Η κρίση, η κυβέρνηση και οι πολίτες

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

ΑΠΟΨΗ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μοιάζει εγκλωβισμένη στην ίδια της την πολιτική, λίγους μόλις μήνες μετά και τη δεύτερη εκλογική της επιτυχία (Σεπτέμβρης 2015).

Ήδη, δειλά-δειλά άρχισαν οι αναφορές σε πρόωρες εκλογές είτε με τη μορφή διάψευσης προθέσεων είτε με την έννοια πως αν οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους φτάσουν σε αδιέξοδο ο λαός είναι εκείνος που θα δώσει τη λύση.

Βέβαια, επισήμως οι πρόωρες εξορκίζονται από το Μέγαρο Μαξίμου, αφού μια τέτοια εξέλιξη σε οδηγούσε αναπόφευκτα σε κατάρρευση  του γοήτρου της ηγετικής πυραμίδας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Γι αυτό είναι παράδοξο το γεγονός ότι έστω και υπαινικτικά έστω και για να το αποκλείσει ευθύς αμέσως, επανέφερε στο πολιτικό προσκήνιο, συνεντευξιαζόμενος, το σενάριο των πρόωρων εκλογών ο ίδιος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος…

Ωστόσο, με όλη την κοινωνία ανάστατη, με τους συνταξιούχους σε απόγνωση.   Με όλους τους επιστημονικούς φορείς για πρώτη φορά αγωνιστικά στους δρόμους. Με τους ένστολους να διαδηλώνουν μέχρι και έξω από του Μαξίμου. Με τους αγρότες να έχουν προκαλέσει «έμφραγμα» σ΄ολόκληρη την Ελλάδα. Και τους κατοίκους της νήσου Κω να αντιπαρατίθενται δυναμικά στην δημιουργία «hot spots» στο τουριστικό νησί, το πώς η κυβέρνηση θα μπορέσει να αποφύγει πολιτικές εξελίξεις, μοιάζει απρόβλεπτο.

Εκείνο, όμως, που είναι πραγματικά ανέφικτο, είναι, ασχέτως πολιτικών εξελίξεων, το  να βγει η χώρα αλώβητη από την  παρούσα κατάσταση όσο δεν αλλάζουμε όλοι νοοτροπία.

Η αντιμετώπιση του κύματος απεργιών, γίνεται από την κυβέρνηση με τρόπο που δείχνει ότι η απώλεια της «λαϊκής ανοχής» απέναντι στα είπα-ξείπα της εξουσίας,  την έχει περιαγάγει σε καθεστώς πλήρους συγχύσεως.

Κοντά 20 μέρες οι αγρότες έχουν παραλύσει την Ελλάδα και η μόνη «αντίδραση» από την κορυφή του Μαξίμου ήταν η άκαιρη πρόσκληση των αγροτών σε διάλογο! Αλήθεια κι αν ακόμη είχαν προσέλθει οι αγρότες στο τραπέζι του διαλόγου, η κυβέρνηση τι διαφορετικό είχε να τους προτείνει; Τίποτε! Επιδίωξε το διάλογο για την εκτόνωση της κινητοποίησης με «μικρο παραχωρήσεις» και μελλοντικά …ταξίματα!

Οι αγρότες αρνήθηκαν και αυτό ήταν φυσικό. Πρώτα γιατί δεν έβλεπαν ακριβώς «ανταλλάγματα» και, δεύτερον, γιατί  ένας αγώνας που υπέβοσκε χρόνια τώρα για να ξεσπάσει, δεν καταλαγιάζει με μία συμβολική κίνηση του χεριού του αρχηγού!

Έτσι η κυβέρνηση έχασε την πρωτοβουλία των κινήσεων στο αγροτικό. Η κλιμάκωση την ξεπέρασε και την υποχρέωσε σε άμυνα χαρακωμάτων.

Αν δεν γίνουν σημαντικές παραχωρήσεις οι αγρότες δεν θα υποχωρήσουν. Βέβαια η Κυβέρνηση περιμένει να κουραστούν, να ξεπαγιάσουν, να νοσταλγήσουν τις οικογένειές τους και, τελικά, να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ως σενάριο εργασίας, ότι πράγματι οι αγρότες μπροστά στην «αδιάλλακτη» πολιτική ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάμπτονται και επιστρέφουν με άδειες τσέπες στα σπίτια τους. Και ακόμα περισσότερο, πως η Κυβερνητική σύμπραξη «ευτυχής» περνάει χωρίς απώλειες το ασφαλιστικό  νομοσχέδιο από τη Βουλή. Ε, και λοιπόν;

Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ηττημένοι αγρότες θα συμβάλουν στην αύξηση του αγροτικού εισοδήματος;  Ότι θα εργαστούν για την αύξηση της αγροτικής παραγωγής; Ότι θα λυθεί δήθεν μου και τάχα μου το ασφαλιστικό;

Ούτε παιδιά προσχολικής ηλικίας….

Αν μάλιστα κανένας κλάδος, επιστημονικός, εργατικός, δημοσιονομικός δεν καταφέρει στους δρόμους να αλλάξει το παραμικρό, τότε οποία ευτυχία! Θα παταχθεί η φοροδιαφυγή, θα αυξηθούν τα έσοδα των ασφαλιστικών Ταμείων, θα μειωθούν οι δαπάνες του Κράτους και η χώρα θα περάσει στην ανάπτυξη!!!

Κρίμα που η Ελληνίδα animator της Disney, Αλίκη Θεοφιλόπουλος, δεν παρέτεινε την παραμονή της στην Αθήνα!

Αλλά μήπως οι κυβερνητικές επικλήσεις στην «διαπλοκή», στα «συμφέροντα» και στις «παρενθέσεις» μπορούν να προσφέρουν ασφαλές καταφύγιο στα κυβερνητικά σχέδια να περάσουν τα νομοσχέδια του ασφαλιστικού και του φορολογικού από τη Βουλή; Μπορούν να πείσουν ότι  η πολιτική της είναι μονόδρομος εάν δεν θέλουν οι πολίτες «πισογυρίσματα» και «ανατροπές»;

Ματαιοπονία! Μπορείς να ξεγελάς κάποιον για λίγο καιρό. Δεν μπορείς, όμως, να ξεγελάς πολλούς για πολύ καιρό!  Όταν τους έταζαν «λαγούς με πετραχήλια» σκαρφαλωμένοι στα αγροτικά τρακτέρ καταμεσής των δρόμων, πως θα τους πείσουν σήμερα να τα αποσύρουν και να …προσέλθουν σε διάλογο στο …Μαξίμου;

Όταν  κατηγορούσες  για «αυταρχισμό» εκείνους που έβαλαν κάγκελα για να εμποδίσουν τα εξτρεμιστικά στοιχεία να δράσουν σε βάρος της χώρας και συ απαγορεύεις τις ίδιες τις συγκεντρώσεις (!) ποιόν θα πείσεις; Όταν στέλνεις αστυνομικές κλούβες στην Κω να καταστείλεις τη λαϊκή αγανάκτηση (των πολλών ή των λίγων, αδιάφορο)  γιατί επιχειρείς να μετατρέψεις αυθαίρετα τον πλουτοπαραγωγικό τουρισμό σε καταυλισμό προσφύγων, ποιόν θα κερδίσεις;

Πόσα –και που- έφτιαξε hot spots η Τουρκία; Τι κάνουν τα όμορα κράτη; Τι κάνει η ΕΕ; Όταν δεν μπορείς  να χτυπήσεις το γαϊδούρι, μη βαράς το σαμάρι. Χάνεις τον κόπο σου!

Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση κάθε κοινός νους πιστεύουμε ότι θα αναζητούσε διέξοδο σε συναινετικές διαδικασίες εντός και σε αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις εκτός.

Γιατί προσπαθούν να πείσουν τους ευρωπαίους ότι με έξτρα φορολόγηση των ήδη υπερφορολογημένων και καταχρεωμένων πολιτών,  θα αυξήσουν τα αποθεματικά των Ταμείων –και κανείς δεν τους πιστεύει, φυσικά, αφού κάθε αύξηση δαπάνης για κείνον που δεν έχει, σημαίνει αναγκαστική αποφυγή υποχρεώσεως – αντί να καταρτίσουν μια λίστα με δημόσια περιουσία που θα μπορούσε άμεσα να αξιοποιηθεί, πωλούμενη και  να συμβάλει στα δημόσια έσοδα, μεσοπρόθεσμα και σε αύξηση θέσεων εργασίας και παραγωγής σε επόμενο στάδιο;

Για να μην πουν κάποιοι ότι «ξεπουλάμε» δημόσια περιουσία; Μα ακριβώς επειδή είναι δημόσια την εκποιεί το κράτος υπέρ του Δημοσίου, δηλαδή  σε όφελος των πολιτών του! Γιατί πρέπει το κραυγαλέα αποτυχημένο στη διαχείριση κράτος να είναι επιχειρηματίας;  Μόνο για να βολεύονται ημέτεροι;

Κανείς δεν λέει να περάσει η εθνική ασφάλεια και η άμυνα της χώρας σε ιδιωτικά χέρια.  Ούτε να διακυβευτούν  τα συμφέροντα  των πολιτών. Από το ένα σημείο, όμως, μέχρι το άλλο, ασφαλώς υπάρχει γόνιμη απόσταση, αρκεί να ξεπεραστούν ιδεοληψίες και κατάλοιπα του παρελθόντος.

Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο μία Οικουμενική Κυβέρνηση θα μπορούσε αυτή την ώρα, κατά την άποψή μας, να είναι η λύση.

Διαφορετικά και εκλογές θα έχουμε, αργά  ή  γρήγορα, και το οικονομικό πρόβλημα θα διαιωνίζεται σε βάρος των πολλών και υπέρ των ολίγων…