ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Εγώ δεν ήθελα να το γράψω

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Δηλώνω εξαρχής και δίχως αποστροφές, ότι δεν ήθελα να γράψω το κομμάτι αυτό. Δεν ήθελα ούτε να διαβάστε το κείμενο τούτο. Είχα αποφασίσει να μην ξαναασχοληθώ πια με αυτό που κάποτε ονομάζαμε ΣΑΕ,  άσχετα από το ότι ποτέ δεν λειτούγησε ως Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού. Στην καλύτερη περίπτωση ήταν ένα κλειστό κλαμπ! Τόσο κλειστό, που το ήξεραν μόνον τα μέλη του …προεδρείου του!

Είχα επίσης αποφασίσει να ασχολούμαι εφεξής με σοβαρότερα θέματα. Όπως για παράδειγμα το εμβόλιο που πρέπει να κάνουμε στη γάτα μας και δεν υπάρχουν χρήματα! Ξέρετε πόσες γάτες θα μείνουν φέτος δίχως εμβόλια; Θα στενάξει το Κολωνάκι!..

Θα πείτε, αφού δεν ήθελα, γιατί το γράφω; Επαγγελματική διαστροφή! Είναι σαν να πέσει μπροστά σε έναν χρυσαυγίτη ένας Πακιστανός και να κάνει πως δεν τον είδε! Δεν έχω τίποτε με τους Πακιστανούς. Ούτε με τους χρυσαυγίτες έχω νταλαβέρι. Με τις μεθόδους της Χρυσής Αυγής, όμως, διαφωνώ κάθετα!

Ας είναι, μου πέταξε κάποιος σαν δόλωμα την Αναφορά κι εγώ σαν χάνος τσίμπησα! Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν ήτανε απόρρητη και τα τοιαύτα…

Στην αρχή είπα να μην την δημοσιεύσω. “Ποιός ασχολείται τώρα με το ΣΑΕ”, σκέφτηκα. Ούτε καν ο Πρωθυπουργός ευρισκόμενος ανάμεσα σε ομογενείς! Ούτε καν οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες!.. Οι ομογενείς, πάλι, μήτε και που το θυμούνται. Τουλάχιστον όχι όλοι εκείνοι που δεν ευτύχησαν να έχουν έστω και μία φωτογραφία στο άλμπουμ, από κάποια επίσημη εκδήλωση…

Εκεί το κατάντησαν το ΣΑΕ…. Κάδρο στον τοίχο! Κιτρινισμένο απόκομμα στο συρτάρι!.. Και τροφή για κατσαρίδες!

Μετά το ξανασκέφτηκα. Αν αξίζει για κάτι να το δημοσιεύσω, συλλογίστηκα, είναι για τα μεροκάματα που έχουν χάσει οι δύο κοπελιές που επέμεναν -κι ακόμη το παλεύουν, μόνες αυτές- να δουλεύουν για το ΣΑΕ, ακόμα κι όταν οι αρμόδιοι το έριξαν σε χειμερία νάρκη… Ευσυνειδησία; Αφοσίωση; Συνήθεια; Μπορεί και αγάπη που έγινε δίκοπο μαχαίρι!  Μπορεί και μίσος σε υπολανθάνουσα κατάσταση! ‘Ο,τι και νά ναι, τους αξίζουν τουλάχιστον τα λεφτά των μηνών που δεν τις έχουν πληρώσει, δικαιούνται τουλάχιστον τα ένσημα που δεν τους έχουν κολλήσει! Και φυσικά αξίζουν και ένα μέλλον καλύτερο από το παρελθόν!

Α, ναι, και ως αφορμή να ξαναβάλω τη φωτογραφία  αποκαθήλωσης του ΣΑΕ! Η αιώνια ντροπή του Μπουτάρη, που έξωσε την Ομογένεια από το “σπίτι” της!  Και έχει και το …θάρρος να τους προσκαλεί τώρα τους ομογενείς να επενδύσουν στην Ελλάδα! Αμ βλέπεις τα σκουπόξυλα δεν …φυτρώνουν! Διαφορετικά όλοι οι ομογενείς θα γινόντουσαν αγρότες!..

Έτσι διέπραξα το …αδίκημα. Δημοσίευσα την Αναφορά.

Παραδόξως, μόνον όσοι ελάχιστοι νόμισαν ότι μπορεί να κατηγορηθούν για διαρροή, μου τηλεφώνησαν να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ήξεραν. Ότι δεν μου το είχανε στείλει εκείνοι!

Και τώρα τι θα γίνει;

Πάντα το ερωτηματικό είναι σοβαρότερο από την πρόταση. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

Ο Υφυπουργός περιμένει τη Βουλή. Η Βουλή περιμένει τους εισαγγελείς! Όλοι μαζί περιμένουμε πάλι την Τρόικα! Κι εγώ περιμένω την έμπνευση!

Στο μεταξύ, αν είναι να προχωρήσει το ΣΑΕ, θα προχωρήσει. Διαφορετικά θα παραμείνει κολλημένο στο τέλμα της αδιαφορίας και του ωχαδελφισμού. Περίπου όπως αντιμετωπίζουμε το χρέος μας στην εφορία. Σηκώνουμε τον ένα ώμο, πρώτα και μετά το δεύτερο. Αυτό σημαίνει ότι θα πληρώσουμε μόλις βρούμε χρήματα… Αμέσως μετά από λογικότερη σκέψη, σηκώνουμε και του δύο ώμους μαζί. Που σημαίνει: Είναι αδύνατον. Μετά, πάλι, αλλάζουμε άποψη και θέση: Βρε δεν μας παρατάς…

Λοιπόν εγώ δεν ήθελα να το γράψω και το έγραψα το κομμάτι. Εσείς δεν θέλατε να το διαβάστε και το διαβάσατε. Ποιός μας φταίει;

Μα φυσικά … η Μέρκελ!

Μας τα πήρε όλα. Και πλέον, τι άλλο μπορείς να κάνεις τζάμπα εκτός του να διαβάζεις ηλεκτρονική εφημερίδα;