Περί Κυβερνήσεων Συνεργασίας

ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

«Ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση συνεργασίας», δήλωσε την Κυριακή ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Μέχρις εδώ, μπορεί κανείς να πει «όλα καλά».

Συνέχισε, όμως, λέγοντας ότι στο επόμενο υπουργικό συμβούλιο θα πάει «με τους καλύτερους, τους εντιμότερους, τους αξιότερους».

Την ίδια ώρα είπε ότι αποκλείει τη Νέα Δημοκρατία από την συνεργασία ενώ για το ΠΑΣΟΚ είπε ότι κουβαλάει «βαρίδια» εννοώντας προφανώς ότι ο ίδιος «απαλλάχτηκε» από τα δικά του!

Επομένως, στην (μη αποκλειόμενη με βάση τις δημοσκοπήσεις) περίπτωση που έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, επωφελούμενο από το «δώρο» των 50 εδρών του εκλογικού συστήματος που τόσο έχει στο παρελθόν κατηγορήσει και –ανέξοδα- υποσχεθεί ότι θα ήταν από τα πρώτα πράγματα που ως κυβέρνηση θα άλλαζε, θα αναζητήσει τους «καλύτερους, τους εντιμότερους, τους αξιότερους» προφανώς στους ΑΝΕΛ (εάν μπουν στο Βουλή) στην Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη (που, κατά το σύνθημά τους, θα κάνουν <ντου> στο κοινοβούλιο) και στο Ποτάμι (που φιλοδοξεί να είναι τρίτο κόμμα, ενδεχόμενο πολύ χλωμό, έως αδύνατον).

Θα μείνουν, λοιπόν, σε μιά κυβερνητική σύμπραξη εκτός «νυμφώνος» ΝΔ, ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή. Η τελευταία και το ΚΚΕ μάλλον ούτε καν θα ήθελαν να τους γίνει η τιμή της συμμετοχής σε συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η δε πρώτη προφανώς κατά την κρίση Τσίπρα δεν διαθέτει «καλούς, έντιμους και άξιους»…

Είπε και άλλα ο κ. Τσίπρας. Όπως, λ.χ. όταν ρωτήθηκε για το πότε κατάλαβε ότι υπήρχε κόμμα μέσα στο… κόμμα, η απάντησή του ήταν: “Πριν το Πάσχα”! Αν αυτή είναι η αλήθεια, τότε η δήλωσή του στην ίδια συνέντευξη στο Kontra Channel πως: «Στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε μια οργανωμένη μειοψηφία που καταψήφισε ΠΑΝΤΑ τις συλλογικές αποφάσεις», τι σημαίνει; Όταν μια “μειοψηφία” ΠΑΝΤΑ πηγαίνει “κόντρα” στην ηγεσία, ασχέτως του ότι όταν τον βόλευε αποκαλούσε “δημοκρατική διαδικασία” το φαινόμενο αυτό, δεν είναι “κόμμα μέσα στο κόμμα”;  Ως κόμμα μέσα στο κόμμα δεν δημιουργήθηκαν οι συνιστώσες;

Πολιτικοί παρατηρητές εκφράζουν την υπόνοια ότι η ομολογία Τσίπρα (στην ίδια συνέντευξη) πως «είχαμε αυταπάτες για τους συσχετισμούς στην Ευρώπη» υποδηλώνει και τις αυταπάτες που έτρεφε πως μπορούσε να έχει «κυβέρνηση κοινοπραξίας»! Αλλά αυτό, εκτός από ανέφικτο, απεδείχθη και επιζήμιο για τον τόπο!

Ωστόσο το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας!  Τα λάθη που ό ίδιος αναγνώρισε ότι έκανε στην διαπραγμάτευση με τους εταίρους,  οι ομολογημένες από τον ίδιο  λανθασμένες επιλογές του σε πρόσωπα, που στοίχισαν στην Ελλάδα χρόνο, χρήμα και εξάρτηση και  η παραδοχή πως οι εταίροι «του έριχναν στάχτη στα μάτια» κι αυτός δεν κατάλαβε τίποτα (!) και μόνον αυτά,  τον καθιστούν προβληματικό στο ρόλο του πρωθυπουργού της χώρας.

Όσο κι αν δηλώνει πως «είμαστε πλέον πιο έμπειροι πιο σοφοί, πιο προσγειωμένοι και τώρα θα κάνουμε πιο σταθερά βήματα”, δεν το αποδεικνύει στην πράξη όταν δεν αντιλαμβάνεται ότι το 3^ο και «φαρμακερό» Μνημόνιο που ο ίδιος τελικά υπέγραψε, δεν μπορεί να υλοποιηθεί εάν δεν συμπράξουν τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα.

Μαζί το ψήφισαν, μόνον μαζί μπορούν να το εφαρμόσουν. Όλα τα άλλα περί «τσαλακώματος», «στρογγυλέματος» και «ισοδυνάμων», είναι αυταπάτες όμοιες με τις προηγούμενες εξομολογημένες, που τόσο ακριβά πληρώσαμε και που πιστοποιούν πως τίποτε δεν άλλαξε στην ανεύθυνη ρητορική του ο κ. Τσίπρας.