Υποσκάπτεται η θέση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δημοσιεύματα σε μερίδα (μικρή) του ομογενειακού Τύπου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (ΗΠΑ) εμφανίζουν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες  ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρολομαίος φέρεται αποφασισμένος να επαναλάβει το (κακό) προηγούμενο της εξώθησης σε “παραίτηση” του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιακώβου,  από την Αρχιεπισκοπή, τότε, Βορείου και Νοτίου Αμερικής.  Στις 29 Ιουλίου 1996 ο Ιάκωβος “παραιτήθηκε” μετά από αφόρητες πιέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο προχώρησε όχι μόνο σε αντικατάστασή του Ιακώβου, αλλά και στον (ατυχή) κατακερματισμό της κραταιάς αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής σε τέσσερις επαρχίες (Αρχιεπισκοπή Αμερικής, Μητρόπολη Καναδά, Μητρόπολη Παναμά και Κεντρικής Αμερικής και Μητρόπολη Νοτίου Αμερικής)…

Μάλιστα, τα νέα δημοσιεύματα περί αντικαταστάσεως του νυν Αρχιεπισκόπου κ. Δημητρίου,  εμφανίζονται στα ίδια ΜΜΕ που είχαν πρωτοστατήσει το 1999 στην αποπομπή και του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, πάλι με την “μέθοδο” του εξαναγκασμού σε παραίτηση, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Η παρέμβαση του κ. Βαρθολομαίου είχε προκληθεί και τότε μετά από επικριτικά για τον Σπυρίδωνα δημοσιεύματα σε συγκεκριμένα ΜΜΕ της ομογένειας.  Μετά από έντονο πολύμηνο παρασκήνιο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είχε ζητήσει την παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος από το θρόνο της συρρικνωμένης, στο μεταξύ, Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Υπενθυμίζεται ότι ο Σπυρίδων είχε εκλεγεί στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής στις 30 Ιουλίου 1996, ενώ υποχρεώθηκε σε παραίτηση τον Αύγουστο του 1999.  Στις 15 Σεπτεμβρίου 1999 εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη, και έκτοτε σχολάζει στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας.

Προφανώς οι καλοκαιρινοί μήνες  και ιδιαίτερα ο ΙΟΥΛΙΟΣ εμπνέουν τους δημιουργούς σεναρίων αντικατάστασης των Αρχιεπισκόπων Αμερικής…

Στην νέα εκδοχή του γνωστού σεναρίου, “παίζουν” και ονόματα υποψηφίων για τον θρόνο Αμερικής, όπως του Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ. Μάλιστα κατά το σενάριο, η χειροτονία του  νέου βοηθού Επισκόπου Ρηγίου κ. Ειρηναίου (Αβραμίδη) τον Φεβρουάριο του 2015, δεν είναι “άσχετη” με την πρόθεση του Φαναρίου να προωθήσει στον θρόνο της Αμερικής τον νυν Μητροπολίτη Γαλλίας η οποία διαθέτει σήμερα δύο Επισκόπους στην υπηρεσία της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας.

Να σημειωθεί ότι ο  νέος βοηθός της μητρόπολης Γαλλίας εξελέγχει παμψηφεί από την Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 13 Ιανουαρίου 2015 μετά από πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου…

Ένα άλλο όνομα που εμφανίστηκε στον πίνακα των υποψηφίων (ο οποίος πίνακας είναι φυσιολογικό σε ενδεχόμενο υλοποίησης των σεναρίων, να αυξηθεί) είναι εκείνο του Μητροπολίτη Προύσης κ. Ελπιδοφόρου Λαμπρινιάδη, ηγούμενου της Πατριαρχικής Μονής της Αγίας Τριάδος Χάλκης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Πάντα τα ανωτέρω, όμως, τελούν υπό την λίαν αμφίβολη διάθεση του Οικουμενικού Πατριάρχη να επαναλάβει το κακό προηγούμενο του παρελθόντος που έχει αφήσει το “σημάδι” του στην οικουμενική ποιμαντορία του,  υποχρεώνοντας σε παραίτηση έναν ακόμη Ιεράρχη, τίτλος της ιεροσύνης ο οποίος, κατά τον εκκλησιαστικό συγγραφέα Γαβριήλ Φιλαδελφείας στο έργο του “Περί ιερωσύνης, “…τυγχάνει ισόβιος και αναπληρώνεται μόνο σε περίπτωση έγκυρα διαπιστωμένης ασθένειας, που τον εμποδίζει να ασκεί πλήρως τα καθήκοντά του”.

Και σε αυτήν την περίπτωση, όμως “αναπληρώνεται” στα καθήκοντά του και δεν υποχρεώνεται σε παραίτηση… 

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο οποίος ανήλθε στο θρόνο Αμερικής το 1999 και διακονεί ήδη για περισσότερα από είκοσι χρόνια, κρίνεται ως επιτυχής με ύψιστο κατόρθωμα την επανένωση του ποιμνίου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η ενότητα του οποίου είχε κακοπάθει επί Αρχιεπισκοπίας Σπυρίδωνος καθώς και όσων συνέβησαν με τον εξαναγκασμό του από το Φανάρι σε παραίτηση.

Αυτό σε αντιπαράθεση και με την διακινούμενη φημολογία ότι ο κ. Δημήτριος δεν πληροί το ρόλο του “ηγέτη” της ομογένειας επειδή δεν έχει εμφανή ανάμειξη στα κοινά ή στα εθνικά θέματα. Αρχιεπισκόπους-ηγέτες έχουν μόνον τα υπόδουλα Κράτη και όχι ελεύθεροι άνθρωποι, όπως είναι οι Ομογενείς. Γι αυτό, άλλωστε,  με εντεινόμενους ρυθμούς προχωράει και μέσα στο καλοκαίρι, η προσπάθεια επωνύμων ομογενών της Αμερικής να οργανώσουν παγκόσμιας εμβέλειας “οργάνωση”-αντιπρόσωπο της Ομογένειας, σε συνεννόηση και συνεργασία με σημαίνοντες ομογενείς των άλλων ηπείρων.