Ομογενής από την Αυστραλία δίνει το στίγμα: Δεν είμαι μόνο μαμά!

Με την πρώτη ματιά, η Ντανιέλ Κανατά μοιάζει περισσότερο με μοντέλο που είναι εκεί για μια ανάσα από την πασαρέλα, παρά μαμά τριών παιδιών που έχει καταφέρει την ποθητή και τρομερά δύσκολη ισορροπία «μαμάς – συζύγου – επιχειρηματία».

Πρόκειται για το όνειρο κάθε σύγχρονης γυναίκας που -ακόμη τουλάχιστον- δεν φαίνεται να το έχουν υλοποιήσει πολλές.

Την είχα γνωρίσει χρόνια πριν ως υποψήφια και νικήτρια του τίτλου Miss World Victoria, όταν σπούδαζε Οικονομικά και συγχρόνως έκανε χίλια άλλα πράγματα μαζί.

Η οικογένεια Κανατά εν απαρτία με την Αμαλία να έχει στρέψει το ενδιαφέρον της μακριά από τον φακό

Με το μότο «Βeauty with a Purpose», βρισκόταν, όπως θα πει σήμερα, «σ’ έναν χώρο που δεν έβλεπε απλώς την γυναίκα ως αντικείμενο ομορφιάς, ως μια άψυχη κούκλα, αλλά τηn συνέδεε με υψηλές αξίες όπως είναι η φιλανθρωπία, η ανυστερόβουλη προσφορά και στήριξη του συνανθρώπου. Σε τελευταία ανάλυση η συμβολή στο να γίνει ο κόσμος ένας καλύτερος τόπος».

Τις πανεπιστημιακές σπουδές τις θεωρούσε απαραίτητες «για να μπορέσει να αποκτήσει ανεξαρτησία και οντότητα που θα την έκανε να νοιώθει ολοκληρωμένη» ανέφερε η νεαρή Ντανιέλ Καλούδη, κάποια χρόνια πριν δέσει τη ζωή της με τον Θήο Κανατά, πριν γίνει μητέρα των δίδυμων Νικόλα και Ζαχαρία, τριάμισι χρόνων σήμερα, και της μόλις δεκαεξάμηνης Αμαλίας.

«Δεν πρόκειται για απλή συνταγή», είναι κάτι που γνωρίζουμε φυσικά, μιλώντας, όμως, με την Ντανιέλ δεν μας δίνεται απλώς η ευκαιρία να το εμπεδώσουμε με έναν άμεσο τρόπο, αλλά να περπατήσουμε μαζί της σε μερικά μονοπάτια που οδηγούν στο ξέφωτο.

«Από πολύ νωρίς, είχα την ενθάρρυνση από τη μητέρα μου ν’ ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω. Να φθάσω εκεί που είχα τοποθετήσει τα όνειρά μου και να προσπαθήσω να τα υλοποιήσω. Η ίδια -Λίζα Καλούδη- ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Παρ’ ότι, ως παιδί Ελλήνων πρώτης γενιάς, είχε μεγαλώσει σε ένα αυστηρό περιβάλλον, όπου μόνο τα αγόρια έπρεπε να σπουδάζουν και τα κορίτσια να γίνουν καλές μητέρες και νοικοκυρές, η ίδια κατάφερε να απελευθερωθεί από τις προκαταλήψεις του χθες και να δημιουργήσει μια ζηλευτή καριέρα σε μεγάλες επώνυμες εταιρίες, όπως είναι η L’Oreal και Holeproof, και ακόμη να διαπρέψει ως επιχειρηματίας.

Εκείνο που εμφύσησε μέσα μας, από πολύ νωρίς -εμένα και των δύο αδελφών μου- ήταν να σπουδάσουμε στον κλάδο που μας ενδιέφερε και συγχρόνως να δουλεύουμε.

Η ίδια στήριξη υπήρχε πάντα και από τον πατέρα μας.

H ενθάρρυνση, λοιπόν, ήταν εκεί από την αρχή. Επρόκειτο, όμως, για μια ισορροπία που έμαθα από πολύ νωρίς ότι δεν επιτυγχάνεται εύκολα και θα γινόταν, βέβαια, ακόμη πιο δύσκολη με την απόκτηση δικής μου οικογένειας».

TO TΡΙΠΤΥΧΟ

Όσο λοιπόν και να θέλουμε να αποφύγουμε τον όρο «συνταγή», καταφεύγουμε πάλι εκεί.

«Πιστεύω ότι η όλη υπόθεση βασίζεται στο τρίπτυχο: πειθαρχία, πρόγραμμα, συντονισμός.

Κατ’ αρχήν εργάζομαι από το σπίτι, γεγονός που μου επιτρέπει να είμαι μαζί με τα παιδιά και να έχω τον πλήρη έλεγχο αναφορικά με τον τρόπο που ανατρέφονται. Μετά, είμαι πειθαρχημένη η ίδια και το ίδιο απαιτώ και από τα παιδιά μου. Υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα που γνωρίζουν και πειθαρχούν σ’ αυτό. Έχουν πρόγευμα στις 7 το πρωί, μεσημεριανό στις 12 και μετά τον απογευματινό τους ύπνο. Στις 7 το βράδυ είναι πάντα στο κρεββάτι.

Υπάρχει μια σταθερότητα στη ζωή τους, που πιστεύω ότι ως μητέρα έχω καθήκον να τους εξασφαλίσω. Κάνοντας αυτό, επιτυγχάνω την ισορροπία και στη δική μου ζωή που μου επιτρέπει να είμαι σωστή μητέρα, σύντροφος και επιχειρηματίας.

Όταν, για παράδειγμα, αναπαύονται, αυτό μου δίνει την ευκαιρία να απαντήσω στα emails, να πάρω παραγγελίες, να δώσω οδηγίες, να παραγγείλω υλικά, να προβώ σ’ όλες τις απαραίτητες διαδικασίες που εξασφαλίζουν την ομαλή ροή της επιχείρησής μου».

Εδώ να πούμε, παρενθετικά, ότι η Ντανιέλ ασχολείται με την digital εκτυπωτική, κυρίως στο χώρο των γάμων και των χλιδάτων εκδηλώσεων, όπως για παράδειγμα ασυνήθιστα προσκλητήρια, προσωποποιημένα μενού, ταμπελίτσες προϊόντων, κουβέρ, σε μια μοντέρνα ευφάνταστη έκδοση που η ίδια δίνει γι’ αυτό εύσημα στον θείο της Jim Morris, διευθυντή (και σκληρό εργάτη) της digital εκτυπωτικής εταιρίας CCC ( Classic Colour Copying).

«Από πολύ μικρή που πήγαινα εκεί, έμενα έκθαμβη από τα σχέδια, τα χρώματα, τη μυρουδιά από το νωπό μελάνι, τις μηχανές -πάντα τελευταίου τύπου- κυρίως, όμως, από την ικανότητα και το μεράκι του θείου μου να επιτυγχάνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Να υπερβαίνει, κατά πολύ, τις προσδοκίες των πελατών του και πάντα να καταφέρνει να τους εκπλήττει ευχάριστα. Βέβαια, δεν είχα απλώς μπροστά μου έναν ταλαντούχο επαγγελματία, αλλά και… εργασιομανή. Δεν υπήρχε για εκείνον συγκεκριμένο ωράριο, μόνο απαιτητικές δουλειές που ζητούσαν τη δική του, ιδιαίτερη σφραγίδα.

Η φαντασία μου οργίαζε. Οραματιζόμουν τον εαυτό μου σ’ έναν τέτοιο χώρο όπου ο επαγγελματισμός, το μεράκι και η καλαισθησία μπορούν να επιτύχουν θαύματα. Είχα, επιπλέον, όλη την ενθάρρυνση και τη στήριξη που μπορούσα να ονειρευτώ, από τον ίδιο, ίσως γιατί είχε διακρίνει το πάθος που έκαιγε μέσα μου για δημιουργία και επιτυχία σ’ αυτόν το χώρο. Πιστεύω ότι η κλίση σε έναν συγκεκριμένο κλάδο μπορεί να συντείνει κατά ένα μεγάλο βαθμό στο να φθάσει κανείς γρηγορότερα και με περισσότερη επιτυχία στο στόχο του».

ΒΟΗΘΕΙΑ… ΠΑΡΟΥΣΑ!

«Κανένας δεν είναι θαυματοποιός» μου υπενθυμίζει, όταν έρχεται αντιμέτωπη με το ερώτημα «αν έχει βοήθεια από το περιβάλλον της».

Δύο γιαγιάδες και μια θεία-νονά, φαίνεται να κάνουν το θαύμα τους.

«Η γιαγιά, από την πλευρά του συντρόφου μου, είναι γεννημένη στην Ελλάδα, οπότε επαφή με την ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, την ελληνική γλώσσα, τις παραδόσεις, είναι άμεση και αφάνταστα αποτελεσματική. Είμαι απίστευτα ευγνώμων γι’ αυτό.

Η μητέρα μου, από την άλλη πλευρά, γεννημένη εδώ, έχει μια πιο μοντέρνα, θα έλεγα, προσέγγιση. Παίρνει τα παιδιά στο πάρκο, τους διαβάζει ιστοριούλες και παίζει διάφορα παιχνίδια μαζί τους.

Πολύτιμη και η συνεισφορά της νονάς μου, η οποία, βοηθά πρακτικά στα πάντα. Είναι εκεί hands on!Αυτά όλα με αυστηρό προγραμματισμό, χωρίς να μένει οτιδήποτε στην τύχη. Ίσως, σε τελευταία ανάλυση, αυτό να είναι και το κλειδί στην όλη υπόθεση, αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα με καθαρή ματιά» καταλήγει με το αφοπλιστικό της χαμόγελο η Ντανιέλ.

πηγή:Neoskosmos.com