Οι ανόητοι των Βρυξελλών και οι αφελείς των Αθηνών

Προφανώς δεν πρόκειται περί ανοησίας αλλά  περί μιας αναμενόμενης σκλήρυνσης της στάσης των δανειστών, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή του χρέους, γεγονός  που προϋποθέτει ότι δε θα υπάρχει δημοσιονομικό κενό τα επόμενα πολλά χρόνια!

Όλα τα άλλα περί εξόδου της χώρας από το μνημόνιο και διαχείρισης του χρέους, ώστε να μείνουν περιθώρια ανάπτυξης, ανάγονται στη σφαίρα της ευπιστίας και της αφέλειας, πολιτικής και προσωπικής, όσων επένδυσαν σ’αυτήν την προοπτική.

Για τους δανειστές το χρέος είναι βιώσιμο και δεν υφίσταται κανένας λόγος επαναδιαπραγμάτευσής του.Είναι λοιπόν υποχρέωση της χώρας να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις και την απρόσκοπτη καταβολή των δόσεων του δανείου,με αντάλλαγμα να υπάρχει και ένα χρηματοδοτικό «μαξιλάρι»,αν η χώρα χρειαστεί περαιτέρω δανεισμό,αφού οι αγορές  χρήματος μας περιμένουν στη γωνία για να μάς κατασπαράξουν!

Αυτή είναι η πολιτική και οικονομική πραγματικότητα και είναι καιρός οι συγκυβερνώντες να το αντιληφθούν και να ομολογήσουν πως οι δανειστές μας μάς εξαπάτησαν και μας έδεσαν χειροπόδαρα.

Στον αντίποδα των αφελών της Αθήνας  κινούνται οι εμμονικοί των Αθηνών,για τους οποίους η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους αποτελούν πολιτικό μονόδρομο για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Με άλλα λόγια  σε λίγο θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ δύο κακών ή αλλιώς θα πρέπει να επιλέξουμε τον τρόπο που θα αυτοεξοντωθούμε:μια κι έξω  ή αργά και βασανιστικά;

Βέβαια την πολιτική της αφελούς αντίληψης πως  η πιστή τήρηση του μνημονίου οδηγεί και στο τέλος του τη ζήσαμε και γευτήκαμε τους καρπούς της όλοι μας και ιδιαίτερα οι άνεργοι,οι ανασφάλιστοι,οι καταχρεωμένοι πολίτες,που δε βλέπουν μέλλον και διέξοδο.

Από την άλλη είναι ή δεν είναι εμμονικό να θέλεις με δογματικά τσιτάτα να διαχειριστείς  την οικονομία μιας χώρας που διψά για ανάπτυξη,χωρίς αναπτυξιακό σχέδιο και κυρίως χωρίς ανατρεπτικές λογικές για ένα αδιέξοδο μοντέλο οικονομίας.

Πού θα στηριχθεί η ανάπτυξη την επόμενη μέρα της διαχείρισης της οικονομίας από το ΣΥΡΙΖΑ;

Στην οικοδομή των αστικών κέντρων,ώστε να ξαναβρούν δουλειά χιλιάδες εργαζόμενοι σε συναφή επαγγέλματα,όταν τα ακίνητα έχουν απαξιωθεί και πωλούνται σε ευτελιστικές τιμές;

Στις δημόσιες επενδύσεις με το ταμείο μείον;

Οι ταράτσες των πολυκατοικιών και η άσφαλτος ούτε σπύρεται ούτε θερίζεται!

Οι θέσεις εργασίες προϋποθέτουν επενδύσεις,όταν υπάρχουν οι αντικειμενικές  συνθήκες για τον επενδυτή.

Μπορείτε να μού πείτε έναν παραγωγικό τομέα επενδύσεων που θα μπορούσε κάποιος επενδυτής να επενδύσει στην Αθήνα,τη Θεσσαλονίκη,την Πάτρα,τα Γιάννενα,ώστε να απασχοληθούν  νέοι άνθρωποι και να μην πεθαίνουν καθημερινά στην  ανεργία;

Αν δώσεις 200 ευρώ αύξηση από την τσέπη του ιδιώτη επιχειρηματία στον εργαζόμενο,θα αυξήσεις θεωρητικά την καταναλωτική δύναμή του και άρα θα εγγράψεις ανάπτυξη,μέχρι να κλείσει την επιχείρησή του ο ιδιώτης και να μείνει άνεργος  ο εργαζόμενος.

Άρα τι κάνουμε;

Υπομένουμε στωικά τους όρους των δανειστών,μειώνουμε κι άλλο μισθούς και συντάξεις, «τελειώνουμε»οριστικά το ασφαλιστικό και αργοσβήνουμε σε μια χώρα χωρίς ανάπτυξη,ή κάνουμε ένα «σάλτο μορτάλε» κι όπου μας βγάλει;

Υπάρχει και η άλλη λύση που ξαφνιάζει αλλά δεν οδηγεί στην αυτοχειρία:Η συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων ώστε να υπάρξει μια πρωτοφανής ή καινοφανής πολιτική διαπραγμάτευση.

Η χώρα πρέπει να αναπνεύσει και να επιτύχει ρήτρα ανάπτυξης.

Η δημόσια κοινή παρουσία των πολτικών αρχηγών  και η κοινή δήλωσή τους πως η χώρα δεν αρνείται το χρέος της,αλλά ζητεί ρήτρα ανάπτυξης στη βάση ενός κοινά  αποδεκτού σχεδίου  διαχείρισης του δημόσιου χρέους με καθορισμένα βήματα και όρους.

Όσοι  έχουν δουλείες και δεν μπορούν να αναλάβουν τέτοια ευθύνη να αποχωρήσουν και να συμφωνήσουν οι επόμενοι πως θα τηρήσουν τους όρους μιας νέας συμφωνίας σε βάθος πολλών ετών που θα επιτρέψει να αναδυθεί οικονομική προοπτική για τη χώρα.

Ένας καθαρός πολιτικός λόγος είναι το καλύτερο επιχείρημα για να ψηφίσουν τη  νέα συμφωνία τα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν δανείσει την Ελλάδα.

Διαφορετικά σε λίγους μήνες κάποιοι θα ράψουν υπουργικά κουστούμια και δε θα προλάβουν να τα στείλουν στο καθαριστήριο από το βάρος των αδιεξόδων που θα προκύψουν.