Σχόλιο: Σκέψεις για τον “Οβολό της Ομογένειας”

Σχόλιο του Χρήστου Μαλασπίνα

Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φλόριδας κ. Μιχάλης Αλεξάνδρου, βρέθηκε πρόσφατα για διακοπές στην Ελλάδα, όπου είχε την ευκαιρία να παραβρεθεί στην εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων του χάλκινου ανδριάντος του πατέρα της Δημοκρατίας, Κλεισθένη, που έγιναν στο Δήμο Αιγάλεω.

Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ελληνισμού Αμερικής, ιδρυτής και πρόεδρος του οποίου είναι ο Μιχάλης Σέρβος, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας και με χρηματικές δωρεές της Ομογένειας, προσφέρθηκε δε ως δώρο στο Δήμο του Αιγάλεω.

Το άγαλμα τοποθετήθηκε στην είσοδο του Δημαρχείου. Το κτίριο του δημαρχείου βρίσκεται επί της αρχαίας Ιεράς Οδού. Ο Δήμος έχει ως έμβλημά του την κεφαλή του Κλεισθένη, ως πατέρα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο κ. Σέρβος πρότεινε να καθιερωθεί από το Δήμο, Παγκόσμια Ημέρα Δημοκρατίας η οποία να εορτάζεται κάθε χρόνο.

Με αφορμή τον ανδριάντα του Κλεισθένη, σημειώνουμε ότι πλήθος αγαλμάτων έχουν χρηματοδοτηθεί από ομογενειακές οργανώσεις, έχουν κατασκευαστεί, έχουν στηθεί και κοσμούν προβεβλημένες, για ιστορικούς και άλλους λόγους, περιοχές της Ελλάδος χωρίς αυτό να είναι ευρέως γνωστό στην Ελλάδα.

Παράδειγμα –και όχι το μοναδικό-  το Ηρώο των Θερμοπυλών, που κατασκευάστηκε το 1955, από τον γλύπτη Βάσο Φαληρέα. Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι το Ηρώο των Θερμοπυλών κατασκευάστηκε και στήθηκε με δαπάνες Ελλήνων της Αμερικής; Για την ιστορία, το Ηρώο αποτελεί γλυπτή σύνθεση, που απαρτίζεται από τον ορειχάλκινο ανδριάντα του Λεωνίδα με δόρυ και ασπίδα στο κέντρο, ενώ δεξιά και αριστερά και σε χαμηλότερο ύψος έχουμε τις μαρμάρινες μορφές του προσωποποιημένου Ταϋγέτου, του πιο ψηλού βουνού της Πελοποννήσου και του προσωποποιημένου ποταμού Ευρώτα που διατρέχει ολόκληρη τη Λακωνία. Η μορφή του Βασιλιά Λεωνίδα, βασίστηκε σε αρχαίο πολεμιστή που ανέσκαψε η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή το 1920 και τον ταύτισε με τον Βασιλιά Λεωνίδα. (digitalglyptotheque.gr)

Αλλά δεν είναι αυτή η μόνη σημαντική προσφορά ομογενών προς την γενέτειρα που δεν έχει γίνει ευρέως γνωστή. Με τους καταστροφικούς σεισμούς στα Επτάνησα το 1953 οι ομογενείς της Αμερικής συγκέντρωσαν 500.000 δολάρια. Την ισόποση επιταγή παρέδωσε στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδος, Στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο, ο πρώην εκδότης του Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υόρκης, Μπάμπης Μαρκέτος. Μετά από σχετική έρευνα διαπιστώθηκε ότι τα χρήματα αυτά διατέθηκαν για την ανέγερση σχολείων στην Κεφαλονιά, το ένα, Γυμνάσιο, στο Αργοστόλι. (Δες  Η προσφορά της ομογένειας και η τότε συμβολή του Μπάμπη Μαρκέτου – The Panhellenic Post).

Πάντως, γνώμη του γράφοντος είναι,  ότι οι προσφορές των ομογενών, τουλάχιστον σε μεγάλης κλίμακας εράνους, πρέπει να έχουν ονοματεπώνυμο που θα δηλώνεται -προαιρετικά- από τους δωρίζοντες  -ιδιώτες ή επιχειρήσεις- στους διενεργούντες τον έρανο (π.χ. εκκλησίες, ομογενειακές οργανώσεις ) και θα καταχωρείται από τους τελευταίους, με σχετική ανακοίνωση,  στον ομογενειακό Τύπο.  (Όπως, άλλωστε, γινότανε και παλαιότερα).

Παράλληλα, σε συνεννόηση με την οργανωμένη Ομογένεια, θα πρέπει -πάντα κατά την άποψή μας- να μελετηθεί η πιθανότητα δημιουργίας ενός Ειδικού Ταμείου στην Ελλάδα,  στο οποίο θα κατατίθεται το αποτέλεσμα των ως άνω μεγάλης κλίμακας ερανικών προσφορών των Αποδήμων Ελλήνων, για την αντιμετώπιση κάποιας εθνικής καταστροφής είτε άλλων έκτακτων περιστάσεων,  π.χ. σεισμοί, πλημμύρες κλπ.  Το Ειδικό Ταμείο θα ανακοινώνει δημόσια το συγκεντρωθέν κατά περίπτωση ποσόν και θα το κατευθύνει, με απόλυτη διαφάνεια, σε συγκεκριμένες  ανάγκες των πληγέντων συνανθρώπων μας ή αποκατάστασης ζημιών, τις οποίες θα ορίζουν δημοσίως οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, ώστε και αποδοτικότερη να είναι και γνωστότερη να καταστεί η προσφορά της Ομογένειας προς τη γενέτειρα και στον τομέα αυτόν. Και να μην “χάνεται”, τελικά, μέσα στην χοάνη των παντοίων προσφορών ιδιωτών- επιχειρήσεων, κρατών, εκκλησιών κλπ. “ο οβολός* της ομογένειας“, σε τρόπο που -όχι πάντα, αλλά κάποτε- να μην γνωρίζουν οι δωρητές-ομογενείς “που πηγαίνουν τα χρήματά τους“.

*Η λέξη οβολός που σήμαινε «μικρό σουβλί» προέρχεται από το σχήμα των πρώτων νομισμάτων, τα οποία ήταν μακρόστενες μεταλλικές μυτερές βέργες. Η λέξη αυτή παρέμεινε όταν τα νομίσματα πήραν μικρή στρογγυλή μορφή.  (el.wikipedia.org)