Η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Προσφέρει, ίσως, την καταλληλότερη περίσταση η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να «απελευθερωθούν» οι βουλευτές από τη λεγόμενη «κομματική πειθαρχία» που είναι εντελώς ασύμβατη με το ισχύον Σύνταγμα (άρθρο 60).

Επειδή, όμως, στην Ελλάδα ζούμε και η ισοπεδωτική απαξία  φωτεινών εξαιρέσεων αποτελεί συνήθη “άμυνα” για τους πολιτικούς αρχηγούς (ορισμένους, τουλάχιστον) δύσκολο να ζητάς και σπάνιο είναι να βρίσκεις “γενναίους” και “αποφασισμένους” βουλευτές.

Πρέπει, επομένως, να λήξει η «αιχμαλωσία» του πολιτικού συστήματος από την εκλογή Προέδρου και η εξάρτηση των βουλευτών από τις αποφάσεις των αρχηγών αναφορικά με το θέμα αυτό. Αλλά και να προστατευθεί ο τόπος από τις πρόωρες εκλογές που σε συγκυρίες όπως η τωρινή μπορεί να υποθηκεύσουν ως και το μέλλον του.

Τούτο μπορεί να γίνει στην Αναθεώρηση του Συντάγματος, με δύο τρόπους:

1.Με απευθείας από το λαό εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, με κίνδυνο, όμως, κατά περιπτώσεις, πόλωσης ακόμη και διχασμού. Και,

2.Όπως, σύμφωνα με το άρθρο 32, είναι δυνατόν –μετά από τις τρεις πρώτες άκαρπες ψηφοφορίες και με αδυναμία εκλογής σε δύο ακόμη μετεκλογικές ψηφοφορίες, Πρόεδρος Δημοκρατίας να θεωρείται ότι έχει εκλεγεί «εκείνος που συγκέντρωσε τη σχετική πλειοψηφία» των βουλευτών, αυτό να ισχύει από την πέμπτη ψηφοφορία, χωρίς προηγούμενη διάλυση της Βουλής.

Μόνη υποχρέωση, μετά την τρίτη άκαρπη ψηφοφορία, να αλλάζει υποχρεωτικά το (τα) πρόσωπο (α) του υποψηφίου, ο οποίος πλέον θα πρέπει να είναι ένας και να προτείνεται  στο Σώμα από το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών κατά πλειοψηφία.

Είναι μία ιδέα.