Έλληνες και Φιλέλληνες…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Από την ειδησιογραφία: «Τη δεύτερη παρουσία του σε μεγάλη ομογενειακή εκδήλωση σε διάστημα ολίγων εβδομάδων, έκανε την περασμένη Κυριακή ο ομοσπονδιακός πρωθυπουργός, Malcolm Turnbull, διακηρύσσοντας χωρίς κανέναν δισταγμό ότι είναι φιλέλληνας. «I am unashamedly Philhellene», ήταν τα λόγια του, ενώ δεν παρέλειψε, για μία ακόμη φορά, να αποδείξει ότι είναι άριστος κάτοχος γνώσεων για την Αρχαία Ελλάδα αλλά και το Βυζάντιο». (Από το site neoskosmos.com)

Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε ο μόνος πολιτικός διεθνούς εμβέλειας, που δηλώνει Φιλέλληνας. Σήμερα είναι ο κ. Malcolm Turnbull, ομοσπονδιακός Πρωθυπουργός της Αυστραλίας, πριν χρόνια ήταν ο κ. Μπιλ Κλίντον, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, έτσι για να αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο μόνον ισχυρές προσωπικότητες, από τις πολλές, τα ονόματα των οποίων θα μπορούσε κανείς να παραθέσει.

Βέβαια οι ομογενείς μας εκεί όπου ζουν, γνωρίζουν τις προσωπικότητες αυτές, τις τιμούν και κάθε φορά που «η χρεία το καλεί» προστρέχουν για συμπαράσταση και βοήθεια. Αυτό κάναμε το 1940. Το ίδιο επιδιώξαμε το 1974, με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Στα φιλελληνικά αισθήματα προσωπικοτήτων απευθυνθήκαμε και το 1993 για το όνομα των Σκοπίων. Και αυτές είναι ελάχιστες μόνον από τις φορές που οι Φιλέλληνες βρέθηκαν στο πλευρό της Ελλάδος, μεταπολεμικά.

Αναμενόμενη ήταν, επομένως η θερμότητα με την οποία ο κ. Turnbull έγινε δεκτός από τους ελληνοαυστραλούς που έσπευσαν να του σφίξουν το χέρι και να φωτογραφηθούν μαζί του. Και επειδή πολλές φορές έχει διατυπωθεί στην Ελλάδα από μερίδα λαϊκιστών, η άποψη ότι <<οι ομογενείς «ψοφάνε» για μια φωτογραφία>>, υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα όπου μία «σε ανύποπτο χρόνο» φωτογραφία, άνοιξε μεγάλες πόρτες…

Θετικό ήταν, εξάλλου, και το γεγονός ότι ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Σίδνεϊ, Δρ. Σταύρος Κυρίμης –σύμφωνα με το ρεπορτάζ- παρότρυνε τον κ. Turnbull να προσκαλέσει η αυστραλιανή Πολιτεία τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, για να τύχουν οι επετειακοί εορτασμοί για τα 75 χρόνια από την Μάχη της Κρήτης και την εκστρατεία των Αυστραλών στρατιωτών στην Ελλάδα, μεγαλύτερης λαμπρότητας.

Όλα αυτά είναι καλά και ωραία. Το ζήτημα, είναι, όμως, τι πράττει η επίσημη Αθήνα προκειμένου να ενθαρρύνει, να τιμήσει, αλλά και να αξιοποιήσει τους σύγχρονους Φιλέλληνες. Πώς μετουσιώνουμε τα φιλελληνικά τους αισθήματα σε θετική για τη χώρα μας πηγή ενέργειας.

Θα πει κάποιος, καλά, την ώρα που η χώρα «στραγγαλίζεται» από την οικονομική ασφυξία, που το αύριο είναι αβέβαιο και απρόβλεπτο, είναι η κατάλληλη ώρα να απασχοληθούμε με ζητήματα αβροφροσύνης και επιβράβευσης;

Μα, αν δεν είναι ακριβώς τώρα η επιβαλλόμενη ώρα, πότε θα είναι;

Σήμερα, παρά ποτέ, χρειαζόμαστε την υποστήριξη των Φιλελλήνων και των αγαθών αισθημάτων τους. Και εμείς, όπως πάντα, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους κρατάμε σε απόσταση, να τους κατηγορούμε και να τους φορτώνουμε τα δικά μας λάθη!..

Το θέμα δεν αφορά αποκλειστικά την παρούσα Κυβέρνηση. Την ίδια ανεξήγητη τακτική έχουν ακολουθήσει όλες οι κυβερνήσεις της νεωτέρας πολιτικής μας ιστορίας. Φέρτε με το νου σας πότε και ποια κυβέρνηση προσκάλεσε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έναν σημαντικό Φιλέλληνα (και όχι κατ΄ ανάγκην πολιτικό) για να τον τιμήσει…

Είθε ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος να προσκληθεί και να πάει στον Ελληνισμό της Αυστραλίας. Και μακάρι η επίσκεψη αυτή να αποτελέσει αφορμή  και για να τιμήσουμε τους ομογενείς μας, αλλά και τον Φιλέλληνα ομοσπονδιακό πρωθυπουργό της φιλόξενης αυτής χώρας.

Κυρίως, όμως, ας αποτελέσει την αιτία για να ξανασκεφθούμε το θέμα των όπου γης Φιλελλήνων και της τιμητικής αναγνώρισής τους από την μητρόπολη του Ελληνισμού.