Υπουργός Ανθρώπινος

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Όταν στείλεις εορταστικές ευχές σε έναν συνάδελφό σου, σε έναν φίλο σου ή σε έναν γνωστό σου, περιμένεις να λάβεις ένα απαντητικό μήνυμα, με ευχαριστίες που θα επιβεβαιώνουν τη λήψη και την καλή υποδοχή του δικού σου μηνύματος. Τις περισσότερες φορές, όμως …”άκρα του τάφου σιωπή”!

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν συναντηθείτε σύντομα, τυχαία κάπου, να σου πεί, ένα “έλαβα τις ευχές σου” και …ξοφλάει.

Συνήθως προσπερνάει με ένα ανασήκωμα του ώμου το ευχετήριο μήνυμα και …πάει παρακάτω. Είναι πολυάσχολος; Μπα. Είναι αγενής; Μήτε. Πολύ απλά δεν έχει μάθει ότι όταν κάποιος σου εύχεται, πρέπει να αντεύχεσαι…

Γι΄αυτό και η ευχάριστη έκπληξη ήταν μεγάλη, όταν σε ευχετήριο SMS που στείλαμε σε φίλο Υπουργό, η απάντηση ήταν περίπου άμεση και εγκάρδια. “Αντεύχομαι από καρδιάς κάθε καλό. Με υγεία και επιτυχίες”. Ακολουθούσε το όνομα του Υπουργού που δεν θα το αποκαλύψουμε, γιατί δεν γνωρίζουμε αν ο ίδιος θα το επιθυμούσε.

Ωστόσο, το θέμα δεν είναι στο ποιός, αλλά στο πως ανταποδίδει την φιλοφρόνηση.

Μας έλεγε παλαιότερα ο Φρέντυ Γερμανός, πόσο δυστυχής αισθάνονταν κάθε φορά που έστελνε ένα νέο του βιβλίο “τιμής ένεκεν” σε ορισμένους φίλους και εκείνοι όχι μόνο δεν τον ευχαριστούσαν γι αυτό, αλλά ούτε καν του έστελναν  δυο λόγια, αν το διάβασαν, αν τους άρεσε κλπ. “Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν συγγραφέα, έλεγε, από το να τον αγνοούν”.  Παραφράζοντας τα λόγια του αέιμνηστου εκείνου δημοσιογράφου-συγγραφέα,  θα λέγαμε πως επίσης δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από του να εύχεσαι σε κάποιον και να σε αγνοεί. Είμαι  βέβαιος πολλοί από σας, φίλοι αναγνώστες, θα το έχετε νιώσει αυτό.

Ωστόσο, το παράδειγμα του φίλου Yπουργού δείχνει πολλά πράγματα. Πρώτον, καταργεί το μύθο του “πολυάσχολου”. Δηλαδή του ανθρώπου του επιφορτισμένου με πολλά και σπουδαία πράγματα η φροντίς των οποίων του στερεί, δήθεν, όλο τον ελεύθερο χρόνο για να ανταποκριθεί σε κοινωνικές ή άλλες υποχρεώσεις του.

Δεύτερον, εμπεδώνει τον κανόνα των προτεραιοτήτων. Όλα είναι θέμα προτεραιότητας. Ποιός είναι περισσότερο πολυάσχολος και πιότερο περίφροντις από έναν υπουργό και, μάλιστα, ενός εξαιρετικά νευραλγικού, ευαίσθητου και …υπερκινητικού υπουργείου;

Τρίτον. Αποδεικνύει ότι ο μεθοδικός άνθρωπος μπορεί να τα προλαβαίνει όλα. Σα θέλει, βέβαια.

Τέταρτον. Δείχνει χαρακτήρα ευθύ, γενναιόδωρο σε αισθήματα και υψηλόφρονα σε αρχές και ιδανικά.

Αρετές, αυτές, που αν και ασκούμενες από τον ίδιο στους γύρω του, επιστρέφουν ως προϊόν ευγνωμοσύνης στο πρόσωπό του.

Στον αντίποδα, άνθρωποι με τους οποίους έχει φάει “ψωμί κι αλάτι” μόλις ανέλθουν σε ένα αξίωμα, καμώνονται πως δεν σε γνωρίζουν, δεν απαντούν στα τηλέφωνα, δεν διατηρούν καμία επαφή. Πιστεύουν ότι  κατευθύνουν τις τύχες της ανθρωπότητας ενώ, παρά τα πτυχία τους, αγνοούν απλούς κανόνες του φέρεσθαι. Δεν αντιλαμβάνονται ότι το προϊόν μιας τέτοιας συμπεριφοράς επιστρέφει ως μπούμερανκ, επάνω τους;

Ο Κίπλινγκ όταν έγραφε- σύσταινε στο γιό του:  “με βασιλιάδες να γυρνάς δίχως απ τους μικρούς να ξεμακραίνεις”,

ο Καβάφης όταν “εξόρκιζε”  τον Καίσαρα:

“…έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,

τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω,

εξουσιαστής  περίβλεπτος με συνοδεία,

αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο

κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρει γράμμα,

και λέγει βιαστικά <διάβασε αμέσως τούτα,

είναι μεγάλα πράγματα που σ΄ενδιαφέρουν>,

μη λείψεις να σταθείς, μη λείψεις ν΄αναβάλλεις

κάθε ομιλίαν ή δουλειά, μη λείψεις τους διαφόρους

που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις

(τους βλέπεις πιο αργά) ας περιμένει ακόμη

κ΄η Σύγκλητος αυτή, κ΄ευθύς  να τα γνωρίσεις

τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου”,  τάχατες  αυτοί δεν ήξεραν τι έγραφαν;

Μάρτιαι ειδοί, “τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή”.

Υπουργέ μου, να ΄σαι πάντα καλά. Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τους αγώνες σου.  Πότε συμφωνώ και πότε διαφωνώ με όσα λες και πράττεις.  Πάντα όμως σε τιμώ γιατί εκτός από την καλή προαίρεση και το εξαίρετο ήθος, παραμένεις αυτό που σε πρωτογνώρισα, νέος τότε δημοσιογράφος ομογενειακής εφημερίδας εγώ, πρωτόβγαλτος στα κοινά, εσύ.  Ανθρώπινος.