, ενώ αργότερα προσθέσαμε ακόμη δύο, με την βοήθεια των γονέων αλλά και των δασκάλων.

Με το πέρασμα του χρόνου προσπαθούσαμε να κάνουμε ανανεώσεις στο σχολείο μας και προσθέταμε οτιδήποτε μπορούσαμε. Χτίσαμε κάποια κιόσκια, φτιάξαμε γυμναστήριο, όπως και αίθουσα υπολογιστών σε ακάλυπτους χώρους που εμείς οι ίδιοι τους κλείσαμε, πέρα από τις αίθουσες διδασκαλίας που υπήρχαν. Ήταν ένα κανονικό σχολείο και δεν του έλειπε τίποτα. Είχαμε εκπαιδευτικούς, μουσικό, όπως και δασκάλα καλλιτεχνικών. Σαν χώρος κάλυπτε όλες τις ανάγκες που ήταν απαραίτητες, ήταν το αποτέλεσμα από την αγάπη μας για τον τόπο μας και τα παιδιά, όμως οι εγκαταστάσεις του δεν ήταν αυτές που έχουν πλέον τα καινούρια σχολεία, και έτσι, κάηκε ένα μέρος του από την φωτιά».

Η επόμενη μέρα μετά την φωτιά στον Έβρο

Αν και η μανία και η ταχύτητα της φωτιάς ήταν τεράστια, δεν κατάφερε να καταστρέψει ολοσχερώς το σχολείο. Βέβαια, προκάλεσε σημαντικές φθορές στην στέγη του, όπως και σε τουλάχιστον δύο αίθουσες, αλλά και στο γυμναστήριο, ενώ παράλληλα, κάηκαν εξωτερικά καλώδια με αποτέλεσμα να μην έχει ρεύμα.

«Η στέγη του σχολείου μας καταστράφηκε ολοσχερώς. Λόγω της θερμότητας, έχει αλλοιωθεί η εμφάνιση των τοίχων, είναι σαν λιωμένες επιφάνειες που χύθηκαν περιμετρικά στους τοίχους και στα κουφώματα των παραθύρων. Είναι μεγάλη η στεναχώρια μας είναι η αλήθεια, δεν μπορώ να σας περιγράψω με λόγια το πώς νιώθω μπροστά σε αυτό που βλέπω, είναι σαν ένα μαύρο συναίσθημα. Όταν αντίκρισα το σχολείο μας καμένο, σκέφτηκα “όχι ρε παιδί μου, γιατί να γίνει κάτι τέτοιο…”».

«Στοίχημα» να είναι έτοιμο το σχολείο στο πρώτο κουδούνι

Την αποκατάσταση των ζημιών στο δημοτικό σχολείο Παλαγιάς από την πυρκαγιά που πλήττει στον Έβρο ανέλαβε η ΔΕΠΑ Εμπορίας, έπειτα από συνεννόηση με τον δήμο Αλεξανδρούπολης.

Ο δήμαρχος της Αλεξανδρούπολης, κ. Γιάννης Ζαμπούκης από την πρώτη στιγμή που κάηκε μερικώς το σχολείο έλαβε δράση προκειμένου να βρεθεί χρηματοδότηση, και εφόσον αυτό είναι πλέον γεγονός, στοίχημά του είναι πλέον να είναι έτοιμο για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

«Το σχολείο, όπου φοιτούν 85 μαθητές, υπέστη σοβαρές βλάβες από τη φωτιά που το καθιστούν ακατάλληλο προς χρήση ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς, η οποία ξεκινά σε λιγότερο από 20 μέρες. Με δεδομένη την ευαισθησία της σε θέματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, η ΔΕΠΑ Εμπορίας προχωρά άμεσα στην αποδέσμευση του απαιτούμενου ποσού για την έγκαιρη αποκατάσταση του σχολείου στην πληγείσα περιοχή» αναφέρεται σε ανακοίνωση της εταιρείας.

Από την πλευρά του, ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας, Κωνσταντίνος Ξιφαράς, δήλωσε: «Η ΔΕΠΑ Εμπορίας έχει αποδείξει ότι στέκεται στο πλευρό της κοινωνίας με όσα μέσα διαθέτει. Ήταν, λοιπόν, αυτονόητο ότι θα κινητοποιηθούμε άμεσα για να ανταποκριθούμε στο αίτημα του αν. Υπουργού, κ. Λιβάνιου, να αναλάβουμε τις δαπάνες αποκατάστασης του Δημοτικού Σχολείου Παλαγίας, το οποίο βρίσκεται σε μια περιοχή που δοκιμάζεται από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Επιδίωξή μας είναι το σχολείο να είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους μαθητές του για το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς».

Πηγή:enikos.gr