Αντί άρθρου-γνώμη για τα συμβαίνοντα στα Εκκλησιαστικά δρώμενα στην Αμερική

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στο τελευταίο άρθρο-Γνώμης της PHP  και με αφορμή  την αναδημοσίευση  σχόλιου του  Σύμβουλου έκδοσης του Εθνικού Κήρυκα κ. Αντώνη Διαματάρη,  αναφορικά με το θέμα που έχει προκύψει με την επιστολή-παρέμβαση του Ύπατου προέδρου της ΑΗΕΡΑ κ. Σάββα Τσίβικου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη γύρω από όσα αποκάλυψε σε ρεπορτάζ του στην ίδια ομογενειακή εφημερίδα ο δημοσιογράφος Θόδωρος Καλμούκος για το “μήνυμα” της ελληνικής κυβέρνησης προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Παναγιώτατο κ.κ. Βαρολομαίο αναφορικά με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο,  -η Panhellenic Post-  είχε διατυπώσει σεμνά το ερώτημα: Θα απαντήσει κάποιος;

Θεωρήσαμε και θεωρούμε το θέμα πολύ σοβαρό, από όποια οπτική γωνία και να δει κανείς. Γι αυτό και διατυπώσαμε το αυτονόητο ερώτημα: Θα απαντήσει κάποιος; Επί της ουσίας του θέματος, όμως, και όχι στον διαδρομιστικό  περίγυρο του θέματος…

Ήταν 22 Νοεμβρίου και ήδη φθάσαμε τέσσερα βήματα πριν την αποχώρηση του Νοεμβρίου για το χρονοντούλαπο όπου θα περιμένει ένα ολόκληρο ημερολογιακό έτος μέχρι  να επανέλθει… Το ερώτημα οδεύει κι αυτό προς το χρονοντούλαπο,  όχι των μηνών, αλλά της ιστορίας…

Στο ποίημα του Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι ο Διονύσιος Σολωμός  (σ.σ. αλήθεια, τα 200 χρόνια από τον  «Ύμνο στην ελευθερία», το παλίμψηστο της Ελληνικής  Ιστορίας,  σε «χαμηλούς τόνους» θα τα γιορτάσουμε;) ξεκινάει το πρώτο  τετράστιχο ως εξής:

«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει».

Σ΄ αυτήν,  την πρώτη στροφή του πρώτου τετράστιχου του ποιήματος  Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι,  θα καταφύγουμε, και πάλι με σεμνότητα, προκειμένου να απαντήσουμε εμείς στο ερώτημα που είχαμε θέσει: «Θα απαντήσει κάποιος;» «Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει»…

Και για επίλογο του σύντομου τούτου σημειώματος και οι ακόλουθες λίγες στροφές από το VΙ  σχεδίασμα του ποιήματος. Και ο νοών νοείτω:

– «Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!

Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,

ουδ’ όσο καν η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,

γύρου σε κάτι ατάραχο π’ ασπρίζει μες στη λίμνη,

μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,

κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του!».