ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Άντε πάμε να βγάλουμε Πρόεδρο!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

-Άντε, πάμε, αργήσαμε! Σε λίγο κλείνουν τα εκλογικά κέντρα…

-Σιγά καλέ, θα ξινίσει ο τραχανάς! Τέτοια λαχτάρα που έχουνε να βρούνε ψηφοφόρους δεν κλείνουν τις κάλπες αν δεν προσέλθει και ο τελευταίος πολίτης στην πόλη!

-Ε, πάλι έριξες το καρφάκι σου! Το κάτω της γραφής, τι σε νοιάζει αφού εσύ δεν είσαι του κόμματος!

-Ναι, αλλά με τρέχεις να ψηφίσω για τον πρόεδρο του δικού σου κόμματος!

-Αλλά και ‘γω, φίλε μου ήλθα και ψήφισα στις εκλογές για πρόεδρο του δικού σου κόμματος, πρόπερσι! Θυμάσαι; Και δεν τον πήγαινα καθόλου, ούτε τον πρόεδρο, ούτε το κόμμα σου!

-Θυμάμαι λέει, και ήθελες να ψηφίσεις για πρόεδρο μια μορφονιά, άσχετη με την πολιτική γιατί σου άρεσαν, είπες, οι γάμπες της!!! Χώρια που είχες κάνει λάθος γιατί αυτή η κοκόνα δεν ήταν καν υποψήφια!..

-Ε, καλά με κάποια κριτήρια έπρεπε να ρίξω την ψήφο μου. Τους υποψήφιους δεν τους ήξερα αφού δεν ήμουν το κόμματος, ε είπα και ‘ γω να βοηθήσω να ομορφύνει τουλάχιστον η πολιτική σκηνή του τόπου!

-Αλήθεια, πως σου φαίνεται που ψηφίζουμε εμείς για αρχηγό του κόμματος; Δημοκρατική κατάκτηση έτσι;

-Δημοκρατική, ναι, αξιοκρατική, όμως, αμφιβάλω. Ο αρχηγός του κόμματος -του κάθε κόμματος- είναι μεγάλη υπόθεση! Δεν είναι παίξε- γέλασε… Πρέπει να έχει γνώσεις.  Πρέπει να κατέχει την πολιτική τέχνη. Πρέπει να έχει όραμα, Πρέπει να ξέρει τη γλώσσα του τόπου του και δυό τρεις ακόμη επιπλέον! Πρέπει να είναι εύστροφος, να είναι ετοιμόλογος, να είναι ηγέτης βρε παιδί μου! Λέω ηγέτης όχι επικοινωνιακός. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο!

-Με μπέρδεψες τώρα. Και θες και να καταλάβω. Κοίτα, αν δεν τον εκλέγουμε εμείς θα μας τον φοράει καπέλο το κόμμα. Το προτιμάς;

-Το βρίσκω λιγότερο κακό. Αυτοί τουλάχιστον γνωρίζουν «από μέσα» αν είναι ικανός να γίνει αρχηγός ή όχι! Και είναι και του ιδίου κόμματος! Όλοι! Όχι οι …μισοί!!

Τι να σου πω, έτσι που τα λες και άδικο δεν το λες ότι έχεις. Αλλά πάλι εμείς εκλέγουμε κυβέρνηση, οι «άσχετοι», σύμφωνα με όσα λες.

-Όχι, λάθος κατάλαβες. Εμείς δεν είμαστε άσχετοι. Εμείς ψηφίζουμε για κυβέρνηση ένα κόμμα με βάση τις αρχές του. Την κοσμοθεωρία του. Την ιδεολογία του. Ψηφίζουμε Πρωθυπουργό αφού προηγουμένως έχουμε ακούσει προγράμματα, τι θα κάνει για την παιδεία, για την οικονομία, για τα εθνικά θέματα. Έχουμε δει πεπραγμένα του.  Έχουμε ακούσει θέσεις, απόψεις όχι γυμναστήρια και βόλτες! Ο υποψήφιος πρωθυπουργός έχει μία πολιτική διαδρομή ο άνθρωπος. Κι αν είναι νέος, μας έχει πείσει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλα αυτά.  Το κάτω της γραφής, αν δεν μας κάνει η κυβέρνηση ή ο πρωθυπουργός ή εάν δεν τηρήσουν όσα έχουν υποσχεθεί, στις επόμενες εκλογές την καταψηφίζουμε και βγάζουμε άλλη κυβέρνηση και άλλον πρωθυπουργό!

Δηλαδή, εμείς μπορούμε να επιλέξουμε κυβέρνηση, πρωθυπουργό και όχι πρόεδρο κόμματος;

-Αυτό κατάλαβες;

-Τι άλλο;

Καλά κρασιά!.. Άντε, κουνήσου, αργήσαμε…