Οι λογιστές,οι ιδεαλιστές και η σκληρή λογική των αγορών!

 Μιχάλης Κοκκινάρης

Παιδίατρος-Συγγραφέας

Προφανώς έχουμε μπει στον σκληρό πυρήνα της διαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους της χώρας με τους δανειστές μας και φυσικά έχουν αρχίσει τα δύσκολα.
Η λογική των δανειστών είναι η λογική ενός λογιστή τραπέζης που θέλει να διασφαλίσει το δάνειο,που έδωσε η τράπεζα με προσυμφωνημένους όρους,τους οποίους γνώριζε ο δανειζόμενος και τους υπέγραψε.
Βέβαια στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα υπάρχουν και αθέατες πλευρές του δανεισμού που έχουν να κάνουν με τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας,με τη διασφάλιση της νομισματικής σταθερότητας της Ευρώπης και του κοινού νομίσματος ,του Ευρώ,αλλά και των μακροπρόθεσμων συνεπειών που θα έχει η πιθανή έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ αν δε βρεθεί λύση στο σημερινό αδιέξοδο από την εμμονή μιας εκλεγμένης Κυβέρνησης να μην εφαρμόσει το υπογεγραμμένο σύμφωνο δημοσιονομικής προσαρμογής,που οδήγησε μέχρι σήμερα στην αύξηση της ανεργίας,στη στασιμότητα της ανάπτυξης και στραγγάλισε κάθε πιθανότητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.
Ωστόσο ο ιδεαλισμός της νέας ελληνικής κυβέρνησης τεκμαίρεται από την καλλιεργούμενη αντίληψη πως είναι θέμα ευρωπαϊκού πολιτισμού η αναζήτηση μιας μέσης οδού για την επίλυση ακόμη και θεμάτων που φαινομενικά οδηγούν στη σύγκρουση.
Σ’αυτό το κρίσιμο στάδιο η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει τους ιδεαλισμούς,να καταρτήσει ένα πρόδηλα εφαρμόσιμο πρόγραμμα προσαρμογής στα διεθνή δεδομένα της οικονομίας και να πείσει έτσι τους δανειστές να δείξουν χρονική ανοχή στο προτεινόμενο πρόγραμμα.
Άλλως θα γίνουμε μάρτυρες της επανάληψης των οικονομικών γεγονότων  στην Κύπρου,που είχαν ολέθριες συνέπειες για τους Κυπρίους,με το πρόσχημα πως μόνο έτσι θα παραμείνουμε στο Ευρώ.
Και να μην ξεχνάμε  πως οι δομικές αλλαγές στην οικονομία,που θα πατάξουν τη φοροδιαφυγή,θα εξορθολογίσουν το φορολογικό σύστημα και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη,θέλουν χρόνο,θάρρος και επιμονή,όταν τα συμφέροντα είναι πολλά και πολλοί είναι ευάλωτοι,αλλά και ανίκανοι να αντέξουν ως το τέλος.
Θυμάμαι μια εξαιρετική συνομιλία που είχε ο τότε επίσκοπος Ανδρούσης Αναστάσιος Γιαννουλάτος,ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας,με τον τότε Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών στα Προπύλαια,λίγα μετά την απόπειρά του να δώσει τρόφιμα στους φοιτητές που είχαν κλειστεί στη Νομική Σχολή,το Φεβρουάριο του 1973.Του ψιθυρίζει λοιπόν ο Πρύτανης,για του εκφράσει τη δυσαρέσκια του για το γεγονός “Γίνεσθαι πονηροί ως οι όφεις” και ο Μακαριώτατος Αλβανίας του απαντά “Ποτέ όμως όφεις”!
Στην περίπτωσή μας όμως η Κυβέρνηση πρέπει να είναι πονηρή ως οι όφεις,αλλά ποτέ όφεις για το καλό του ελληνικού λαού!