Η Ομογένεια της Μελβούρνης χτίζει τον πύργο της!

 Της ΒΙΒΙΑΝ ΜΟΡΡΙΣ

 Από την ομογενειακή εφημερίδα της Αυστραλίας “Νέος Κόσμος”.

O Ελληνικός Πύργος 15 ορόφων, με τέσσερις εξ αυτών να συγκροτούν το Πολιτιστικό Κέντρο και η οροφή του ν’ ανοίγει τα βράδια και ν’ αγκαλιάζει τ’ άστρα, αποτελεί πλέον απτή πραγματικότητα.

Με βαθύτερα θεμέλια σ’ εκείνα που ήδη άνοιξαν και έθεσαν οι σκαπανείς της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, ο οργανισμός του σήμερα υλοποιεί ένα όραμα που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς όχι μόνο για την μακρόχρονη ιστορία του ελληνισμού της Μελβούρνης αλλά και της ευρύτερης ομογένειας.

«Πρόκειται για ένα έργο φιλόδοξο μεν, αντιπροσωπευτικό όμως και συμβολικό του δυναμισμού του Έλληνα, της αποφασιστικότητας και της υπέρτατης ικανότητας που είναι οπλισμένος να υπερπηδά τα εμπόδια και να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Είναι συμβολικό της παρουσίας του σ’ αυτήν τη χώρα. Στο πώς ξεκίνησε, χωρίς εφόδια, και πού έφτασε σήμερα.

Αποτελεί την έκφραση και την πιστοποίηση του τι μπορούμε να επιτύχουμε όταν εκ των προτέρων δηλώνουμε αποφασισμένοι να υπερπηδήσουμε όλα τα εμπόδια που θα βρεθούν στο δρόμο μας», θα πει ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης.

Μέσα στο πνεύμα θαυμασμού, αισιοδοξίας και περηφάνιας που διαπνέει αυτές τις μέρες την ομογένεια, καθώς βλέπει να υλοποιείται ένα απίστευτο όραμα, όντες πραγματιστές, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα εμπόδια που αναγκάστηκαν να υπερπηδήσουν οι εμπνευστές αυτής της μεγάλης ιδέας.

Γνωρίζουμε τα προσκόμματα που προκάλεσαν, κυρίως, οι αμφιβολίες και η δυσπιστία πολλών για την υλοποίηση ενός τέτοιου μεγαλόπνοου έργου.

Κατάσαρκα, όμως, τα έζησαν ο Βασίλης Παπαστεργιάδης και οι συνεργάτες του. «Αποτελούν μέρος του αγώνα, αλλά και της ανυποχώρητης θέλησης, το όνειρο να γίνει πραγματικότητα» θα πει ο ίδιος.

Η προσέγγιση αυτή γενναία και μεγαλόψυχη, τούς τιμά ιδιαίτερα.

«Τα εμπόδια που συναντήσαμε, πριν πέντε χρόνια, όταν γεννήθηκε η αρχική ιδέα του οικοδομήματος που πρωτίστως θα λειτουργούσε ως πολιτιστικό κέντρο, ήταν αναμενόμενα. Πάντα το μεγάλο, το ανεπάντεχο, εκείνο που αγγίζει τα όρια του ονείρου, ξαφνιάζει και θορυβεί. Θα ήταν περίεργο αν δεν ήταν έτσι. Το θετικό είναι ότι τόσο εγώ, όσο και οι συνεργάτες μου, γνωρίζαμε ότι το όνειρο αυτό μπορεί να υλοποιηθεί, έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει πραγματικότητα. Αλλιώς δεν θα το κοινοποιούσαμε. Δεν είναι, όπως νομίζουν ίσως ορισμένοι, ότι οι συνθήκες, αναφορικά με τους κανονισμούς, είναι σήμερα ευνοϊκότερες. Η τάση για την επέκταση της πόλης προς τα πάνω και η ανάλογη νομοθεσία να την στηρίξει υπήρχε από τότε».

Μικρή ανάσα για μια δήλωση που φαίνεται να τον αγγίζει ιδιαίτερα.

«Εκείνο που άλλαξε και για το οποίο είμαι υπέρτατα ικανοποιημένος και πολύ περήφανος, είναι η ψυχολογία της ομογένειας. Η διάλυση των σύννεφων της αμφιβολίας και της σκιάς της δυσπιστίας και η αντικατάστασή τους από το φως της εμπιστοσύνης στο έργο μας και της αδημονίας να το δούνε να ολοκληρώνεται. Να δούνε να υψώνεται ο Ελληνικός Πύργος στο κέντρο της πόλης».

ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙ

Ο Έλληνας δεν είναι μεμψίμοιρος, Δεν μένει κολλημένος στην άρνηση.

Αντίθετα, έχει το θάρρος και τη γενναιότητα να πει «μπράβο», εκεί που πριν εκτόξευε βέλη. Φτάνει να πεισθεί για την αλήθεια των πραγμάτων.

«Αυτό είναι ένα σημείο που με συγκινεί βαθύτατα. Πηγαίνω σε διάφορες παροικιακές εκδηλώσεις και συμπάροικοι, κατά δεκάδες, έρχονται να μου σφίξουν το χέρι. Είναι αξιοσημείωτο, ότι πριν την Έκτακτη Γενική Συνέλευση που χρειαζόμασταν την έγκριση των μελών για να προχωρήσουμε, είχαμε την έγγραφη έγκριση πάνω από 30 κορυφαίων οργανισμών της παροικίας, για την ανέγερση του κτιρίου.

Οι εκδηλώσεις στήριξης, θα πρέπει να τονίσω, μας δίνουν άμετρη ικανοποίηση, την έμπνευση και τη δύναμη να προχωρήσουμε και να στοχεύσουμε ακόμη ψηλότερα για το μέλλον».

Η ανοικοδόμηση του κτιρίου θα στοιχίσει $13,8 εκατ. από τα οποία τα $11 εκ. είναι ήδη εξασφαλισμένα.

«Αν με την αποπεράτωση της ανέγερσης του κτιρίου έχει συγκεντρωθεί και το υπόλοιπο ποσόν, τότε αναπόσπαστα θα μπορέσουμε να στραφούμε σε μεγάλα πολιτιστικά προγράμματα που θα επεκτείνονται και στην πλατύτερη κοινωνία και θα λαμπρύνουν το ελληνικό όνομα, σε εκπαιδευτικά και μορφωτικά, σε κοινωνικά και φιλανθρωπικά έργα, όπως χρηματοδότηση προγραμμάτων στην Πρόνοια και τη Φροντίδα για να αναφερθώ ενδεικτικά σε ορισμένα από τα μελλοντικά μας οράματα».

Η προσέλκυση της δεύτερης και τρίτης γενιάς αποτελούν τους πρωταρχικούς στόχους του οργανισμού, όπως θα πει ο Βασίλης Παπαστεργιάδης.

«Η προσφορά της πρώτης γενιάς στο σημερινό ομογενειακό οικοδόμημα είναι αδιαφιλονίκητη. Ακόμη σημαντικότερο, μάς εμπνέει και μάς ωθεί σε νέα επιτεύγματα. Ο συμβολισμός του νέου κτιρίου είναι αφάνταστα δυνατός. Είναι μια νέα αρχή, σε νέες συνθήκες, νέα δεδομένα και νέες ανάγκες. Καλούμαστε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για την παράδοση που κουβαλάμε και για τις ελπίδες που έχουν στηρίξει οι προηγούμενες γενιές πάνω μας. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, καθώς επίσης και στις νεότερες γενιές που θα πάρουν τη σκυτάλη. Στην παροικία υπάρχουν απίστευτα ταλαντούχα άτομα, σ’ όλους τους χώρους, των γραμμάτων, της τέχνης, των επιστημών. Θέλουμε να τους ελκύσουμε για να συμπράξουν στην προβολή του ελληνικού ονόματος, εντός και εκτός Αυστραλίας. Ήδη με πλησιάζουν Έλληνες δεύτερης γενιάς, που έχουν εμπνευστεί από τους στόχους μας και επιθυμούν να συμβάλλουν στην επίτευξή τους. Αυτό, πριν λίγο καιρό, θα ακουγόταν ίσως εξωπραγματικό. Να, όμως, που συμβαίνει. Κι ακόμη είμαστε στην αρχή».

Εκείνο που στη διάρκεια της συζήτησης, τονίζει ο Βασίλης Παπαστεργιάδης επανειλημμένα είναι ότι «Ο Πύργος ανήκει στην παροικία».

«Μ’ αυτό το πνεύμα τον οραματιστήκαμε και μ’ αυτό το πνεύμα προχωράμε στην ανέγερσή του.

Οι ιδέες που μπήκαν στον σχεδιασμό από όλη την ομάδα, από αυτή την αρχή εκπορεύτηκαν και μ’ αυτή τη βάση μορφοποιήθηκαν τελικά».

Η ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

«Μέσα σε 285 τετρ. μέτρα γης, χάρη στη σοβαρή μελέτη και το ταλέντο των αρχιτεκτόνων, την ευελιξία τους και την επιθυμία να συλλάβουν το πνεύμα μας και να το υλοποιήσουν, ο Ελληνικός Πύργος θα είναι τόσο από αισθητικής όσο και από λειτουργικής πλευράς, ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει» θα πει ο Βασίλης Παπαστεργιάδης, παίρνοντάς με ευχαρίστως σε μια περιήγηση για τα γενικά, ενώ για τα επί μέρους με παραπέμπει στον αρχιτέκτονα, Νίκο Μακρή.

Η είσοδος θα είναι από τη Lonsdale street κι εκεί θα είναι ανηρτημένος ένας πίνακας με τα ονόματα των ευεργετών και δωρητών του οργανισμού.

Επίσης, δύο τελευταίου συστήματος lifts για όλους τους ορόφους που δεν θα θυμίζουν σε τίποτε το παλιό…  κάπως κυκλοθυμικό.

Στον πρώτο όροφο ο χώρος είναι ευέλικτος και προσφέρεται για διάφορες χρήσεις, όπως θεατρικές παραστάσεις, προβολή ταινιών, δεξιώσεις, πρόβες, διαλέξεις, σεμινάρια, μουσική. Από πλευράς χωρητικότητας θα μπορεί να φιλοξενήσει 150 καθιστούς ή 250 όρθιους.

Ο δεύτερος όροφος θα είναι, κυρίως, εκθεσιακός, με εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής, γλυπτικής ή άλλων καλλιτεχνικών εκφράσεων, που θα προγραμματίζονται για 12 μήνες. Θα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για σεμινάρια, διαλέξεις, δεξιώσεις, συναντήσεις κλπ.

Ο τρίτος όροφος θα είναι αφιερωμένος σε εκπαιδευτικά και μορφωτικά προγράμματα που θα καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα, από τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής και της σύγχρονης γλώσσας μας μέχρι της αγγλικής ως δεύτερης γλώσσας για ενήλικες, σεμινάρια για το Φεστιβάλ Συγγραφέων και Λογοτεχνών, διάφορες συσκέψεις. Στον όροφο αυτό θα υπάρχει, επίσης, πλούσια πληροφοριακή ύλη για σπουδαστές και την ευρύτερη ελληνική παροικία. Για βιβλιοθήκη δεν έγινε λόγος αλλά ίσως να είναι από τα αυτονόητα και οι τοίχοι του ορόφου αυτού να είναι καλυμμένοι από κάτω μέχρι την οροφή από ράφια που θα φιλοξενούν από την «Απολογία του Σωκράτους», του Πλάτωνα, μέχρι το “Head On” του Χρίστου Τσιόλκα.

Ο τέταρτος όροφος προορίζεται για συναντήσεις και συνεδριάσεις παροικιακών οργανισμών, οι οποίοι, όπως θα τονίσει ο πρόεδρος «θα πρέπει να βλέπουν το οικοδόμημα αυτό σαν κάτι δικό τους. Ο χώρος είναι για να τους φιλοξενεί και να τους εξυπηρετεί. Εκεί θα υπάρχουν όλες οι ευκολίες, όπως τηλέφωνα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, γραφεία».

Στον πέμπτο όροφο θα είναι τα γραφεία της Κοινότητας, καθώς επίσης και εκείνα του Πολιτιστικού Κέντρου και του Φεστιβάλ «Αντίποδες».

Εννέα όροφοι, όπως θα πει ο Βασίλης Παπαστεργιάδης, θα διατεθούν για γραφεία εταιριών η ενοικίαση των οποίων αναμένεται να αποφέρει $1εκ. περίπου ετησίως.

Ο ίδιος θα πει ότι ήδη έχει εκδηλωθεί ζωηρό ενδιαφέρον για την ενοικίασή τους.

Ο τελευταίος όροφος θα έχει τη δυνατότητα να ανοίγει στην οροφή και να αγκαλιάζει τα άστρα. Εκεί θα υπάρχει μπαρ και τι πιο μαγευτικό, όπως θα πει ο αρχιτέκτονας Νίκος Μακρής, ‘να πίνεις εκεί το ούζο σου’.

Με τον Νίκο θα συμφωνήσω κι εγώ και να πω ότι η Ολίβια Νίκου μπορεί να έχει όπως εξομολογείται σε άλλο σημείο του αφιερώματος ‘τη σαμπάνια στον πάγο για να την πιει με παλιούς και νέους φίλους’, όταν τελειώσει ο Πύργος, εγώ όμως έχω έτοιμα τα παγάκια για ένα ποτήρι εκλεκτού ούζου Μυτιλήνης να το πιω με τους εμπνευστές της όλης υπόθεσης εκεί επάνω στην κορυφή του πύργου, κάτω από τα άστρα…

Μοντέρνο, μεγαλοπρεπές και απέριττο με αδιάψευστη αύρα ελληνισμού περιγράφει το εξωτερικό του Ελληνικού Πύργου, ο Νίκος Μακρής.

Από γυάλινες επιφάνειες κυρίως το εξωτερικό του, προσφέρει την επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και δίνει την αίσθηση του άνετου και ευρύχωρου στο εσωτερικό. Στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα, με σύγχρονη πνοή και διακριτικότητα, όπως ο δισκοβόλος του Μύρωνα, της κλασσικής περιόδου, σε ψηφιακή μορφή, βάζουν την ελληνική σφραγίδα στο πρόσωπο του κτιρίου, τόσο από την Lonsdale St., όσο και από τη Russel.

‘Μοντέρνο, διαχρονικό, αδιάψευστα ελληνικό’, ήταν το ζητούμενο των εμπνευστών που, σύμφωνα με την περιγραφή και το σχέδιο, φαίνεται να επιτεύχθηκε.

Πηγή: Neoskosmos.com