Νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής εξελέγη ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος.

Το τριπρόσωπο καταρτίστηκε από τους Μητροπολίτες, Προύσης Ελπιδοφόρο, Μπουένος Άιρες Ταράσιο και Σουηδίας Κλεόπα.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε το ακόλουθο ανακοινωθέν:

«Σήμερον, Σάββατον, 11ην Μαίου 2019, η Αγία και Ιερά Σύνοδος, συνεχίζουσα τας εργασίας αυτής, προέβη εις πλήρωσιν της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, χηρευσάσης μετά την οικειοθελή παραίτησιν του μέχρι τούδε ποιμενάρχου αυτής Σεβ. Αρχιεπισκόπου Γέροντος Αμερικής κ. Δημητρίου.

Ούτω, εισηγήσει, αδεία και προτροπή της Α. Θ. Παναγιότητος, οι άγιοι συνοδικοί πάρεδροι κατελθόντες εις τον Πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν, μετά την επίκλησιν του Αγίου Πνεύματος, ψήφους κανονικάς προβαλόμενοι εξελέξαντο παμφψηφεί Αρχιεπίσκοπον Αμερικής τον Σεβ. Μητροπολίτην Προύσης κ. Ελπιδοφόρον, Ηγούμενον της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης και Καθηγητήν της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Εκ της Αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου».

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος είναι ηλικίας 52 ετών και διαθέτει πλούσια διοικητική, ποιμαντική, ακαδημαϊκή και συγγραφική δράση, ενώ είναι ένας εκ των κορυφαίων ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου.

Αμέσως μετά την εκλογή έγινε το μικρό μήνυμα στο οποίο ο εκλεγείς Αρχιεπισκοπής Αμερικής Ελπιδοφόρος εκφώνησε την ακόλουθη ομιλία.

«Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία, Με συγκίνησιν βαθείαν, με χαράν ευγνώμονα, με δέος και φόβον Θεού ήκουσα εκ των τιμίων χειλέων της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής την εις τον Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον της Αμερικής προαγωγήν της ελαχιστότητός μου, Υμετέρα μεν ευμενεί προτάσει και προβολή, ψήφω δε τιμία των σεβασμίων ιεραρχών, μελών της περί την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Αισθάνομαι βαρείαν την ευθύνην, Παναγιώτατε Δέσποτα, την οποίαν εναποθέτει εις τους ώμους μου η Μήτηρ Εκκλησία, πέραν της μεγάλης τιμής και της εμπιστοσύνης, διά των οποίων με περιβάλλει και σήμερον το σεπτόν πρόσωπόν Σας εν Συνόδω.

Ως τέκνον Σας πνευματικόν, ως νεόφυτον ελαίας εκ της Πατριαρχικής Αυλής, ως ελάχιστον κλήμα της ευκληματούσης αμπέλου του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά και ως απλούν ηλιοτρόπιον, θα έχω πάντοτε εστραμμένον το βλέμμα μου προς Υμάς, Σεπτέ Πρώτε της Ορθοδοξίας, διότι μόνον ούτω θα δυνηθώ να καρποφορήσω, διότι γνωρίζω ότι μόνον κύκλω της Τραπέζης Σας θα δυνηθώ να φέρω καρπόν, εκκοπτώμενος δε της ζωηφόρου ταύτης Αμπέλου της Μεγάλης Εκκλησίας θα κινδυνεύσω να εκκοπώ και να βληθώ εις το πυρ της αγνωμοσύνης και της απωλείας.

Υπόσχομαι, Παναγιώτατε, την ιεράν ταύτην και επίσημον στιγμήν, ότι η μεγάλη αύτη επαρχία του Θρόνου, ως πράττουν και οι λοιποί ποιμενάρχαι του Οικουμενικού Θρόνου, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής μετά των Μητροπόλεων αυτής, ζωννύεται τω λεντίω της διακονίας της Μητρός Εκκλησίας, της ενταύθα Ομογενείας, της ιεραποστολής των Επαρχιών του Θρόνου και πάσης άλλης ανάγκης του Σεπτού της Ορθοδοξίας Κέντρου.

Διότι οι πάντες γνωρίζομεν ότι εάν το κλήμα φέρει καρπόν, το οφείλει εις την άμπελον, εις την οποίαν μένει συνδεδεμένη. Εάν η ελαία είναι κατάκαρπος, αποκτά αξίαν επειδή είναι πεφυτευμένη κύκλω της Τραπέζης της Αγίας του Φαναρίου. Εάν το ηλιοτρόπιον ανθίζει και φέρει καρπόν, τούτο οφείλει εις το φως του Ηλίου της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού Θρόνου.

Με τας ταπεινάς ταύτα σκέψεις, εν ευγνωμοσύνη απείρω δέχομαι το επίταγμα, σήμερον, εορτήν των εγκαινίων της Κωνσταντινουπόλεως, ευχαριστώ τον Θεόν και δοτήρα πάσης κτίσεως, την Υπεραγίαν Θεοτόκον την περιφρουρούσαν την Αγίαν ταύτην Πόλιν Κυρίου, και ευχαριστώ την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα, τον Αυθέντην και Δεσπότην μου, διότι εκ πρώτης νεότητος με πολλήν υπομονήν, αγάπην και δεξιότητα εσμίλευσε την ελαχιστότητά μου και ευηργέτησεν όσον ουδείς άλλος.

Ευχαριστώ τους σεβασμίους αγίους αρχιερείς, τα μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, οι οποίοι με ετίμησαν δαψιλώς διά της τιμίας ψήφου των και απέβλεψαν με εμπιστοσύνην εις το ταπεινόν μου πρόσωπον.

Κλίνων το γόνυ ενώπιόν Σας, Παναγιώτατε, ασπαζόμενος την Δεξιάν Σας, λαμβάνω «τον καιρόν» διά την ιερουργίαν της διαποιμάνσεως του λαού του Θεού, αλλά και περιβάλλομαι στολήν εργασίας, διότι ο θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι».